8 พฤศจิกายน 2546 20:12 น.
ผู้หญิงไร้เงา
อย่ามาทำ อย่างนี้ จะได้ไหม
อย่ามาทำ มีใจ ให้กับฉัน
อย่ามาทำ ใกล้ชิด สนิทกัน
อย่ามาทำ ผูกสัมพันธ์ กันต่อไป
เพราะเธอเอง ก็รู้ ความเป็นจริง
เธอมีหญิง ตัวจริง ที่ชิดใกล้
ซึ่งก็ไม่ ใช่ฉัน นั้นคนไกล
แต่เป็นคน อื่นไหน ใกล้ใกล้เธอ
แล้วจะยัง โทรหา กันทำไม
หรือว่ายัง มีใจ ให้หวั่นเพ้อ
หรือต้องการ มีสอง คล้องตัวเธอ
หรือเสนอ ที่สอง จองสัมพันธ์
แต่ขอบอก ฉันนี้ ไม่มีรับ
ไม่พร้อมกลับ ไปเริ่ม เพิ่มเธอฉัน
เพราะจบแล้ว จบสิ้น ความสัมพันธ์
ไม่คิดกลับ หันหลัง ผูกพันเธอ
7 พฤศจิกายน 2546 23:22 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ไม่เคยคิดความสัมพันธ์เหมือนต้นไม้
ที่จะตัดตากิ่งได้ดั่งใจหวัง
หรือรอนริดปลิดกิ่งก้านให้ภินท์พัง
แต่พลาดพลั้งผิดพลาดประมาทไป
ด้วยครั้งแรกเริ่มรักไม่มีร้าว
เพราะย่างก้าวทุกคราวไม่ร้าวไหว
แต่พอนานสายสัมพันธ์ทำหวั่นใจ
กลัวเธอมีใครคนใหม่ให้ช้ำตรม
จึงทำให้เกิดห่วงหวงเต็มดวงจิต
จึงทำให้รักเป็นพิษจิตขื่นขม
จึงทำให้รักร้างลาพารักจม
จึงทำให้ต้องขื่มขมจมน้ำตา
ด้วยเพราะว่าตอนนั้นใจร้อนหนัก
ไม่รู้จักถูกผิดคิดค้นหา
คิดเพียงว่าเธอนั้นลืมสัญญา
ทำให้ลั่นวาจาตัดสัมพันธ์
แต่วันนี้คิดได้คล้ายว่าสาย
ด้วยเธอหน่ายในจิตคิดหันหลัง
ทำให้ฉันต้องร้าวรอนตอนรักพัง
แต่อยากรั้งให้รับฟังความในใจ
จริงจริงแล้วความรักฉันคงมั่น
มีเธอนั้นทุกวันไม่หวั่นไหว
ด้วยจงรักภักดีมั่นไม่หวั่นใจ
หรือต้องการมีใครในใจเลย
ฉะนั้นเธอคนดีโปรดอภัย
ลืมมันไปได้ไหมให้เฉลย
เพราะเจ็บช้ำไม่ต่างจากเธอเลย
และต้องการรักคุ้นเคยกลับคืนมา
6 พฤศจิกายน 2546 21:39 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ลืมความหลังครั้งเก่าเราให้หมด
อย่าได้จดำได้อย่าจำน้ำคำฉัน
ลืมไปเลยว่าเคยขอตัดสัมพันธ์
เพราะวันนั้นฉันโกรธจึงโหดไป
แต่วันนี้วันใหม่แล้วคนดี
ฉันมาง้อขอคืนดีเธอชิดใกล้
ด้วยเพราะรู้ว่าคิดผิดในจิตใจ
จึงขอเริ่มต้นใหม่ให้ผูกพัน
แล้วเธอหละจะพร้อมเริ่มเพิ่มรักไหม
ฉันมาง้อด้วยจริงใจมิใช่ฝัน
หากเธอพร้อมยอมมอบรักให้ผูกพัน
ฉันยินดีกับเรานั้นให้เหมือนเดิม
หากเธอไม่พร้อมยอมมอบรัก
ความอกหักของเราสองคงพูนเพิ่ม
หากเธอพร้อมยอมมอบรักให้เหมือนเดิม
รักเราสองคงพูนเพิ่มและเพิ่มพูน
3 พฤศจิกายน 2546 22:28 น.
ผู้หญิงไร้เงา
มีหัวใจไม่ใหญ่ไม่โต
พร้อมที่จะผูกโบว์ใส่กล่องไว้ให้
ซึ่งก็ให้ได้แค่คนในหัวใจ
และก็ไม่ใช่ใครที่ไหนคือเธอ
เป็นหัวใจดวงเดียวที่สำคัญ
ที่ตัวฉันนั้นจะขอเสนอ
ให้ใกล้ชิดผูกจิตเป็นมิตรเธอ
ตลอดปีตลอดไปนะเออเธอคนดี
แล้วเธอหละจะรับมันได้ไหม
กับหัวใจใสใสที่ฉันให้เธอตอนนี้
หากไม่รับฉันคงเศร้าเหงาฤดี
แต่ถ้ารับใจฉันนี้คงสุขใจ
ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับเธอแล้วนะ
ว่าไงหละจะรับใจฉันไหม
หากจะรับก็อย่าช้าอยู่ใย
หากไม่รับไม่เป็นไรไม่ว่ากัน
3 พฤศจิกายน 2546 00:59 น.
ผู้หญิงไร้เงา
น้ำทะเลยังขึ้นลงไม่คงที
เหมือนความรักที่มีไม่คงมั่น
วันนี้รุ่งพรุ่งนี้ลืมได้เหมือนกัน
ไม่มีความคงมั่นนั้นแน่นอน
เหมือนอาทิตย์ที่ร้อนแรงแจ้งจากฟ้า
ยังมีวันโรยลาละโหยอ่อน
มีแสงที่ร้อนแรงไม่แน่นอน
คล้ายความรักดั่งละครซ่อนมายา
ยิ่งพระจันทร์บนฟ้านภากว้าง
ยังมีแสงสว่างกระจ่างฟ้า
แต่บางวันกลับมืดมิดชิดนภา
เหมือนดั่งว่าไร้แสงแห่งพระจันทร์
ก็คงเหมือนความรักที่มักชิด
ยังมีสิทธิ์เปลี่ยนทิศจิตเปรผัน
คนเคยรักกลับบิดเบือนเลือนจากกัน
คนชังกันกลับมีรักพักในใจ
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
หน้าส่วนตัว
933
