ลองรัก

ผู้หญิงไร้เงา

ด้วยใจเหงา  เศร้านัก รักหว้าเหว่
คนเกเร  จากไกล  ไม่มาหา
ต้องอยู่เดียว  เปลี่ยวเหงา  เศร้าอุรา
เธอไม่มา  จากไกล  ให้ระทม

ระยะทาง ห่างเหิน เกินหรือไม่
จึงเก็บใจ ย่อยยับ มาทับถม
เกินกว่าใจ ไขว่คว้า มาชื่นชม
จึงตรอมตรม หรือใจห่าง หรือทางไกล

ระยะทาง  นั้นหนา  ที่ปรากฎ
ไม่เคยลด  ความคงมั่น  ให้หวั่นไหว
เพียงแต่ว่า  ใจร้าง  เฝ้าห่างไกล
จึงทำให้  ใจระทม  ตรมชีวี

อยากเหาะเหิร เดินนภา บนฟ้าฟาก
เอาไปฝาก ห่วงใย ในใจนี้
คงจะสม สุขไป ในฤดี
ณ ราตรี มีกัน ไม่หวั่นทรวง

แม้นเหาะเหิร  เดินนภา  บนฟ้าฟาก
หากพี่มาก  คนครอง  คล้องห่วงหวง
คงยิ่งเศร้า หนักหนา  คราถูกลวง
ให้ช้ำทรวง  เหนื่อยหนัก  รักตรอมตรม

คงจะบิน ไปไม่ถึง ซึ่งฝั่งฝัน
หากหวาดหวั่น พรั่นไป ให้ขื่นขม
ถ้ายังฝัง ความเจ็บร้าว เศร้าระทม
จะได้ชม  สมใจ เมื่อไหร่กัน

ใช่ไม่อยาก  ชิดเชยชม  ให้สมรัก
แต่ก็กลัว  จะอกหัก รักหวาดหวั่น
แต่เอาว่า  จะขอกล้า  พาชีวัน
ไปผูกพัน  เพื่อลองรัก  ดูสักที