14 มีนาคม 2547 01:53 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ยังรักพี่เสมอมิเผลอไผล
ไม่เปลี่ยนใจเปลี่ยนไปให้ห่วงหา
บอกตรงตรงฉันมั่นคงตรงอุรา
ยังรักพี่ทุกทิวาและราตรี
ไม่มีหรอกบอกไว้ในใจฉัน
ที่จะเปลี่ยนจะผันให้หวั่นไหว
ด้วยว่ารักพี่จริงทั้งจริงใจ
และมั่นคงกว่าใครที่ได้เจอ
ก็เพราะพี่แสนดีกับน้องนั้น
แถมยังห่วงใยกันให้หวั่นเพ้อ
แล้วจะลืมพี่ได้อย่างไรเออ
ก็พี่สาวดีเสมอกับตัวฉัน
12 มีนาคม 2547 23:57 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เธออยากรู้ใช่ไหมว่าใจฉัน
มีเธอนั้นหรือไม่ในใจนี้
ถึงได้เฝ้าพยายามถามวจี
ว่าฉันนี้มีไหมใจผูกพัน
กับเธอนั้นที่มั่นแวะมาหา
มาดูแลทุกคราเวลาฉัน
ประสบเหตุขัดข้องหมองใจพลัน
เธอช่วยฉันแบ่งปันความทุกข์ใจ
ซึ่งจริงจริงฉันอยากบอกให้เธอรู้
ว่าฉันมีเธออยู่เธอรู้ไหม
แต่ไม่กล้าจะเอ่ยเผยความใน
ด้วยเป็นหญิงกลัวไม่ไม่ค่อยงาม
ฉันจึงขอกระซิบเธอได้ไหม
ถึงความในที่ตอบให้ในคำถาม
ถ้าเธอให้ฉันจะตอบให้รู้ความ
ว่าทุกโมงทุกยามฉันรักเธอ
10 มีนาคม 2547 16:56 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฉันแสนเหงาเศร้านักกับรักนี้
เมื่อคนดีไม่มาหาพาเศร้าหมอง
ทิ้งฉันไว้จากไปไม่เหลียวมอง
สุดประคองความรักที่พักใจ
ต้องทนเจ็บทนปวดทนรวดร้าว
ในทุกคราวที่คิดจิตหวั่นไหว
เหลือแต่เพียงความหลังที่ฝั่งใจ
กับรอยหม่นแผลไหม้ในใจตน
จึงขอเก็บดวงจิตไม่คิดรัก
และขอพักใจไว้ในทุกหน
พอเสียทีความรักหนักกมล
ฉันขอพ้นฉันขอผ่านทุกกาลไป
8 มีนาคม 2547 23:50 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ไม่เลือนรัก
แก้วประเสริฐ
วันแห่งคืนคืนวันฉันยังคิด
ด้วยดวงจิตจิตใจฉันยังหวั่นไหว
ไม่เคยเลือนเลือนรักที่เธอมอบให้
แม้นหัวใจใจยังหวนอยู่ทุกวันคืน
อย่าสะอื้นสะอื้นไห้ดวงใจจ๋า
เธอมีค่าค่าของฉันอย่าร่ำสะอื้น
หัวใจพี่พี่ยังรักเจ้าอยู่นะทุกคืน
เจ้าจงตื่นตื่นจากเศร้านะคนดี
ความสวยสวยสดหมดจดเหลือ
เคยเอื้อเอื้อน้ำใจมอบให้พี่
พี่ยังรู้รู้คุณค่าเตือนของนารี
ชีวิตนี้นี้พี่ไม่คลายหน่ายรักเธอ
วันและคืนคืนผ่านมายังหวนคิด
ถึงน้องนิดนิดเวลาที่มากเสมอ
จะไม่มีมีวันเวลาพรากจากเธอ
มันเสมอเสมอต้นจนแลปลาย
ฟังคำพี่พี่เถิดหนาน้องยาเจ้า
พี่จะเร้าเร้าเอาใจเจ้ามิให้สลาย
แม้นไกลไกลเพียงไรใช่ว่าตาย
ไม่กลับกลายกลายเป็นอื่นนะคนดี
ยิ้มสักนิดนิดเพียงหนึ่งพี่จะคิด
ระลึกจิตจิตเห็นเจ้าเมื่อก่อนนี้
พี่ยังรักรักตัวเจ้าอยู่นะแม่คนดี
ต่อนี้พี่พี่ไม่ทำให้เจ้าสุดหมองใจ
แม้รักเลือน
ผู้หญิงไร้เงา
เมื่อได้ฟังฟังคำพร่ำเฉลย
ที่พี่เอ่ยเอ่ยบอกคล้ายหลอกฉัน
แต่ก็เชื่อเชื่อเลยเฉลยกัน
ด้วยรักพี่พี่นั้นหมดดวงใจ
จึงยอมยิ้มยิ้มให้ได้สดชื่น
และหวนคืนคืนใจให้สดใส
เพราะรักพี่พี่นั้นเกินกว่าใคร
และมอบใจใจให้ในทุกวัน
ถึงแม้ว่าว่าไว้ไม่จริงแท้
เกิดปรวนแปรแปรเปลี่ยนเวียนแปรผัน
ก็จะยอมยอมรับกับสัมพันธ์
ที่เรานั้นนั้นคิดคือผิดเอง
แต่วันนี้นี้ให้ใจเธอนั้น
มิเปลี่ยนผันผันไปให้คว้างเคว้ง
หากวันใดใจช้ำระกำเอง
ไม่กริ่งเกรงเกรงโกรธหรือโทษใคร
แต่หวังว่าว่าไว้ในคำนั้น
มิเปลี่ยนผันผันไปให้หวั่นไหว
จะได้ชื่นชื่นรักเหมือนดั่งใคร
และสุขใจใจนั้นที่ฝันรอ
6 มีนาคม 2547 23:32 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ยังจดจำจำจดหมดทุกอย่าง
เธอเหินห่างห่างเหินเมินหน้าหนี
ทำให้เจ็บเจ็บให้ในชีวี
ด้วยคนดีดีคนไม่สนใจ
มีคนใหม่ใหม่คนไม่สนฉัน
ลืมคืนวันวันคืนยืนร้องไห้
แสนเจ็บช้ำช้ำเจ็บเก็บดวงใจ
หมดเยื่อใยใยเยื่อไม่เหลือเลย
ต้องนั่งเศร้าเศร้านั่งความหวังค้าง
แสนอ้างว้างว้างอ้างค้างเฉลย
เธอเปลี่ยนผันผันเปลี่ยนเวียนไปเลย
หมดแล้วเอ๋ยเอ๋ยแล้วแห้วรักเรา
หน้าส่วนตัว
969
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
