15 พฤศจิกายน 2546 03:13 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ปิดประตูหัวใจมานานเนิน
เพราะกลัวเหลือเกินความเจ็บช้ำ
กลัวว่ารักใครแล้วต้องระกำ
กลัวชอกช้ำในจิตคิดบอกลา
แต่วันนี้ไม่รักไม่ได้แล้ว
ด้วยหัวใจมันแน่แน่วแล้วห่วงหา
จึงต้องยอมเปิดประตูสู่อุรา
เพื่อรับเธอเข้ามาสู่หัวใจ
แล้วเธอหละพร้อมจะก้าวเข้ามาสู่
ในประตูห้องใจของฉันไหม
ถ้าไม่พร้อมจะก้าวไม่เป็นไร
ฉันจะเปิดใจไว้เพื่อรอเธอ
จนกว่าเธอจะพร้อมยอมมอบรัก
และพิงพักรักมั่นไม่หวั่นเพ้อ
เพราะตัวฉันต่อจากนี้มีเพียงเธอ
ที่จะรักเสมอตลอดกาล
13 พฤศจิกายน 2546 20:26 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เธอเคยบอก กับฉัน นั้นเสมอ
ว่าไม่เคย จะหวั่นเพ้อ เผลอลืมฉัน
แต่เธอก็ ลืมคำบอก เหมือนหลอกกัน
เมื่อเธอนั้น สิ้นสัมพันธ์ ปันหัวใจ
ส่วนตัวฉัน ที่เพื่อนบอก ให้ลืมเธอ
กับลืมคำ เพื่อนเกลอ เผลอขานไข
มีเธอนั้น อยู่ในห้อง ของหัวใจ
ลืมคำเพื่อน เลือนไป ในทุกที
และยิ่งพอ เธอกลับมา มาหาฉัน
มาเพื่อเริ่ม ความผูกพัน ใหม่ตรงนี้
ฉันก็ลืม หมดสิ้น ที่เคยมี
กับเหตุการณ์ ครั้งที่ โดนเธอทำ
แต่พอเธอ เจอใคร ใหม่อีกหน
เธอก็ทำ ฉันช้ำจน ใจถลำ
เจ็บก็เจ็บ แสนช้ำ ใจรับกรรม
ด้วยเพราะลืม การกระทำ ของตัวเธอ
13 พฤศจิกายน 2546 02:24 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ถ้าต้องการจะทิ้งฉันไป
อย่าได้มาสนใจกับตัวฉัน
ว่าจะเป็นอย่างไรเมื่อไม่มีกัน
เชิญเธอนั้นทิ้งฉันได้เลย
และไม่ต้องมาคำนึงถึงสิ่งใด
หากเธอนั้นมั่นใจในเฉลย
ว่าต้องการจะผ่านจะละเลย
ไม่มีฉันเหมือนเคยในหัวใจ
ก็เชิญทิ้งฉันได้ฉันไม่ว่า
แม้จะร้าวในอุราสักเพียงไหน
ก็จะยอมรับโดยดีแต่นี้ไป
ว่าฉันถูกเธอทิ้งไปไม่ใยดี
10 พฤศจิกายน 2546 23:29 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ด้วยเป็นหญิง จึงต้องหยิ่ง ในศักดิ์ศรี
เพราะพลาดท่า เสียที มีแต่ช้ำ
จึงต้องย้ำ ให้แน่จิต ติดถ้อยคำ
เพราะกลัวช้ำ ในจิต หากคิดลวง
จึงต้องถาม ให้แน่ แค่สงสาร
หรือมีใจ ต้องการ คอยห่วงหวง
เพื่อให้แน่ ในใจ ชายไม่ลวง
ไม่ติดบ่วง ความสงสาร ประหารใจ
แต่เมื่อแน่ ในจิต ไม่ติดขัด
ขอตอบชัด ถ้อยคำ น้อมนำให้
ว่าจะรัก เธอจริง ด้วยจริงใจ
และจะไม่ หนีไปไหน ให้ไกลกัน
เพราะจริงจริง มีรัก ที่หนักแน่น
และหวงแหน ความรัก ภักดีมั่น
ไว้ให้กับ คนสำคัญ นั้นทุกวัน
และคือ เธอเท่านั้น คนดี
9 พฤศจิกายน 2546 19:44 น.
ผู้หญิงไร้เงา
อยากจะเชื่อมความรักภักดีมั่น
แต่เมื่อเจอคำนั้นให้หวั่นไหว
กลัววันหน้าน้ำตานองครองหัวใจ
จึงเปลี่ยนใหม่ไม่เชื่อมรักภักดีกัน
ด้วยมาบอกใจไม่อ่อนร้าวรอนเหลือ
แค่มาเผื่อความสงสารประหารฉัน
จึงขอคืนคำมั่นย้ำจำนรร
ไม่ขอเชื่อมความผูกพันให้มั่นคง
ไม่ต้องการหรอกหนาถ้าสงสาร
เพราะมันเหมือนประหารหัวใจให้เป็นผง
ถ้าไม่แน่ในรักจักดำรง
อย่ามายื่นความมั่นคงให้ตรงกัน
เพราะมันเจ็บเกินกว่าจะรักษา
เมื่อวันหน้าเธอเจอใครใหม่แทนฉัน
เป็นที่รักภักดีมั่นนั้นนิรันดร์
แล้วตัวฉันจะเจ็บช้ำระกำใจ
จึงขอจากตอนนี้เสียดีกว่า
แม้จะร้าวในอุรากว่าไหนไหน
แต่ก็ยังมีสิทธิ์คิดลบใจ
ดีกว่าไปเจอความช้ำย้ำบอกลา