25 เมษายน 2546 10:35 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ในน้ำยังมีปลา
ในท้องฟ้ายังมีดาว
แต่ทำไมใจฉันช่างว่างเปล่า
ไม่มีแม้แต่เงาของหัวใจ
แล้วนี่เจ้าหายไปไหน
ใครเอาเจ้าไปแห่งใดกันเล่า
เหตุใดเจ้าจึงไปไกลจากเรา
ทิ้งเอาไว้เพียงความว่างเปล่าไร้แม้เงาของหัวใจ
แล้วนี่ฉันจะอยู่ได้อย่างไร
แม้แต่เงาของหัวใจยังไม่มี
ยังไงวานใครช่วยตามหาให้ที
แล้วฉันคนนี้จะขอบคุณ
25 เมษายน 2546 10:34 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ในน้ำยังมีปลา
ในท้องฟ้ายังมีดาว
แต่ทำไมใจฉันช่างว่างเปล่า
ไม่มีแม้แต่เงาของหัวใจ
แล้วนี่เจ้าหายไปไหน
ใครเอาเจ้าไปแห่งใดกันเล่า
เหตุใดดเจ้าจึงไปไกลจากเรา
ทิ้งเอาไว้เพียงความว่างเปล่าไร้แม้เงาของหัวใจ
แล้วนี่ฉันจะอยู่ได้อย่างไร
แม้แต่เงาของหัวใจยังไม่มี
ยังไงวานใครช่วยตามหาให้ที
แล้วฉันคนนี้จะขอบคุณ
24 เมษายน 2546 16:14 น.
ผู้หญิงไร้เงา
วันเวลาที่ผ่านมา
ถึงแม้ว่าจะเป็นเวลาช้านาน
เพราะวันคืนมันหมุนผ่าน
แต่ฉันยังร้าวรานเหมือนอย่างเคย
แต่เธอคงไม่รับรู้
เพราะเธอมีเขาอยู่เคียงข้าง
ส่วนฉันยังร้าวราน
เพราะไร้คนเคียงข้างอย่างเธอ
24 เมษายน 2546 15:52 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ไม่อยากทำให้ใครเจ็บ
ไม่อยากเก็บความรู้สึกไม่ดีกับใครไว้
ไม่อยากให้ความรักมันกลับกลาย
ฉันจึงต้องทำเป็นไม่ใส่ใจเธอ
เพราะฉันรู้ตัวเองเสมอ
ว่าเป็นผู้หญิงที่ชอบเผลอ
มองความรักเป็นเพียงแค่เครื่องบำเรอ
เลยไม่อยากให้ใครเผลอมาลิ้มลอง
23 เมษายน 2546 15:18 น.
ผู้หญิงไร้เงา
รักโลภหรือโกรธหลง
หัวใจคนเป็นเช่นนั้นใช่ไหม
รักก็ทุกข์สุขก็เศร้าคละเคล้ากันไป
แต่เมื่อไรที่หัวใจมีรักได้ย่อมทุกข์ใจเช่นกัน
คงจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป
หากคนทุกเพศวัยยังไม่ปลงสังขาร
เวลาใช่ว่าจะช้านาน
ต่างคนต่างหมุนผ่านเป็นอดีตกาลของหัวใจ