20 กันยายน 2549 21:37 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฮ ฮาตลอดปลอดเศร้าเฝ้าตลก
อ อยู่ในอกพกหมั่นมิหวั่นไหว
ห ให้ใจสุขทุกห้วงดวงหทัย
ส สว่างใสสวยงามอร่ามตา
ศ ศาสตร์หรือศิลป์อันใดที่ไหนหนอ
ว เว้าวอนต่อหัวใจให้หรรษา
ล ลืมเรื่องร้ายหมายช้ำเคยนำพา
ร รบรุกล่าความช้ำให้จำนน
พ พบแต่สุขทุกสิ่งเหมือนอิงหลัก
ฝ ใฝ่ฝันชักโยงใยให้หลุดพ้น
ผ ผ่านเรื่องเศร้าเหงาใจไกลวังวน
ป เปรียบดั่งคนพ้นกรรมที่นำพา
บ บริบททดสอบเหมือนกรอบเหล็ก
น เนาความเจ็บเก็กกักคล้ายรักษา
ธ ธรรมะช่วยอวยชัยให้ชีวา
ท ทุกข์สร่างซ่าพาให้ใจเปรมปรีดิ์
ถ ถึงวันหน้าฟ้าใหม่อาจไหม้หมอง
ต แต่ใจปองครองสุขทุกข์หลีกหนี
ด ด้วยหัวใจใฝ่ธรรมนำชีวี
ญ หญิงยินดีรักษาธรรมใจนำพา
ซ ซึ่งหวังไว้ธรรมะช่วยทุกข์ม้วยมอด
ช ชื่นตลอดปลอดภัยใจหรรษา
ฉ ฉากชีวิตคิดฝันบรรดามา
จ จนอุราแสนสุขไร้ทุกครอง
ง เงียบหรืองันวันนี้ไม่มีแล้ว
ค คงผ่องแผ้วด้วยใจใฝ่สนอง
ข ขอฟ้าดินอวยชัยให้สมปอง
ก เกิดเนืองนองความสุขสันต์กันทุกคน
19 กันยายน 2549 18:50 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เบรคฟัด
อร่อยชะมัดกับอาหารมื้อใหญ่
ทั้งแฮมเบอร์เกอร์ทั้งสลัดอุ๊ยถูกใจ
แต่ทำไม๊ ทำไม คนม๊องมอง
เบรคฟัด
ทำไมคนจ้องขนัดหรือขัดข้อง
ภาษาอังกฤษฟุตฟิตฝรั่งดอง
ฉันก็อยากจะล๊องลองแล้วมองกันทำไม
เบรคฟัด
ฉันพูดอะไรผิดถนัดหรือไฉน
โต๊ะนู้นโต๊ะนี้ถึงยิ้มปรี่เหมือนถูกใจ
พูดแค่นี้ทำไม..หัวเราะกันใหญ่ไม่รู้เลย
เบรคฟัด
คนข้างข้างทนไม่ไหวจึงนัดกันเฉลย
พอได้รู้อุ๊ยตายอายจังเลย
เพราะฉันเอ่ยผิดถนัดเบรคฟาสท จ้า อิอิ
8 กันยายน 2549 19:21 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฉันยังมีเธอ
ฉันรับรู้ได้เสมอยิ่งตอนฉันพบเจอกับปัญหา
แต่เชื่อไหมยามเธอท้อแท้อ่อนแอ..ทุกเวลา
ฉันไม่เคยสุขอุราและให้ความสำคัญเสมอมากับปัญหาที่เธอเผชิญ
ฉันยังมีเธอ
อาจเหมือนเป็นคำแก้เก้อยิ่งยามฉันห่างเหิน
แต่เธอรู้บ้างไหมสิ่งที่เป็นไปในยามที่ห่างไกล..ใช่หมางเมิน
และที่สำคัญเธอไม่ใช่ส่วนเกินและไม่เคยมองเมินเธอสักที
ฉันยังมีเธอ
แม้บางครั้งฉันจะปล่อยให้เธอรอเก้ออยู่ตรงนี้
แต่รู้บ้างไหมความรู้สึกข้างไหน..ยังใยดี
เพราะเธอคือเพื่อนซี้เพื่อนที่เป็นคนดี..เพื่อนที่คอยห่วงใย
ฉันยังมีเธอ
ขอยืนยันมั่นเสมอขอเธออย่าหวั่นไหว
ส่วนธุระที่ผ่านมาบอกเลยว่าการศึกษานั้นพาไป
และต่อแต่นี้สัญญาด้วยหัวใจฉันจะไม่ยอมห่างไกลไทยโพเอ็ม
7 กันยายน 2549 15:01 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เธอยังมีฉัน...
จำไว้แล้วกัน...ยามที่เธอนั้นมีปัญญา
แม้ตอนนี้ฉันจะห่างไกลในสายตา
แต่ทุกวัน.ทุกเวลา..ที่เธออ่อนล้า..ไร้กำลัง
เธอยังมีฉัน
เป็นคำยืนยันที่คงมั่น..ในทุกครั้ง
แม้จะห่างอย่างไร..แต่ไม่เคยปล่อยเธอ.ทิ้งไว้ตามลำพัง
ยิ่งยามเธออ่อนล้า..ไร้พลังกับทุกครั้งที่เผชิญ
เธอยังมีฉัน
อยู่เคียงข้างกันแม้บางครั้ง...ฉันจะห่างเหิน
แต่ไม่เคยจะห่างไกลโดยเฉพาะใจ..ไม่เคยจะหมางเมิน
ทุกเส้นทางที่ยังก้าวเดินฉันไม่เคยมองเธอเป็นส่วนเกิน..สักที
เธอยังมีฉัน
ทุกคืนและวันฉันจะไม่ยอมผันหนี
แม้มีภัยร้ายมากล่ำกลายหมายราวี
ฉันก็พร้อมจะยอมพลีแลกชีวีนี้เพื่อเธอ
3 กันยายน 2549 19:38 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ของมีคมอันใดไม่เทียบได้
ยามถูกกายแม้มีแผลแค่รักษา
ก็หายได้เป็นนิจที่คิดมา
แต่หากเป็นอักษราเวลาคม
มักจะมีคำเชือดเชือนให้เกลื่อนกลาด
คล้ายกระดาษที่เขียนเพียรทับถม
พอมากเข้าหนักหนาพาอารมณ์
ให้ต้องจมบทความลุกลามใจ
ยิ่งกว่านั้นอักษรสื่อตอนเศร้า
ยิ่งทำให้ใจเฝ้าสุดหวั่นไหว
พอถึงตอนซาบซึ้งให้ตรึงใน
ดวงหทัยสุกใสวาบไหวตาม
ทำให้เกิดปัญหาหนักหนาเน้น
เหมือนที่เห็นมากมายใจล้นหลาม
บางมีรักเกิดก่อต่อเนื้อความ
บางลุกลามถึงใจให้พักพิง
จนทำให้ไหวหวั่นเฝ้าหมั่นหมาย
หวังทักทายหัวใจให้สุงสิง
ทั้งที่จริงเนื้อในให้แอบอิง
แต่ไม่ใช่ความจริงสิ่งเป็นไป
จึงขอให้พินิจแล้วคิดหน่อย
อย่าเพียรปล่อยหัวใจให้หวั่นไหว
เพราะอักษรคมกว่ามีดครากรีดใจ
ยามที่ใครหลงลมคมอักษร