23 เมษายน 2546 15:18 น.
ผู้หญิงไร้เงา
รักโลภหรือโกรธหลง
หัวใจคนเป็นเช่นนั้นใช่ไหม
รักก็ทุกข์สุขก็เศร้าคละเคล้ากันไป
แต่เมื่อไรที่หัวใจมีรักได้ย่อมทุกข์ใจเช่นกัน
คงจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป
หากคนทุกเพศวัยยังไม่ปลงสังขาร
เวลาใช่ว่าจะช้านาน
ต่างคนต่างหมุนผ่านเป็นอดีตกาลของหัวใจ
22 เมษายน 2546 16:26 น.
ผู้หญิงไร้เงา
แค่เพียงเธอเอ่ยบอกฉัน
ว่ามีกันตลอดมา
ไม่เคยมีใครมามีค่า
ตลอดวันเวลายังมีเพียงเรา
แค่เพียงเธอเอ่ยบอกฉัน
จะเลิกสนใจกับสิ่งเหล่านั้นรอบข้าง
ที่ทำให้ความรู้สึกดี ๆ มาเจือจาง
ก็สัญญาจะเลิกอ้างว้างกับความเป็นเรา
22 เมษายน 2546 16:21 น.
ผู้หญิงไร้เงา
รักเธอ...เธอรู้ไหม
ว่าหัวใจ...ใครคงมั่น
รักเธอ...ทุกคืนวัน
เธอรู้บ้างหรือยัง...คนดี
รักเธอ...เธอรู้ไหม
ว่ามีใคร...ใส่ใจเธอนี้
รักเธอ....รักเธอนะคนดี
ตราบชั่วฟ้าดินที่มี...ใจฉันนี้ยังรักเธอ
22 เมษายน 2546 16:10 น.
ผู้หญิงไร้เงา
สิ่งที่เธอให้ฉันมานาน
นั่นคือการไม่รักกันเลย
เธอไม่เคยแม้แต่จะเผลอไผล
หรือหวั่นไหวไปกับฉัน
สิ่งที่ฉันตั้งมั่นคือเธอ
ถึงแม้จะเก้อจะโดนเธอผลักไส
ก็จะขอรักเธอคนนี้ตลอดไป
เพราะฉันทำใจให้รักคนอื่นไม่เป็น
22 เมษายน 2546 11:51 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เธอเป็นแค่เพียงคนของวันเวลา
ที่ผ่านมาเพียงพบพานแล้วลาจาก
แต่ทำไมฉันเฝ้าคิดถึงเธอเอามาก ๆ
เมื่อเวลาที่เธอมาลาจากไปตามวันเวลา
จึงอยากจะสั่งให้หยุดวันเวลาไว้ตรงจุดนี้
แล้วให้เธอคนดีมีฉันในสายตาเหมือนวันเก่า
แต่ฉันก็เป็นเพียงคนธรรมดาเหมือนอย่างเรา ๆ
จึงไม่อาจจะสั่งวันเก่า ๆ ให้คงอยู่ได้ดั่งเดิม