24 มีนาคม 2547 00:07 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เธอรู้ไหม ไหมจ๊ะ ที่รักจ๋า
ฉันห่วงหา หาเธอ ละเมอฝัน
อยากชิดใกล้ ใกล้เธอ เพ้อทุกวัน
เฝ้าหมายมั่น มั่นคง ตรงต่อเธอ
แม้ว่าห่าง ห่างไกล เพียงใดนั้น
ยังคงมั่น มั่นไว้ ใจเสมอ
ว่าเราสอง สองใจ ได้พบเจอ
มิมีเผลอ เผลอไป ใจเปลี่ยนแปลง
จึงทำให้ ให้ใจ ได้เป็นสุข
มิมีทุกข์ ทุกข์ใจ ใฝ่แอบแฝง
เพราะรักมั่น มั่นไว้ ใจจัดแจง
มั่นแสดง แสดงรัก และภักดี
21 มีนาคม 2547 23:32 น.
ผู้หญิงไร้เงา
พฤติกรรมยังเหมือนเก่าที่เฝ้าเห็น
ไม่เคยเร้นหลบไปให้ห่วงหา
ตัวของฉันยังเป็นหญิงจริงทุกครา
ไม่เคยเปลี่ยนหรอกหนาค่าหัวใจ
ที่ผ่านมาเห็นได้ในตัวฉัน
ยังเป็นหญิงแท้จริงนั้นอย่าหวั่นไหว
รับประกันเลยนะกะหัวใจ
ยังเหมือนเดิมแน่ไซร้ในทุกวัน
ส่วนความคิดในจิตใต้สำนึก
ยังรู้สึกผูกพันมิหวั่นไหว
ยังมั่นคงซื่อตรงปลงหัวใจ
ไว้ให้ใครลองคิดพินิจดู
เธอจะรู้เห็นแจ้งและประจักษ์
ถึงความรักที่ให้ได้รับรู้
แม้นไม่ได้เบอร์โทรโล่มองดู
เธอจะรู้โชว์ใจให้ทุกวัน
17 มีนาคม 2547 14:29 น.
ผู้หญิงไร้เงา
รู้บ้างไหม ว่าใคร เขาคิดถึง
เฝ้าคะนึง ห่วงหา พาหวั่นไหว
ไม่เห็นหน้า แสนเหงา เศร้าหทัย
อยากจะมา ชิดใกล้ ใจเหมือนเดิม
หรือว่าเธอ ไม่รู้ ว่าใครสน
ดวงกมล ชิดใกล้ ใจแรกเริ่ม
ถึงได้มา ห่างหาย ไม่เหมือนเดิม
ปล่อยให้เรา เหงาเพิ่ม ในหัวใจ
หรือเพราะว่า เธอมีใคร ในดวงจิต
เฝ้าครุ่นคิด ห่วงหา พาหวั่นไหว
เธอจึงไม่ เคยสน เคยสนใจ
ว่ามีใคร เขารัก ภักดีเธอ
ถึงได้มา ห่างหาย ไม่มาหา
ทำอุรา เราเหงา เศร้าเสมอ
อยากจะบอก เธอนะ ว่ารักเธอ
และอยากเจอ เธอเสมอ ทุกคืนวัน
ถ้าอย่างไร ฉันขอ เธอได้ไหม
หากวันใด เธอจากไกล ไปจากฉัน
โปรดได้เอ่ย สักนิด คิดถึงกัน
แทนสัญญา ผูกพัน ก่อนวันลา
15 มีนาคม 2547 20:05 น.
ผู้หญิงไร้เงา
แค่หยอกเย้าหยอกล้อพอหยอกเล่น
ขอใจเย็นหน่อยหนาอย่าโกรธฉัน
โถน้อยใจเหตุใดโปรดบอกกัน
ผิดสัญญาแค่นั้นอย่าปั้นงอน
แค่บอกให้ซบตักความรักให้
แค่บอกให้ซบไหล่(อก)ไถ่ถอดถอน
อย่าคิดมากไปเลยนะอย่าร้าวรอน
ให้แน่นอนชาตินี้มีให้เธอ
ทั้งเช้าสายบ่ายค่ำจนย่ำรุ่ง
ฉันจะมุ่งไปหาเธอเสมอ
ไปซบไหล่ซบตักซบตัวเธอ
ให้สุขเพ้อเมื่อเจอหน้าพาชื่นใจ
15 มีนาคม 2547 20:02 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ขอห่วงอยู่ห่างห่าง
หนึ่ง
คนห่างห่าง ขอเคียงข้าง บ้างได้ไหม
ไม่กวนตา ไม่กวนใจ ใครหรอกหนา
จะกลับไป เมื่อคนนั้น เขากลับมา
ไม่เป็นก้าง ค้างคา ระอาใจ
ขอแค่ห่วง ไม่ต้องหวง หรือผันผูก
ไม่ต้องปลูก ต้นรัก เพื่อมอบให้
รู้ตัวดี ฉันคนนี้ ฐานะใด
แค่ยามเหงา เธอเข้าใจ เท่านั้นพอ
ขอเป็นแค่ คนห่วง อยู่ห่างห่าง
แม้อ้างว้าง จะไม่อ้าง จะไม่ขอ
แค่เห็นเธอ มีสุข ฉันสุขพอ
แค่ให้ฉัน ห่วงเธอต่อ ก็พอใจ
หากห่วงอย่าอยู่ห่าง
ผู้หญิงไร้เงา
รู้บ้างไหม คนห่วง อยู่ห่างห่าง
ฉันอ้างว้าง ยามรักร้าง อย่างหวั่นไหว
ถ้าคุณห่วง อย่าอยู่ห่าง อย่าร้างไกล
โปรดมาใกล้ แนบชิด ติดอุรา
เพราะถ้าคิด จะดูแล แค่ห่างห่าง
ยามอ้างว้าง ในจิต คิดห่วงหา
แล้วฉันสุข คุณหนีจาก พรากกายา
แล้วตัวฉัน เล่าหนา จะเป็น อย่างไร
เพราะฉะนั้น หากห่วง อย่างอยู่ห่าง
อย่าปล่อยวาง ร้างลา พาหวั่นไหว
หากคิดห่วง โปรดคุ้มครอง ป้องผองภัย
ตลอดไปได้ ไหมเล่า เจ้าคนดี