2 พฤศจิกายน 2546 02:11 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ความห่วงหาอาทรริรอนสิทธิ์
ทำให้ฉันใกล้ชิดความหม่นหมอง
เพราะมัวแต่ห่วงหาจึงเนืองนอง
ด้วยเนตรสองข้างแก้มแรมปีเดือน
ด้วยห่วงหาอาทรพาร้อนเศร้า
มีความเหงาความปวดร้าวมาเป็นเพื่อน
เพราะห่วงหาห่วงหวงล่วงปีเดือน
ความทุกข์จึงมาเยือนเพื่อนชีวี
ด้วยห่วงหาอาทรแน่นอนนัก
ทำให้ใจที่พักรักตรงนี้
มีแต่ความเจ็บช้ำระกำชีวี
มีแต่ความทุกข์ทวีนี้ในใจ
1 พฤศจิกายน 2546 01:49 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เธอคือหนึ่งในใจไม่ไหวหวั่น
เธอคือหนึ่งในชีวันที่ฉันหลง
เธอคือหนึ่งในชีวิตจิตมั่นคง
เธอคือหนึ่งที่ฉันปลงตรงหัวใจ
เธอคือหนึ่งในโลกแม้โศกเศร้า
เธอคือหนึ่งคำว่าเราไม่ไปไหน
เธอคือหนึ่งในตัวฉันนั้นเรื่อยไป
เธอคือหนึ่งที่ฉันให้ใจที่มี
เธอคือหนึ่งคนรักที่ฉันมั่น
เธอคือหนึ่งในนั้นไม่ผันหนี
เธอคือหนึ่งที่ฉันมั่นภักดี
เธอคือหนึ่งในชีวีที่ผูกพัน