8 เมษายน 2546 11:13 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เจ้าไวรัสเกเร
ใยเจ้าเสเพขนาดนี้
รู้ไหมเจ้าทำลายข้อมูลที่ฉันทำมาเป็นปี
เพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้นเอง
เจ้าไวรัสใจร้าย
ใครสร้างเจ้ามาทำร้ายข้อมูลฉัน
ฝากบอกคนสร้างด้วยแล้วกัน
ว่าไม่มีงานทำหรืออย่างไร
ถึงต้องให้เจ้ามากลั่นแกล้ง
ทำรุนแรงเกินไปแล้วรู้ไหม
ข้อมูลของฉันสำคัญมากมาย
ถูกเจ้าทำลายในพริบตา
เห็นทีจะต้องจัดการ
กวาดล้างเหมือนอย่างยาบ้า
ใช้โปรแกรมสแกนหา
แล้วก็ฆ่าเจ้าให้ตาย
4 เมษายน 2546 17:19 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ข้อสอบวิทย์ คณิต ยังคิดได้
ข้อสอบภาษาไทยใจยังกล้า
ข้อสอบกฎหมายที่ผ่านมา
เธอเชื่อไหมว่า..ฉันน่าจะได้คะแนนเต็ม
แต่พอถึงข้อสอบหัวใจ
รู้สึกหวั่นไหวใจประหม่า
ไม่กล้าแม้แต่สบตา
กลัวความเฉยชาของเธอ
ฉันจึงรู้ฉันสอบตก
ในสมุดพกคงไม่มีค่า
บวกลบคูณหารที่ผ่านมา
ได้เพียงค่าความเสียเวลาตอบแทน
4 เมษายน 2546 17:12 น.
ผู้หญิงไร้เงา
รู้ก็รู้อยู่ว่าเราคืออดีต
ไม่อาจหลีกหลบเร้นเป็นสุขได้
รู้ก็รู้อยู่ว่าปัจจุบันนั้นเป็นใคร
ที่หัวใจเธอหลงใหลใคร่อยากเจอ
แต่เพราะรู้อยู่ถึงความคิดนึก
ความรู้สึกของหัวใจยังใฝ่หา
ก็เพราะรู้ความจริงใจที่ได้มา
ไม่มีค่ามากนักสำหรับเธอ
แต่ไม่รู้จะทำอะไรได้
เธอมีค่ามากมายสำหรับฉัน
ถึงเป็นสองต้องช้ำชีวัน
ฉันก็ยังรักเธอไม่รู้ลืม
4 เมษายน 2546 17:07 น.
ผู้หญิงไร้เงา
คำพูดง่าย ๆ
ที่เธอใช้บรรยายความรู้สึก
เธอจะรู้ไหมฉันคิดนึก
และรู้สึกเช่นไร
แค่เธอบอกฉันว่ารัก
มันมากมายนักแล้วรู้ไหม
ถึงแม้อาจมีใคร ๆ
พูดประโยคนี้มากมายแต่ไม่มีความหมายได้เท่าเธอ
4 เมษายน 2546 15:43 น.
ผู้หญิงไร้เงา
จำภาพวันนั้นได้ติดตา
วันที่เธอพาเขามาให้ฉันเห็น
วันที่ฉันเห็นเธอเหมือนคนเลือดเย็น
ฆ่าฉันตายทั้งเป็นไม่เหลียวแล
อยากถามให้ได้ความจริง
ว่าเขาเป็นผู้หญิงที่เธอรักใช่ไหม
แม้จะปวดรวดร้าวแทบปางตาย
แต่ก็ต้องการให้แน่ใจจริง ๆ
เพียงเพื่อจะได้ตัดใจ
ลืมเธอไปให้ไกลจากใจฉัน
จะบอกตัวเองทุก ๆ วัน
ว่าเธอนั้นไม่ต้องการ