3 กันยายน 2546 22:06 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ขอโทษเถอะนะคนดี
ที่ทำให้ความรักของเธอนี้ต้องมาแพ้พ่าย
ขอโทษเถอะนะขอโทษมากมาย
ที่ทำให้หัวใจเธอสลายง่ายดายเกินไป
ด้วยเพราะว่าฉันไม่เคยคิด
ความรู้สึกที่มียามใกล้ชิดนั้นไม่ใช่
เป็นเพียงเพื่อนไม่เคยคิดมีใจ
ให้เธอเหมือนหนุ่มสาวทั่วไปเลยสักที
ซึ่งอาจเป็นเพราะความใกล้ชิด
ทำให้เธอเข้าใจผิดในเรื่องนี้
ฉะนั้นฉันขอโทษได้ไหมคนดี
ขอโทษกับทุกการกระทำที่มีที่ผ่านมา
ด้วยจริง ๆ ไม่เคยตั้งใจ
จะทำให้เธอหวั่นไหวหรือมีใจห่วงหา
จริง ๆ กับทุกครั้งกับทุกการกระทำที่ผ่าน
ฉันนั้นคิดเพียงแต่ว่าเราเป็นเพื่อนกัน
2 กันยายน 2546 21:25 น.
ผู้หญิงไร้เงา
คำสามคำที่เธอพูดมา
ทำให้ฉันดีใจหนักหนาเลยรู้ไหม
กับคำสามคำที่เธอเอ่ยออกมาจากใจ
ทำให้ฉันตื้นตันเพียงไหนรู้ไหมคนดี
กับคำสามคำที่เธอเอ่ยบอก
ทำให้ฉันอบอุ่นไม่หยอกเลยเวลานี้
กับคำสามคำที่เธอเอ่ยมาทักทายด้วยไมตรี
ทำให้ฉันสุขในชีวีเกินจะเอ่ยวจีมาบรรยาย
กับคำสามคำที่เธอมอบให้กับฉัน
ฉันจะเก็บคำสามคำไว้จดจำในคุณค่าและความหมาย
กับคำสามคำที่เธอเอ่ยมาทักทาย
ฉันจะไม่ลืมความหมายและคุณค่ามากมายของคำสามคำ
ซึ่งคำสามคำที่เธอมอบให้
ทำให้ฉันสุขสดใสตั้งแต่เช้ายันค่ำ
และไม่เคยสักครั้งที่จะไม่จดจำ
กับคำสามคำสั้น ๆ คือคำว่า ฉันรักเธอ
1 กันยายน 2546 21:55 น.
ผู้หญิงไร้เงา
หนึ่งนาทีมีหกสิบวินาที
ตามมาตราที่มีจะเป็นอย่างนี้เสมอ
แต่ทำไมหนึ่งนาทีของฉันกับเธอ
ไม่เคยเท่ากันสักครั้งนะเออที่ผ่านมา
คงเป็นเพราะหนึ่งนาทีของความสุขสันต์
ที่เธอได้รับนั้นช่างสั้นหนักหนา
ส่วนหนึ่งนาทีของฉันที่คลุกเคล้าอยู่กับเจ้าน้ำตา
ช่างยาวนานเสมอมาจนน่าจะแปลกใจ
แต่ถ้าหนึ่งนาทีของเราสอง
เกิดมาผกผันให้เธอต้องน้ำตานองจนหวั่นไหว
แล้วหนึ่งนาทีของฉันนี้กลับดีทุกสิ่งไป
มันคงทำให้ฉันสุกสดใสในฤทัยในทุกวัน
แต่มันคงเป็นไปไม่ได้
ในเมื่อเธอชิดใกล้กับความสุขสันต์
ส่วนฉันต้องเศร้าเหงาอยู่กับชีวัน
ฉะนั้นหนึ่งนาทีของเธอกับฉันจึงไม่เท่ากันทุกวันเวลา
แต่ไม่ว่าหนึ่งนาทีตรงนี้จะเป็นอย่างไร
เธอจะสุขใจเพียงไหนกับความห่วงหา
หรือฉันจะเศร้าอย่างไรเมื่อต้องจมอยู่กับเจ้าน้ำตา
แต่มันก็เป็นแค่หนึ่งนาทีที่มีค่าแค่หกสิบวินาทีจริง ๆ
29 สิงหาคม 2546 22:24 น.
ผู้หญิงไร้เงา
อย่าเสียใจได้ไหมคนดี
อย่าร้องไห้อย่างนี้จะได้ไหม
ด้วยเพราะฉันเป็นห่วงเป็นใย
ไม่อยากให้เธอเศร้าเสียใจอีกเลย
ทำไมเธอไม่ลืมเขา
ลืมความรู้สึกเก่า ๆ ความห่วงหา
ทำไมเธอต้องมาเสียใจเสียเวลา
กับคนไม่มีค่าและความจริงใจ
จมอยู่กับความหลังที่เจ็บปวด
กับความร้าวรวดให้ปวดสมอง
ทำไมไม่ลืมเขาไปเพื่อดึงใครเข้ามาประคอง
ทำไมจะต้องอยู่กับความหม่นหมองลำพัง
ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ เธอยังมีฉัน
มีคนที่ต้องการจะห่วงหาและผูกพันอยู่ตรงนี้
ทำไมเธอไม่เคยจะเห็นความปรารถนาดี
ที่ฉันมีให้เธอทุกนาทีบ้างเล่าเธอ
28 สิงหาคม 2546 21:41 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ท้องฟ้าสีครามสดใส
เปรียบเหมือนหัวใจของฉัน
ที่กำลังจะผลิแย้มบานแข่งกับแสงตะวัน
ด้วยต้นรักที่เธอนั้นมอบให้มา
ฉะนั้นฉันขอดูแลต้นรักที่เธอมอบให้
ด้วยความรักและความเอาใจใส่จากตัวฉัน
จะดูแลรดน้ำพรวนดินในทุกวัน
ให้ต้นรักอยู่ร่วมเธอและฉันทุกวันเวลา
โดยจะประคับประคองและเอาใจใส่
ใช้ความห่วงใยและความห่วงหา
คอยดูแลต้นรักเราสองทุกวันเวลา
ไม่ให้มีปัญหาหรือว่าเหี่ยวเฉาไป
พร้อมจะไม่ปลูกรักซ้อนเพื่อซ้อนรัก
ให้เธอนั้นต้องอกหักรักรวดร้าว
ฉันยินดีจะดูแลแค่รักนี้ให้ยืนยาว
เพื่อให้รักสองเราคงอยู่คู่นิจรันดร์
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
หน้าส่วนตัว
1228
