3 ตุลาคม 2546 21:59 น.
ผู้หญิงไร้เงา
จะมาหาฉันทำไมในวันนี้
เมื่อไม่มีอะไรดีเหมือนวันก่อน
เรื่องของเรามันจบมันจบตอน
อย่าได้ย้อนคืนมาเหมือนดั่งเดิม
เมื่อจบแล้วขอให้จบกันไป
อย่าได้ทำให้หวั่นไหวหรือพูนเพิ่ม
เมื่อจบแล้วอย่าได้มาต่อเติม
หรือริเริ่มเพิ่มรักกันอีกเลย
เพราะเท่านี้เท่าที่ที่ผ่านมา
ฉันก็เสียน้ำตาคราเมินเฉย
ไม่มีเธออีกแล้วคนคุ้นเคย
ไม่มีเธออีกเลยในหัวใจ
ฉะนั้นอย่าได้มาตอแย
อย่ามาทำให้อ่อนแอเพื่อชิดใกล้
เพราะแต่นี้และคงจะตลอดไป
ไม่มีวันมีใจให้เหมือนเดิม
1 ตุลาคม 2546 21:08 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
บันทึกกลอนอักษรสวยลงสมุด
เพื่อยั้งหยุดความคิดติดกับที่
ไม่เปลี่ยนแปลงอีกแล้วนะคนดี
จะคงที่เช่นเดิมตลอดไป
คำสามคำกลั่นจากมันสมอง
ได้ตรึกตรองหลายหนหมดสงสัย
สำคัญแท้แน่นอนเหนืออื่นใด
ขอฝากให้ครวญคิดพินิจดู
ไม่สัญญาสาบานต่อศาลเจ้า
ไม่โอ้อวดวอนเว้าเอาโก้หรู
หวังแค่เพียงหัวใจใฝ่บำรู
อยากค้ำชูเกี่ยวข้องต้องเข้าใจ
มิได้หวังสิ่งใดมาตอบแทน
ไม่หวงแหนกั้นขวางวางเงื่อนไข
ขอมั่นคงจริงจังตลอดไป
ไม่หวั่นไหวแน่วแน่ไม่แปรปรวน
เพียงหัวใจปรารถนาบูชารัก
ซึ้งประจักษ์ลึกล้ำเกินผันผวน
จึงกล่าวคำสามคำย้ำทบทวน
ทุกคำล้วนแน่นหนัก ฉันรักเธอ
ผู้หญิงไร้เงา
คำสามคำที่พี่กลั่นจากดวงจิต
แล้วผลิตอักษรเว้าวอนฉัน
เป็นคำว่าฉันรักเธอเพ้อรำพัน
แม้จะสั้นแต่ความนั้นไม่สั้นเลย
แถมเป็นคำสามคำซึ่งชื่นชอบ
ด้วยผู้มอบมีหัวใจให้เปิดเผย
เป็นคำรักสลักมั่นไม่หวั่นเลย
พร้อมเฉลยความนัยให้รู้กัน
ว่าจริงจริงฉันนี้มีรักให้
พร้อมด้วยความจริงใจมิไหวหวั่น
มีความรู้สึกลึกซึ้งซึ่งผูกพัน
ให้พี่นั้นเช่นกันตลอดมา
แต่จะไม่ขอสาบงหรือสาบาน
แต่จะขอยืนกรานสานความว่า
ฉันรักเธอเช่นกันที่ผ่านมา
ไม่เคยลืมเธอสักคราในหัวใจ
30 กันยายน 2546 23:56 น.
ผู้หญิงไร้เงา
จดบันทึกความรู้สึกที่ผ่านมา
ด้วยคำว่ารักมั่นไม่หวั่นไหว
เขียนซ้ำซ้ำเพื่อย้ำเตือนความในใจ
ว่ายังรักเธอคนไกลไม่เปลี่ยนแปลง
ถึงวันนี้เธอคนดีอาจเปลี่ยนผัน
แต่ตัวฉันไม่มีวันจะหน่ายแหนง
บันทึกทุกทุกหน้าที่แสดง
ยังมีเธอครองตำแหน่งนั้นเรื่อยมา
พร้อมทั้งขีดเส้นใต้ใต้บันทึก
ให้รู้สึกเน้นถึงซึ้งคุณค่า
ให้ย้ำเตือนเรื่องราวครั้งก่อนมา
ด้วยปากกาสีแดงแทนผูกพัน
30 กันยายน 2546 00:53 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ดอกรักบานในใจใครทั้งโลก
แต่ดอกโศกบานอยู่คู่ใจฉัน
ดอกรักบานในใจใครทุกวัน
แต่ดอกโศกอยู่กับฉันนั้นเรื่อยมา
แล้วเมื่อไหร่ฉันจะพบเจ้าดอกรัก
ที่งามมากมายนักในคุณค่า
ให้ฉันได้ชื่นชมสมอุรา
หรือต้องรอชาติหน้าหรือว่าไร
หรือว่าชาตินี้ยังพอมีหวัง
ที่ฉันนั้นจะยังได้ชิดใกล้
กับดอกรักแทนดอกโศกวิโยกใจ
เหมือนดั่งใครเขาบ้างแม้บางวัน
แต่แล้วเมื่อไหร่หละเมื่อไหร่
ดอกโศกจะหมดไปจากใจฉัน
แล้วดอกรักเบ่งบานอยู่คู่กัน
ฉันต้องรอเมื่อไหร่นั่นถึงพบเจอ
หรือมีแต่ดอกโศกวิโยกจิต
ที่อยู่ติดชิดใกล้ใจเสมอ
ไม่อาจพบดอกรักบานเหมือนใครเจอ
มีแต่ดอกโศกเสมอในหัวใจ
27 กันยายน 2546 23:12 น.
ผู้หญิงไร้เงา
หวาน
หนึ่งดวงใจมีให้เธอเสมอมั่น
สิบผูกพันให้กันไม่หวั่นไหว
ร้อยเมตตาประสานซึ้งซึ่งสายใย
หมื่นหทัยยังมั่นใจมีเพียงเธอ
แสนรู้สึกนึกถึงซึ้งคุณค่า
ล้านอุราในนี้ที่เสนอ
มีเพียงเธอเท่านั้นที่พบเจอ
รักล้นเอ่อมีให้เธอเพียงผู้เดียว
*******************************************************
เศร้า
หนึ่งดวงใจให้เธอไปไม่มีค่า
สิบห่วงหาที่ให้มาเธอไม่สน
ร้อยคำรักพูดไปต้องทุกข์ทน
หมื่นกมลเธอไม่สนฉันคนเดียว
แสนความจริงจากใจให้ไปสิ้น
ล้านนาทีที่ยลยินสิ้นเฉลียว
ไม่เคยรู้ความจริงสักนิดเดียว
แม้เพียงเสี้ยวหัวใจไม่พบเจอ