4 สิงหาคม 2548 09:38 น.
ผู้หญิงไร้เงา
บนถนนที่ทอดยาวออกไปข้างหน้า
เราจะจับมือกันฟันฝ่าเพื่อความก้าวหน้าเสมอ
ไม่ยอมทิ้งเธอไว้ลำพัง....ทุกครั้ง....เราจะมีกันนะเออ
แม้ทางข้างหน้าอาจจะไม่เลิศเลอ....แต่ฉันจะมีเธอเสมอสำหรับเรา
เธอไม่ต้องกลัวเธอไม่ใช่ภาระ
ทุกช่วงขณะเธอจะเป็นคนสำคัญเสมอมา...หาใช่ใครเขา
สู้ซิจ๊ะ...เราจะเคียงกันทุกวันจะเป็นเงา
คอยช่วยให้เธอคลายเหงาและเลิกทุกข์เศร้าหทัย
จับมือและเดินกันไปต่อ
อย่าหยุด...อย่าย่อท้อต่อความหวั่นไหว
เชื่อซิคนดีหนทางต่อแต่นี้และตลอดทางที่เราก้าวไป
จะเป็นความสุขล้นใจ...เมื่อเราได้ชิดใกล้อยู่เคียงกันไปตลอดเส้นทาง
3 สิงหาคม 2548 16:51 น.
ผู้หญิงไร้เงา
. ตอบง่ายนะเธอ
ไวยากรณ์
ใช่จัก สร้างข้อ กังขา กับเธอ
เห็นอยู่ เสมอ เธอเคียง เขานั้น
แม้เธอ จะย้ำ คำตอบ อย่างงั้น
เป็นพี่ น้องกัน ไร้สิ่ง เคลือบแคลง
แต่ใจ ยังคิด ติดข้อ สงสัย
เป็นงั้น ได้งัย หรือเธอ หน่ายแหนง
กับสิ่ง ที่รู้ โปรดช่วย แจกแจง
หรือมี แอบแฝง ในสาย สัมพันธ์
ความจริง ที่รู้ เธอนั้น โดดเดี่ยว
เป็นลูก คนเดียว ไม่ใช่ หรือนั้น
ใยมา กลับกลอก ในสาย สัมพันธ์
โกหก กับฉัน เธอมี พี่ชาย
ฤาเป็น เพียงพี่ ที่เพียง นับถือ
ปรึกษา หารือ คบกัน สองฝ่าย
ครั้นฉัน พบเห็น ตอบกัน ง่ายดาย
เป็นเพียง พี่ชาย ตอบง่าย นะเธอ
เชื่อเสมอเธอไม่เชื่อใจ
ผู้หญิงไร้เงา
เขาเป็น พี่ชาย ซึ่งไม่ ใช่แท้
ลูกคน ละแม่ กับตัว ของฉัน
จึงย้ำ จึงเอ่ย จึงเผย ยืนยัน
แต่เชื่อ เธอนั้น คงไม่ เชื่อใจ
เพราะเธอ คิดไว้ ในทุก วันนี้
ฉันเป็น คนที่ มีความ หวั่นไหว
เจ้าชู้ โลเล ร้อยเล่ห์ หลายใจ (ไม่จริ๊ง ไม่จริง ไม่เคยเป็น อิอิ)
มากมาย ใครใคร ห่วงใย มากมี (จริง ๆ ไม่มีใคร ห่วงใย สักคน อิอิ)
ซึ่งจะ อย่างไร รู้ไว้ นะว่า
รักยัง มีค่า ในทุก วีถี
แถมใน ชีวิต น้อยนิด ที่มี
ยังรัก คนดี มิมี เปลี่ยนแปลง
แต่เธอ ไม่รู้ จะคิด อย่างไร
แต่ใจ คิดไว้ เธอใคร่ หน่ายแหนง
เพราะคอย ระวัง มากใน ระแวง
เห็นเฝ้า แสดง เคลือบแคลง ดวงใจ
แค่คำปลอบใจ
ไวยากรณ์
เขาเป็น ลูกพี่ ลูกน้อง กับเธอ
บอกง่าย นะเออ เชื่อได้ หรือไม่
คนนั้น คนนู้น คนนี้ ก็ใช่
ที่จำ นามได้ ก็มี หลายคน
อยากคิด เธอนั้น ใช่คน โลเล
โกหก โมเม ไม่เคย สักหน
แต่กลับ ต้องเจอ ต้องทุกข์ ต้องทน
ภาพเธอ ปะปน อยู่กับ ใครใคร
คำพูด น้อยนิด ยึดติด ใจหรือ
คำนั้น ก็คือ รักเปลี่ยน ไปไหม
ใช่ฉัน อยากจะ ระแวง จิตใจ
ว่าเธอ รักใคร่ กับฉัน แน่จริง
ไม่รัก ไม่ว่า ไม่มา ระแวง
ไม่เคลือบ ไม่แคลง ในทุก ทุกสิ่ง
แต่เพราะ รักมาก รักล้น รักจริง
กลับถูก เธอทิ้ง เพียงคำ ปลอบใจ
ให้ใจปลอบจริง
ผู้หญิงไร้เงา
คนนั้น คนนี้ ลูกพี่ ลูกน้อง
จึงอยาก ขอร้อง เชื่อน้อง สักหน
ไม่เคย รักใคร ให้ใจ ปะปน
มั่นใน กมล ทุกหน มีเธอ
ส่วนเรื่อง พี่น้อง ลองมอง สักนิด
น้องยัง ให้สิทธิ์ พี่คิด เสมอ
เขาลูก ลุงป้า ที่มา พบเจอ
ไม่เคย ไผลเผลอ เปลี่ยนเป็น อื่นไป
และสิ่ง สำคัญ ยื่นยัน ตรงนี้
ในทุก นาที ไม่มี หวั่นไหว
แม้แขน ขาขาด ประหลาด เพียงไร
ขอให้ มั่นใจ ว่าให้ รักจริง
ส่วนเรื่อง ปลอบขวัญ ทุกวัน มีแน่
เพราะเท่า ที่แล ไม่อยาก ละทิ้ง
พี่มัก หึงหวง ติดบ่วง ท้วงติง
น้องจึง ประวิง ปลอบจริง ปลอบใจ
2 สิงหาคม 2548 09:35 น.
ผู้หญิงไร้เงา
. เมื่อเธอไม่มั่นคง
ไวยากรณ์
ไร้ข้อ สงสัย เหตุใด ทั้งสิ้น
ใช่ฉัน ผกผิน หลีกหนี ไปก่อน
ใจนี้ ยังอยู่ ห่วงหา อาวรณ์
เป็นทุกข์ เป็นร้อน เธออยู่ เช่นไร
มิมี ทางติด ต่อเธอ ได้อีก
เหมือนเธอ หลบหลีก จากฉัน ไปไหน
ณ.ที่ ตรงนั้น เธอคง มีใคร
เขาคง เอาใจ เธอมาก กว่าเคย
อันความ รู้สึก ลึกลึก เก็บอยู่
หากบอก ให้รู้ ฉันไม่ อยู่เฉย
แต่เธอ ดูเหมือน ไม่บอก ไรเลย
แค่เพียง เอื้อนเอ่ย นั่นยาก หรือไร
แล้วความ เป็นจริง ทุกสิ่ง ชัดเจน
เมื่อฉัน ได้เห็น เธอเดิน ไปไหน
กับเขา คนนั้น ที่เป็น คนใหม่
ไม่รอ ต่อไป เธอไม่ กลับมา
ขอจงได้เชื่อใจ
ผู้หญิงไร้เงา
สร้างข้อ กังขา เวลา พบฉัน
ปกป้อง ผูกพัน ที่ฉัน ฝันหา
คิดอยู่ เสมอ ที่เธอ เจอมา
ว่าฉัน ทุกครา ไร้รัก ภักดี
มีใหม่ เคียงครอง เฝ้าปอง สุขสันต์
จึงจาก เร็วพลัน มุ่งมั่น ผันหนี
ไม่อยาก ขัดขวาง ทางรัก ที่มี
เพราะคิด ทุกที ฉันนี้ มีใคร
แต่ความ เป็นจริง ผู้หญิง คนนี้
รักมาก ภักดี ไม่มี หวั่นไหว
ส่วนคน เคียงข้าง สร้างภาพ แคลงใจ
จริงแล้ว นั้นไซร้ พี่ชาย ฉันเอง
และหวัง ความจริง ในสิ่ง กระจ่าง
เรื่องราว บาดหมาง ที่เคย ข่มเหง
จะจาง จะลบ จะจบ วังเวง
ให้เกิด ครื้นเครง กันเอง กลับคืน
28 กรกฎาคม 2548 15:58 น.
ผู้หญิงไร้เงา
.
รักเรา
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
มีข้อ สงสัย เหตุใด แน่นนัก
เมื่อปัก ใจรัก ลบทิ้ง ไม่ได้
จำลา จำลบ จะกลบ เพียงไร
ลืมเธอ จากใจ ไม่ได้ สักที
จึงเก็บ รักไว้ ในส่วน ที่ลึก
ยามใด รู้สึก หวนนึก ถ้วนถี่
พอมี ความสุข ในส่วน ที่ดี
ครั้งหนึ่ง เธอมี น้ำใจ ให้กัน
ยึดติด นิวรณ์ เก่าก่อน เคยสุข
จำได้ คลายทุกข์ อิงแนบ แอบฝัน
เต็มใจ ซ่อนเก็บ ตราบชั่ว นิรันดร์
บ่วงกรรม ตามทัน ยอมรับ โดยดี
เพียงเห็น เธอสุข ใจชื้น ชื่นแล้ว
พลาดแนว จากเธอ เขินเก้อ หมองศรี
มีรัก ต่อกัน ต้องมั่น เสรี
หากภัย ใดมี ฉันจะ กลับมา.....
ยังเฝ้าคอย
ผู้หญิงไร้เงา
หลายข้อ สงสัย เหตุใด แน่นหนัก
บอกจะ ปกปัก รักเรา ก่อนนี้
ให้อยู่ เป็นสุข ในทุก นาที
แล้วใย คนดี จึงลี้ จากจร
หรือเพราะ รักเรา ก่อนเก่า เล่านั้น
ไม่อาจ เทียบฝัน ตัวฉัน สังหรณ์
เธอจึง จากลา ไม่มา อาทรณ์
แถมทำ แง่งอน ให้ฉัน ร้อนใจ
ซึ่งความ รู้สึก ลึกลึก กักเก็บ
ยอมรับ ว่าเจ็บ กับความ หวั่นไหว
ที่เธอ ไม่แน่ ผันแปร รักไป
แถมยัง อ้างไว้ ฉันไม่ รักเธอ
แต่ความ เป็นจริง ทุกสิ่ง กระจ่าง
เธอสร้าง ข้ออ้าง ในยาม พลั้งเผลอ
ไม่เหมือน ตัวฉัน คงมั่น พบเจอ
ยังรอ รักเธอ นั้นหวน กลับคืน
28 กรกฎาคม 2548 11:04 น.
ผู้หญิงไร้เงา
. Imagine
เจ้าดินสอ...ขีดเขียนไปตามเรื่อง
อยู่เนือง...เนือง ถูกผิด...คิดสงสัย
อยากขีดเขียน...ก็ละเลงไม่เกรงใจ
คิดเดี๋ยวไง...แกล้งให้....ยางลบทำ
เจ้ายางลบ...คอยกลบแก้แต่ที่ผิด
ที่ดินสอ...ไม่คิดแก้มัวแต่ขำ
มองยางลบ...คอยแก้ไขให้ประจำ
เป็นแบบนี้...ซ้ำ ซ้ำ ทุกวันไป...
จนวันหนึ่ง เจ้ายางลบ... เริ่มเบื่อหน่าย
จึงเริ่มหาย...จากดินสอ...เลิกแก้ไข
เจ้าดินสอ...เริ่มรู้ตัวที่ทำไป
จนสำนึกผิดได้....ในทันที
ว่าจะทำอะไร....ควรคิดก่อน
ไม่วู่วาม.....ใจร้อนเหมือนก่อนที่
เจ้ายางลบ...ยังแก้ไข...ให้ถูกดี
เพราะวันนี้....เราทำได้ให้ถูกเอง....
ผู้หญิงไร้เงา
หากประจำทำผิดไม่คิดแก้
คงจะแย่แก้ยากลำบากเห็น
ดั่งคนไข้ไม่หาหมอก่อเกิดเป็น
โรคลำเค็ญเป็นประจำน่ารำคาญ
พอนานวันชักหนักเรื่องชักยุ่ง
พอจะมุ่งไปหาหมอก็ประหาร
ไม่อาจแก้แพ้โรควิโยกกาล
พยาบาลยังไงไม่ไหวจริง
ต้องประสบชะตากรรมโดยทำร้าย
ให้กลับกลายหายจากโลกน่าโศกยิ่ง
คนที่อยู่รู้แน่แต่ประวิง
ยังท้วงติงช่วยรักษาในอาการ
แต่ไม่ไหวให้โศกวิโยคหนัก
ยิ่งปักหลักรักษาคล้ายอาหาร
ที่เริ่มเน่าเคล้ากลิ่นสิ้นดวงมาน
เพราะว่าการไม่รักษาเยียวยาตน
หน้าส่วนตัว
1516
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
