4 เมษายน 2547 00:04 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฉันต้องเดินคนเดียวสุดเปลี่ยวเหงา
อยากมีเงาคนชิดใกล้ให้ห่วงหา
แต่วันนี้ที่เป็นอยู่ที่ผ่านมา
ยังเหว่ว้านั่งเศร้าเงียบเหงาใจ
ในขณะคนอื่นเขามีคู่
พร้อมพรั่งพรูคำหวานหว่านชิดใกล้
แต่ตัวฉันต้องอยู่เดียวสุดเปลี่ยวใจ
ไม่มีใครมาชิดใกล้ในอุรา
จึงอยากรู้เธอคนดีนี้อยู่ไหน
คนที่ฟ้าประทานให้ใจห่วงหา
แถมดูแลชิดใกล้ไม่ห่างตา
อยู่ไหนหนาเธอคนดีอยู่ที่ใด
2 เมษายน 2547 00:19 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เมื่อพี่มา มอบรัก ภักดีให้
พร้อมทั้งส่ง สายใย ด้วยใจมั่น
น้องก็ขอ ตอบกลับ รับสัมพันธ์
ที่พี่นั้น มอบให้ ด้วยใจจริง
ว่าจะรับ ความรัก ที่พี่ให้
พร้อมด้วยความ ห่วงใย ไม่กลอกกลิ้ง
สัญญานะ สัญญาใจ ให้จริงจริง
ไม่มีวัน ทอดทิ้ง ทิ้งสัญญา
เพราะรู้ดี ความหม่นหมอง เมื่อครองเศร้า
ดั่งตัวเรา ที่เคยเหงา เศร้าหนักหนา
จึงไม่ขอ ให้ใครเป็น เช่นผ่านมา
เหมือนตัวเรา ยามอ่อนล้า คราเศร้าใจ
จึงขอยื่น มือให้จับ กระชับมั่น
เพื่อให้เกิด ความสัมพันธ์ มิหวั่นไหว
พร้อมจะเดิน เคียงข้าง มิร้างไกล
แม้ทุกข์ภัย จะเคียงใกล้ ในทุกวัน
พร้อมจะสู้ ให้รู้ ว่าใจภักดิ์
ทั้งแน่นหนัก ในรัก ภักดีนั้น
จะมีเธอ เคียงข้าง ไม่ร้างกัน
และจะเป็น เช่นนั้น ตลอดไป
1 เมษายน 2547 00:37 น.
ผู้หญิงไร้เงา
อยากจะบอกเธอคนดีที่ห่วงหา
แม้นเธออยู่ไกลตาสักเพียงไหน
ยังคิดถึงคะนึงหาทุกคราไป
ไม่เคยมีความหวั่นไหวในใจเลย
ยังคงมั่นซื่อสัตย์จัดเป็นกฎ
ยังคงงดสัมพันธ์มั่นเปิดเผย
ว่ามีคนชิดใกล้ใจคุ้นเคย
แถมละเลยตัดสัมพันธ์ไม่ปันใจ
ฉะนั้น อย่าได้ห่วง พะวงหา
ฉันยังรักและศรัทธาอย่าหวั่นไหว
มีเธอแน่ในจิตสนิทใน
เพราะหทัยมีรักให้ได้เพียงเธอ
แถมความรักยังมีความหนักแน่น
รับประกันฟอแฟนอย่าหวั่นเพ้อ
รักเธอแน่ไม่ผันแปรมีแค่เธอ
มิไผลเผลอจากเธอนั้นแน่นอน
31 มีนาคม 2547 01:22 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ด้วยวันนี้เดินคนเดียวให้เปลี่ยวเหงา
สุดแสนเศร้าเหว่ว้าน้ำตาไหล
อยากมีเพื่อนใกล้ชิดมิตรคู่ใจ
ร่วมเดินไปบนหนทางที่ร้างลา
จะมีใครไหมสักคนบนโลกนี้
ที่จะคอยแนะชี้สิ่งมีค่า
มาร่วมเดินก้าวย่างข้างอุรา
พร้อมฟันฝ่าผองภัยไปด้วยกัน
ในทุกหนทุกแห่งแบ่งความหมอง
พร้อมประคองยามอ่อนล้าคราหนาวสั่น
ให้ฉันหายความอ้างว้างร้างชีวัน
และมีเธอคนสำคัญนั้นเรื่อยไป
27 มีนาคม 2547 23:31 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เธอจะรู้บ้างไหมว่าใจฉัน
มีเธอนั้นคนเดียวที่เกี่ยวข้อง
ไม่เคยรับผู้ใดใจรับรอง
เพราะทุกห้องหัวใจฉันให้เธอ
โดยห้องแรกเปิดไว้ให้เธอนั้น
ได้แบ่งปันความห่วงใยใช่พร่ำเพ้อ
ห้องที่สองเปิดไว้ก็ให้เธอ
เดินเข้ามาเสมอพักผ่อนกาย
ห้องที่สามเปิดไว้ให้เร็วรี่
ให้คนดีชิดใกล้ไม่แหนงหน่าย
ห้องที่สี่เปิดไว้ให้สบาย
ยามที่ชายเศร้าหมองครองน้ำตา
และทุกห้องเปิดไว้ให้เธอนั้น
ได้เข้ามาผูกพันมั่นห่วงหา
ไม่มีหรอกที่จะให้ใครเข้ามา
เพราะอุรามีไว้ให้เพียงเธอ
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
หน้าส่วนตัว
1116
