9 พฤษภาคม 2546 16:20 น.
ผู้หญิงไร้เงา
รู้ก็รู้อยู่ว่าเราคืออดีต
ไม่อาจหลีกหลบเร้นเป็นสุขได้
รู้ก็รู้อยู่ว่าปัจจุบันนั้นเป็นใคร
ที่หัวใจเธอหลงใหลใคร่อยากเจอ
แต่เพราะรู้อยู่ถึงความคิดนึก
ความรู้สึกของหัวใจยังใฝ่หา
แต่ก็รู้ความจริงเสมอมา
ไม่มีค่าในสายตาของตัวเธอ
9 พฤษภาคม 2546 09:51 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เจ้านายใจดีจัง
พาฉันใส่ลังพาไปเที่ยว
แต่ทำไมขากลับจึงพาเลี้ยว
หรือว่าจะไปเที่ยวอีกเดี๋ยวหรือไง
ใช่ ๆ จริง ๆ ด้วยซิ
เจ้านายใจดี๊ดีพาฉันนี้ไปเที่ยววัด
แต่เหตุไฉนพาไปไม่ยอมพากลับ
หรือเจ้านายไม่รักจึงพาฉันไปปล่อยวัดหรือไร
8 พฤษภาคม 2546 14:59 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ไม่เข้าใจตัวเองจริง ๆ
ทั้งที่ทำเป็นหยิ่ง ทำเป็นไม่สน
ทั้งที่ใจส่วนลึกยังคอยพะวง
คอยลุ่มหลงพะวงแต่ตัวเธอ
อยากให้เธอมาชิดใกล้
คอยเป็นห่วงเป็นใยในตัวฉัน
อยากให้มีความผูกพัน
ระหว่างเธอกับฉันเกิดขึ้นมา
แต่สิ่งที่เป็นอยู่
คือรับรู้กับตัวเองเสมอว่า
สิ่งที่คิดกับความจริงที่ทำได้เสมอว่า
คือการทำเย็นชาเสมือนว่าเธอไม่มีค่าของหัวใจ
7 พฤษภาคม 2546 17:17 น.
ผู้หญิงไร้เงา
กลับมาหาฉันสักครั้งจะได้ไหม
มาเป็นกำลังใจให้ฉันในวันที่อ่อนล้า
นานแล้วนะที่ฉันต้องจมอยู่เคียงคู่กับน้ำตา
กับวันเวลาที่ดูเหมือนว่าจะเดียวดาย
กลับมาเถอะนะกลับมา
ถึงแม้เธอจะไม่เคยเห็นคุณค่าของตัวฉัน
ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่ายังมีกันและกัน
แต่ขอให้เธอกลับมาหาฉันสักครั้งก็พอ
7 พฤษภาคม 2546 15:08 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ที่รักของฉัน
เธออยู่แห่งไหนกันในตอนนี้
รู้ไหมฉันเหงากับความว่างเปล่าที่มี
เมื่อไรจะกลับมาหาฉันสักทีให้ฉันนี้ได้ชื่นใจ
กลับมาเถอะนะกลับมา
รู้ไหมคนไกลใจอ่อนล้าสุดหวั่นไหว
เป็นห่วงกลัวเธอจะมีภัย
หรือกลัวมีใครใหม่เคียงข้างใจไม่เหมือนเดิม