3 พฤศจิกายน 2546 22:28 น.
ผู้หญิงไร้เงา
มีหัวใจไม่ใหญ่ไม่โต
พร้อมที่จะผูกโบว์ใส่กล่องไว้ให้
ซึ่งก็ให้ได้แค่คนในหัวใจ
และก็ไม่ใช่ใครที่ไหนคือเธอ
เป็นหัวใจดวงเดียวที่สำคัญ
ที่ตัวฉันนั้นจะขอเสนอ
ให้ใกล้ชิดผูกจิตเป็นมิตรเธอ
ตลอดปีตลอดไปนะเออเธอคนดี
แล้วเธอหละจะรับมันได้ไหม
กับหัวใจใสใสที่ฉันให้เธอตอนนี้
หากไม่รับฉันคงเศร้าเหงาฤดี
แต่ถ้ารับใจฉันนี้คงสุขใจ
ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับเธอแล้วนะ
ว่าไงหละจะรับใจฉันไหม
หากจะรับก็อย่าช้าอยู่ใย
หากไม่รับไม่เป็นไรไม่ว่ากัน
3 พฤศจิกายน 2546 00:59 น.
ผู้หญิงไร้เงา
น้ำทะเลยังขึ้นลงไม่คงที
เหมือนความรักที่มีไม่คงมั่น
วันนี้รุ่งพรุ่งนี้ลืมได้เหมือนกัน
ไม่มีความคงมั่นนั้นแน่นอน
เหมือนอาทิตย์ที่ร้อนแรงแจ้งจากฟ้า
ยังมีวันโรยลาละโหยอ่อน
มีแสงที่ร้อนแรงไม่แน่นอน
คล้ายความรักดั่งละครซ่อนมายา
ยิ่งพระจันทร์บนฟ้านภากว้าง
ยังมีแสงสว่างกระจ่างฟ้า
แต่บางวันกลับมืดมิดชิดนภา
เหมือนดั่งว่าไร้แสงแห่งพระจันทร์
ก็คงเหมือนความรักที่มักชิด
ยังมีสิทธิ์เปลี่ยนทิศจิตเปรผัน
คนเคยรักกลับบิดเบือนเลือนจากกัน
คนชังกันกลับมีรักพักในใจ
2 พฤศจิกายน 2546 02:11 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ความห่วงหาอาทรริรอนสิทธิ์
ทำให้ฉันใกล้ชิดความหม่นหมอง
เพราะมัวแต่ห่วงหาจึงเนืองนอง
ด้วยเนตรสองข้างแก้มแรมปีเดือน
ด้วยห่วงหาอาทรพาร้อนเศร้า
มีความเหงาความปวดร้าวมาเป็นเพื่อน
เพราะห่วงหาห่วงหวงล่วงปีเดือน
ความทุกข์จึงมาเยือนเพื่อนชีวี
ด้วยห่วงหาอาทรแน่นอนนัก
ทำให้ใจที่พักรักตรงนี้
มีแต่ความเจ็บช้ำระกำชีวี
มีแต่ความทุกข์ทวีนี้ในใจ
1 พฤศจิกายน 2546 01:49 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เธอคือหนึ่งในใจไม่ไหวหวั่น
เธอคือหนึ่งในชีวันที่ฉันหลง
เธอคือหนึ่งในชีวิตจิตมั่นคง
เธอคือหนึ่งที่ฉันปลงตรงหัวใจ
เธอคือหนึ่งในโลกแม้โศกเศร้า
เธอคือหนึ่งคำว่าเราไม่ไปไหน
เธอคือหนึ่งในตัวฉันนั้นเรื่อยไป
เธอคือหนึ่งที่ฉันให้ใจที่มี
เธอคือหนึ่งคนรักที่ฉันมั่น
เธอคือหนึ่งในนั้นไม่ผันหนี
เธอคือหนึ่งที่ฉันมั่นภักดี
เธอคือหนึ่งในชีวีที่ผูกพัน
29 ตุลาคม 2546 23:40 น.
ผู้หญิงไร้เงา
แววดาว
หากแม้เธอปรารถนาหาความรัก
จงตระหนักในจิตพึงคิดก่อน
ทุกสิ่งล้วนเปลี่ยนแปรไม่แน่นอน
รักก็เช่นบทละครซ่อนมายา
หากแม้เธอปรารถนาหาความสุข
ขณะที่ความทุกข์ยังรุกล่า
เธอจะท้อทรมานการไขว่คว้า
ตกเป็นทาสเวลาน้ำตาริน
หากแม้เธอปรารถนาหาความหวัง
เธอก็ยังต้องสู้มิรู้สิ้น
ยอมเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้าจนชาชิน
จากผืนดินสู่ดวงดาวช่างยาวไกล
หากแม้เธอปรารถนาหาทางเบี่ยง
เพื่อหลีกเลี่ยงทางเดิม...เริ่มต้นใหม่
เธอจะต้องมองเห็น...เธอเป็นใคร
เธอจะก้าวอย่างไรให้ถูกทาง
หากแม้เธอปรารถนาหาบางสิ่ง
เธอยิ่งวิ่งยิ่งไล่เหมือนไกลห่าง
เมื่อมิรู้ถูกผิด...มีสิทธิ์คว้าง
เธอไม่ต่างเรือน้อยลอยนที
หากแม้เธอปรารถนาหาคำตอบ
จงรอบคอบตัดสินใจให้ถ้วนถี่
ถ้าทุกสิ่งปรารถนาคือ ความดี
เธอจะมีอนาคตซึ่งงดงาม
ผู้หญิงไร้เงา
หากแม้ฉันปรารถนาหาความรัก
จะตระหนักในจิตและคิดก่อน
เพราะความรักผันแปรไม่แน่นอน
ฉะนั้นจะคิดก่อนตัดสินใจ
หากแม้ฉันปรารถนาหาความสุข
จะไม่ยอมให้ความทุกข์มาชิดใกล้
เพื่อทำให้ฉันนั้นช้ำหทัย
หรือมีน้ำใสใสในดวงตา
หากแม้ฉันปรารถนาหาความหวัง
จะสู้ด้วยพลังให้รู้ว่า
แม้เหนื่อยเหน็ดเพียงใดในเวลา
จะฟันฝ่าให้ถึงซึ่งเส้นชัย
หากแม้ฉันปรารถนาหาทางเบี่ยง
จะหลีกเลี่ยงทางเดิมริเริ่มใหม่
เพื่อให้ฉันมองเห็นฉันเป็นใคร
และก้าวใหม่เพื่อไปให้ถูกทาง
หากแม้ฉันปรารถนาหาบางสิ่ง
จะไม่ยอมหยุดนิ่งทิ้งถอยห่าง
แต่จะยอมสานต่อขอร่วมทาง
เพื่อไม่ให้ใจอ้างว้างอย่างเดียวดาย
หากแม้ฉันปรารถนาหาคำตอบ
จะรอบคอบตัดสินใจให้มั่นหมาย
คิดแต่ถูกทิ้งผิดไม่ชิดกาย
เพื่อความหมายแห่งอนาคตที่งดงาม