14 ธันวาคม 2546 21:19 น.

สิ้นเยื่อไม่เหลือใย

ผู้หญิงไร้เงา

อยากจะรักเธอเหมือนเก่าที่เรารัก
แต่ยากนักแล้วตอนนี้ที่เป็นฉัน
เพราะไม่มีหัวใจให้ผูกพัน
ตั้งแต่วันเธอจากไปมีใหม่เลย

เพราะเคยเจ็บกับสิ่งที่ที่เธอทำ
เพราะฉันช้ำเกินกว่าจะเฉลย
ไม่มีแล้วคำว่าเราเหมือนก่อนเคย
จบแล้วเอยกับสิ่งที่เคยมีมา

เพราะตอนนั้นตอนที่เธอตีจาก
ฉันเจ็บมากจนยากจะรักษา
จนต้องใช้ต้องพึ่งวันเวลา
จนอุราฉันหายได้กลับคืน

แล้วตอนนี้เธอคิดจะกลับมา
ให้ฉันได้โหยหาหรือสะอื้น
ทั้งที่ก่อนนั้นฉันอยากยืน
เคียงข้างเธอแทนคนอื่นให้ชื่นใจ

แต่เธอกลับไม่รักไม่ต้องการ
ให้ฉันได้ร้าวรานและหวั่นไหว
ซึ่งตอนนี้กลับมาเปลี่ยนเวียนผันไป
ให้ฉันเป็นคนในใจที่สำคัญ

แต่ตอนนี้ฉันไม่รักเธอแล้วนะ
จบแล้วหละตอนนี้ที่เธอฉัน
ไม่มีแล้วความรักความผูกพัน
สิ้นเยื่อใยเหล่านั้นแล้วคนดี				
14 ธันวาคม 2546 10:21 น.

พระเอกคือเธอ

ผู้หญิงไร้เงา

ที่เปรียบเธอ  เหมือนเป็น  ตัวหนังสือ
หรือแบบฝึกหัด  ที่ซื้อ  ให้เด็กเขียน
เพียงเพราะฉัน  ในจิต  คิดวนเวียน
อยากอ่านเขียน   หัวใจ  ให้ตรงกัน

จึงเฝ้ารอ  ดูเธอ  ปฏิบัติ
เพื่อจะจัด  สิ่งที่  มีเธอฉัน
ให้สามารถ  ใกล้ชิด  สนิทกัน
ผูกรักมั่น สัมพันธ์  ในฤดี

พอได้ดู  ก็รู้แจ้ง  และประจักษ์
ว่าเธอมี  ใจภักดิ์  รักฉันนี้
ส่วนบางข้อ  ที่เธอทำ  นั้นไม่ดี
ไม่เป็นไร  ฉันนี้  ให้อภัย

เพราะจริงจริง  ในใจ  ของตัวฉัน
มีเพียงเธอ  เท่านั้น  ไม่หวั่นไหว
ให้เธอเป็น  พระเอก  ในหัวใจ
ส่วนตัวโกง ไม่ให้  ไม่ให้เป็น				
13 ธันวาคม 2546 01:26 น.

แค่เผื่อใจ

ผู้หญิงไร้เงา

เธอจากไปไปจากเธอให้เพ้อหา
หมดคุณค่าค่าคุณหมดลดจากฉัน
เธอจากไปไปจากเธอเพ้อทุกวัน
เหลือเพียงฉันฉันเพียงเหลือเผื่อสัมพันธ์

ส่วนเธอนั้นนั้นเธอส่วนล้วนไม่เพิ่ม
ไม่ต่อเติมเติมต่อไม่ขอฝัน
มีเหมือนหมดหมดเหมือนมีที่ผูกพัน
เก่าก่อนนั้นนั้นก่อนเราเราเคยมี

แต่ตอนนี้นี้ตอนแต่มีแค่ฉัน
กับผูกพันพันผูกกับกับใจนี้
ไม่มีแล้วแล้วมีไม่ใจคนดี
เหลือที่มีมีที่เหลือแค่เผื่อใจ				
12 ธันวาคม 2546 01:06 น.

อาลัยรัก

ผู้หญิงไร้เงา

เมื่อเธอจาก   พรากไป  ไม่เคยพบ
หรือประสบ  พบเห็น  เช่นวันก่อน
มีแต่ความ เหงาเศร้า  เข้าอาวรณ์
และคอยอ้อน  สัมพันธ์  กับฉันมา

แต่จริงจริง  ยังห่วง  ยังหวงแหน
และอาลัย  เหลือแสน  ความรักจ๋า
เมื่อไหร่นะ  ที่เธอ  หันกลับมา
และส่งค่า  ความรัก  พักให้กัน

เพราะจริงจริง  ฉันนั้น  ยังห่วงหา
และอาลัย  นักหนา  กับเธอฉัน
และคิดถึง  ความรัก  หนักทุกวัน
ด้วยหัวใจ  ผูกพัน  ฉันรักเธอ				
10 ธันวาคม 2546 20:34 น.

มีหรือไม่มีอยู่ที่เรา

ผู้หญิงไร้เงา

มีเรา

เธอรักฉันฉันรักเธอเสมอมั่น
เธอผูกพันพันผูกเธอเสมอเก่า
เธอใกล้ชิดชิดใกล้เธอพบเจอเงา
เธอมีเราเรามีเธอเสมอมา

ไม่มีวันวันมีไม่ใจเปลี่ยนผัน
เธอมีฉันฉันมีเธอเจอห่วงหา
รักเราสองสองเรารักปักอุรา
ซึ่งมากค่าค่ามากซึ่งจึงมีเรา

ไม่มีเรา

เธอรักเขาเขารักเธอเผลอลืมฉัน
ลืมคืนวันวันคืนลืมปลื้มห่วงหา
เหลือเพียงฉันฉันเพียงเหลือเจ้าน้ำตา
ไร้เธอมามาเธอไร้ใจผูกพัน

ไม่มีวันวันมีไม่ให้เหมือนก่อน
ใจร้าวรอนรอนร้าวใจให้ไหวหวั่น
ต่อไปนี้นี้ไปต่อขอลืมกัน
จบผูกพันพันผูกจบไม่พบเรา				
Calendar
Lovings  ผู้หญิงไร้เงา เลิฟ 2 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
Lovings  ผู้หญิงไร้เงา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
Lovings  ผู้หญิงไร้เงา เลิฟ 1 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงผู้หญิงไร้เงา