31 ธันวาคม 2549 19:09 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ใครจะเค้าท์ ใครจะดาว์น ไม่เอาด้วย
เพราะเค้าช่วย ไม่ไหว ในวันนี้
จึงขอเพื่อน น้องพี่ ที่ยังมี
มิตรไมตรี นับเผื่อด้วย ช่วยแล้วกัน
หรือจะให้ นับล่วงหน้า บอกมานะ
นับเลยหละ ยังพอไหว ในใจฉัน
หนึ่งสองสาม ตามสี่ห้า ยังมาทัน
อุ๊ยเรานั้น นับผิดไป อภัยที
เพราะจริงแล้ว ยามเค้าท์ดาว์น ที่เราเห็น
เขาจะเน้น นับถอยหลัง ทุกครั้งนี่
เอาเป็นว่า เค้าไม่ไหว ในวจี
และไม่รู้ ไม่ชี้ เลยแล้วกัน
เพราะเค้านั้น จะนอน พักผ่อนแล้ว
ไม่สนใจ แน่แนว แล้วทั้งนั้น
ใครจะเค้าท์ ใครจะดาวน์ เฝ้าแล้วกัน
ส่วนตัวฉัน ขอหลับไหล ให้สบาย อิอิ
26 พฤศจิกายน 2549 20:40 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เพียงพอ พอเพียง มิเกี่ยงงอน
แน่นอน นอนแน่ มิแปรผัน
รักให้ ให้รัก ปักชีวัน
ยืนยัน ยันยืน รักชื่นใจ
เพียงพอ พอเพียง มิเกี่ยงงอน
ทุกตอน ตอนทุก สุขสดใส
เหตุผล ผลเหตุ ไร้เลศใน
ทำให้ ให้ทำ สุขนำพา
เพียงพอ พอเพียง มิเกี่ยงงอน
หนาวร้อน ร้อนหวาน เฝ้าห่วงหา
สุขทุกข์ ทุกข์สุข ในทุกครา
รู้ว่า ว่ารู้ ยังอยู่เคียง
เพียงพอ พอเพียง มิเกี่ยงงอน
จากจร จรจาก ฝากสุ่มเสียง
ไกลตัว ตัวไกล แต่ใจเคียง
รักเพียง เพียงรัก ภักดีเธอ
22 พฤศจิกายน 2549 22:02 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เปิดบัญชี กองทุน ชื่อ รักเรา
โดยมีเธอ และฉันเฝ้า เอาใจใส่
คอยห่วงหา นำมา สู่สายใย
สื่อสัมพันธ์ มั่นใน รักสองเรา
โดยเริ่มต้น เพียงนิด ความคิดถึง
แล้วตราตรึง สู่หัวใจ ไม่ขลาดเขลา
คอยมั่นเติม เพิ่มอาทร ย้อนเป็นเงา
เพื่อคอยเฝ้า แบ่งปัน ฉันและเธอ
แถมไม่ลด หยดน้อย ร้อยความหวาน
เป็นสะพาน ทอดผ่าน นานเสมอ
เพื่อก่อเกิด สิ่งดีดี ที่เลิศเลอ
ให้พบเจอ ทุกคืนค่ำ ประจำมา
ยิ่งกว่านั้น นานวัน หมั่นพันผูก
คอยเฝ้าปลูก ดอกเบี้ยงาม ความหรรษา
จนกองทุน วันนี้ ในชีวา
เต็มอัตรา ดอกรักบาน หวานเหลือเกิน
..
21 พฤศจิกายน 2549 12:36 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ขอบคุณ..ความเหงา
ที่มาอยู่เป็นเพื่อนเรา...ยามที่เขาไม่มาหา
ทำให้ฉันได้รู้ซึ้ง...ถึงความรักที่ผ่านมา
ทำให้ฉันได้รู้ว่า...เขามีค่าเพียงใด
ขอบคุณ...ความเหงา
ที่ทำให้รู้จัก..คำว่า "รักเรา" นั้นดีเพียงไหน
ที่ทำให้รู้ว่าโลกใบนี้...มีสิ่งดีดีต่อหทัย
ที่ทำให้รู้ว่า..เขาไม่เคยจากไกล..จากหัวใจดวงนี้เลย
ขอบคุณ...ความเหงา
ที่ทำให้เกิดเรื่องเศร้า..ที่เราเฝ้าแต่เฉลย
และสุดท้ายก็ได้รับรู้...ได้ลงเอย
ถึงรักที่คุ้นเคย...ที่เขาไม่เคยเฉยเมย...เฝ้าแต่อาทร
ขอบคุณ...ความเหงา
ที่ทำให้เราไม่ต้องเศร้าหรือถ่ายถอน
แถมรับรู้...รักจริงใจในทุกบทในทุกตอน
ที่เขาให้มาอย่างแน่นอน...ทั้งหนาวร้อนคอยดูแล
ขอบคุณ...ความเหงา
ที่ทำให้เรานั้นได้รู้จักในรักแท้
แสนละมุนอ่อนละไม...จนสุกใสในดวงแด
เป็นรักที่ไม่ผันแปร...และรู้แน่ถึงรักที่มี
ขอบคุณ..ความเหงา
ที่ทำให้เรา...ได้เข้าใจถึงจุดนี้
ว่าในยามห่างไกลเขา...ดวงใจเรายังหวานไหวในฤดี
เหมือนเติมพลังแห่งชีวี...ให้ฉันนี้ได้ทักทาย
14 พฤศจิกายน 2549 20:19 น.
ผู้หญิงไร้เงา
แล้วเราก็ได้พบกัน
คนที่ฉันนั้นคิดว่าเธอคงใช่
คนที่ดีคนที่อาทรคนที่ห่วงใย
คนที่ฉันคิดไว้ว่าฟ้าคงส่งมาให้อยู่คู่เคียง
และคิดว่าเราคงใจตรงกัน
แต่ความจริงนั้นเหมือนดั่งเป็นแค่ทางเบี่ยง
เพราะเธอเดินเข้ามาคล้ายจะก้าวไปแต่ก็เพียง
ก้าวไม่กี่ก้าวแล้วก็เลี่ยง..เหมือนเส้นทางนั้นเสี่ยงเกินไป
สุดท้ายคำรักที่เธอเคยกล่าวออกมา
ก็ต้องเปลี่ยนเป็นคำลา...เพียงเพราะเธอต้องการคบใครคนใหม่
ซึ่งก็ไม่นึกไม่ฝัน...ว่าจะมีวันที่เราต้องจากกันไกลแสนไกล
แต่ก็ไม่เป็นไร...หากเธอต้องการจะไป...ฉันก็ยินดี
เพราะฉันสำนึกอยู่เสมอ...สำหรับเรื่องความรัก
หากเขาไม่จริงใจมากนัก...และพร้อมต้องการจะหลีกหนี
ไม่ต้องรั้งไว้...เพราะมันจะไม่มีอะไร...ที่ทำให้ชีวิตที่เรามี
ได้เจอความสุข...ได้เจอความเปรมปรีดิ์...จึงควรยินดีกับการจากลา
ยิ่งไปกว่านั้น...เมื่อมาถึงซึ่งวันนี้
ต้องขอบคุณเธอนะ..คนที่ฉันเคยรู้สึกดี...คนที่ฉันเคยห่วงหา
เพราะทำให้ฉันได้พบใครอีกคน..คนที่ร่วมสุข..ร่วมทุกข์ล้นตลอดเวลา
และทำให้ฉันได้รู้ว่า...ชีวิตฉันไม่ได้ไร้ค่า..เมื่อขาดเธอ
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
หน้าส่วนตัว
1600
