19 พฤศจิกายน 2546 02:21 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เกิดอะไรขึ้นกับหัวใจ
อยู่อยู่ก็หายไปจากใจฉัน
ทั้งที่อยู่มาเป็นร้อยเป็นพันวัน
ก็อยู่ติดกับตัวฉันนั้นเรื่อยมา
หรือว่าวันนี้หัวใจเกิดซุกซน
เพราะเจอเธอที่กมลเฝ้าค้นหา
ถึงได้ห่างหายไปจากกายา
เพื่อตามติดอุราของตัวเธอ
ฉะนั้นขอเธอคนแสนดี
ช่วยดูแลใจนี้ที่พลั้งเผลอ
ไปตามติดใกล้ชิดกับตัวเธอ
ให้สุขใจได้ไหมเออเธอคนดี
ซึ่งถ้าเธอจะตอบตกลง
ฉันจะปลงใจไว้ไม่ผันหนี
จะยอมไปใกล้ชิดในชีวี
แด่เธอคนนี้เพียงคนเดียว
แต่ถ้าเธอไม่สนใจของฉัน
ฉันจะขอเก็บฝันแม้เศษเสี้ยว
ไว้กับเธอเท่านั้นเพียงผู้เดียว
ไม่ขอเกี่ยวรักใครไหนอีกเลย
16 พฤศจิกายน 2546 02:17 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ขอเวลาฉันหน่อยจะได้ไหม
ขอเวลาทำใจที่เฝ้าฝัน
ขอเวลาลืมเขาคนสำคัญ
ขอเวลาฉันนั้นได้ไหมเธอ
ซึ่งก็รู้ว่าตอนนี้เธอห่วงฉัน
และต้องการจะผูกพันฉันเสมอ
แต่ตอนนี้ขอทำใจได้ไหมเธอ
เพราะยังรักเขาเสมอที่ผ่านมา
ฉะนั้นขอเวลาพรุ่งนี้นะ
แล้วจะลืมเขาหละที่ห่วงหา
แล้วจะเริ่มรักเธอในอุรา
ขอเวลาพรุ่งนี้นะจ๊ะคนดี
15 พฤศจิกายน 2546 03:13 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ปิดประตูหัวใจมานานเนิน
เพราะกลัวเหลือเกินความเจ็บช้ำ
กลัวว่ารักใครแล้วต้องระกำ
กลัวชอกช้ำในจิตคิดบอกลา
แต่วันนี้ไม่รักไม่ได้แล้ว
ด้วยหัวใจมันแน่แน่วแล้วห่วงหา
จึงต้องยอมเปิดประตูสู่อุรา
เพื่อรับเธอเข้ามาสู่หัวใจ
แล้วเธอหละพร้อมจะก้าวเข้ามาสู่
ในประตูห้องใจของฉันไหม
ถ้าไม่พร้อมจะก้าวไม่เป็นไร
ฉันจะเปิดใจไว้เพื่อรอเธอ
จนกว่าเธอจะพร้อมยอมมอบรัก
และพิงพักรักมั่นไม่หวั่นเพ้อ
เพราะตัวฉันต่อจากนี้มีเพียงเธอ
ที่จะรักเสมอตลอดกาล
13 พฤศจิกายน 2546 20:26 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เธอเคยบอก กับฉัน นั้นเสมอ
ว่าไม่เคย จะหวั่นเพ้อ เผลอลืมฉัน
แต่เธอก็ ลืมคำบอก เหมือนหลอกกัน
เมื่อเธอนั้น สิ้นสัมพันธ์ ปันหัวใจ
ส่วนตัวฉัน ที่เพื่อนบอก ให้ลืมเธอ
กับลืมคำ เพื่อนเกลอ เผลอขานไข
มีเธอนั้น อยู่ในห้อง ของหัวใจ
ลืมคำเพื่อน เลือนไป ในทุกที
และยิ่งพอ เธอกลับมา มาหาฉัน
มาเพื่อเริ่ม ความผูกพัน ใหม่ตรงนี้
ฉันก็ลืม หมดสิ้น ที่เคยมี
กับเหตุการณ์ ครั้งที่ โดนเธอทำ
แต่พอเธอ เจอใคร ใหม่อีกหน
เธอก็ทำ ฉันช้ำจน ใจถลำ
เจ็บก็เจ็บ แสนช้ำ ใจรับกรรม
ด้วยเพราะลืม การกระทำ ของตัวเธอ
13 พฤศจิกายน 2546 02:24 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ถ้าต้องการจะทิ้งฉันไป
อย่าได้มาสนใจกับตัวฉัน
ว่าจะเป็นอย่างไรเมื่อไม่มีกัน
เชิญเธอนั้นทิ้งฉันได้เลย
และไม่ต้องมาคำนึงถึงสิ่งใด
หากเธอนั้นมั่นใจในเฉลย
ว่าต้องการจะผ่านจะละเลย
ไม่มีฉันเหมือนเคยในหัวใจ
ก็เชิญทิ้งฉันได้ฉันไม่ว่า
แม้จะร้าวในอุราสักเพียงไหน
ก็จะยอมรับโดยดีแต่นี้ไป
ว่าฉันถูกเธอทิ้งไปไม่ใยดี