14 มีนาคม 2547 20:24 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ด้วยก่อนนั้นปิดใจไม่ให้พบ
แล้วคอยหลบหัวใจที่เคยเฉา
ไม่ให้ใครมาเห็นมาเป็นเงา
เพราะตัวเราแสนเจ็บช้ำระกำใจ
แต่จริงจริงมิได้จะรอเขา
คนที่ทำเราเศร้าเข้าใจไหม
เพียงแต่ว่าอยากจบไม่คบใคร
กลัวหมองไหม้เหมือนเก่าที่เราเจอ
แต่ตอนนี้จะเปิดใจให้เธอนะ
จะดูแลหรือเปล่าหละที่เสนอ
หากจริงใจและจริงจังหวังพบเจอ
และให้เธอเป็นหนึ่งซึ้งหทัย
14 มีนาคม 2547 01:58 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฉันเคยปิดผนึกลึกเหลือหลาย
เกินกล้ำกลายเปิดได้ให้ใครเห็น
ด้วยก่อนนั้นเจ็บช้ำและรำเค็ญ
แถมแผลเป็นแผลสดหมดทั้งใจ
จึงต้องปิดผนึกลึกเกินกล้ำ
ด้วยเคยช้ำในจิตคิดหมองไหม้
จึงฝั่งลึกแน่นหนักปักหลักใจ
ไม่ให้ใครพานพบสบอุรา
แต่เมื่อพี่แนะนำคำบอกเล่า
แถมยังเฝ้าห่วงใยให้ห่วงหา
น้องจะเชื่อวจีของพี่ยา
ยอมเปิดหนาอุรานี้ที่ปิดไป
14 มีนาคม 2547 01:53 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ยังรักพี่เสมอมิเผลอไผล
ไม่เปลี่ยนใจเปลี่ยนไปให้ห่วงหา
บอกตรงตรงฉันมั่นคงตรงอุรา
ยังรักพี่ทุกทิวาและราตรี
ไม่มีหรอกบอกไว้ในใจฉัน
ที่จะเปลี่ยนจะผันให้หวั่นไหว
ด้วยว่ารักพี่จริงทั้งจริงใจ
และมั่นคงกว่าใครที่ได้เจอ
ก็เพราะพี่แสนดีกับน้องนั้น
แถมยังห่วงใยกันให้หวั่นเพ้อ
แล้วจะลืมพี่ได้อย่างไรเออ
ก็พี่สาวดีเสมอกับตัวฉัน
12 มีนาคม 2547 23:57 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เธออยากรู้ใช่ไหมว่าใจฉัน
มีเธอนั้นหรือไม่ในใจนี้
ถึงได้เฝ้าพยายามถามวจี
ว่าฉันนี้มีไหมใจผูกพัน
กับเธอนั้นที่มั่นแวะมาหา
มาดูแลทุกคราเวลาฉัน
ประสบเหตุขัดข้องหมองใจพลัน
เธอช่วยฉันแบ่งปันความทุกข์ใจ
ซึ่งจริงจริงฉันอยากบอกให้เธอรู้
ว่าฉันมีเธออยู่เธอรู้ไหม
แต่ไม่กล้าจะเอ่ยเผยความใน
ด้วยเป็นหญิงกลัวไม่ไม่ค่อยงาม
ฉันจึงขอกระซิบเธอได้ไหม
ถึงความในที่ตอบให้ในคำถาม
ถ้าเธอให้ฉันจะตอบให้รู้ความ
ว่าทุกโมงทุกยามฉันรักเธอ
10 มีนาคม 2547 16:56 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฉันแสนเหงาเศร้านักกับรักนี้
เมื่อคนดีไม่มาหาพาเศร้าหมอง
ทิ้งฉันไว้จากไปไม่เหลียวมอง
สุดประคองความรักที่พักใจ
ต้องทนเจ็บทนปวดทนรวดร้าว
ในทุกคราวที่คิดจิตหวั่นไหว
เหลือแต่เพียงความหลังที่ฝั่งใจ
กับรอยหม่นแผลไหม้ในใจตน
จึงขอเก็บดวงจิตไม่คิดรัก
และขอพักใจไว้ในทุกหน
พอเสียทีความรักหนักกมล
ฉันขอพ้นฉันขอผ่านทุกกาลไป
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
หน้าส่วนตัว
2904
