11 พฤษภาคม 2547 00:01 น.
ผู้หญิงไร้เงา
แม้ห่างไกลเพียงใดให้รู้ไว้
ว่ายังรักเธอเรื่อยไปในใจฉัน
ถึงหนทางกั้นกลางระหว่างกัน
แต่ใจฉันอยู่ชิดใกล้ไม่ห่างเธอ
แม้จะนานเพียงใดไม่มาหา
แต่อุราฉันห่วงหาเธอเสมอ
แม้วันนี้ห่างไกลไม่พบเจอ
แต่ยังคงรักเธอเสมอไป
เพราะว่ารักของฉันนั้นคงมั่น
มิมีวันเปลี่ยนผันหรือหวั่นไหว
ซึ่งดวงจิตคิดแน่ไม่แปรไป
ว่าเธอใช่คนดีในชีวัน
ฉันจึงรอมิท้อรอที่รัก
แม้นานนักเพียงใดไม่เคยหวั่น
เพราะมอบแล้วความจริงใจในชีวัน
แถมด้วยรักของฉันนั้นเพื่อเธอ
9 พฤษภาคม 2547 20:32 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เดียวดายในชีวิต
ทางมืดมิดใกล้ชิดฉัน
เดียวดายในทุกวัน
เมื่อตัวฉันไม่มีใคร
เดียวดายใต้น้ำตา
แสนเหว่ว้าหาสุขไม่
โดดเดียวเหลียวหาใคร
หาพบใหม่ในชีวี
เดียวดายใต้แสงเทียน
ไม่เคยเปลี่ยนในวิถี
โดดเดียวเดียวดายมี
ทุกวันวี่ไม่มีเธอ
เดียวดายใต้แสงจันทร์
ทำตัวฉันนั้นพร่ำเพ้อ
อยากพบอยากเจอะเจอ
กับตัวเธอที่รักจริง
เดียวดายใต้โลกกว้าง
บนหนทางอ้างว้างยิ่ง
โดดเดียวเดี่ยวดายจริง
เมื่อตัวหญิงต้องเดียวดาย
8 พฤษภาคม 2547 23:57 น.
ผู้หญิงไร้เงา
มองพระจันทร์วันเพ็ญสวยเด่นนัก
ให้นึกถึงที่รักเป็นหนักหนา
จึงได้อ้อนสวดมนต์ภาวนา
ขอจันทราให้คนดีที่ห่างไกล
ได้สุขสันต์ทุกวันไม่จางหาย
แถมด้วยหลับสบายคล้ายฝันใฝ่
ยามราตรีขอคนดีท่องเที่ยวไป
ในความฝันอันสดใสในวิมาน
แถมด้วยความตระการลานดอกไม้
ให้เธอได้อยู่สุขทุกสถาน
ชมฉิมพลีดีพ้นล้นตระการ
ในวิมานเมืองแมนแดนสวรรค์
ลืมให้หมดความทุกข์ที่ขลุกเคล้า
ให้เธอเฝ้าความสนุกและสุขสันต์
เมื่อตื่นมาในวันใหม่ในทุกวัน
ขอเธอนั้นจงสุขสันต์ทุกวันเลย
ส่วนตัวฉันฝันดีนะที่รัก
ด้วยมีเธอนำชักรักเปิดเผย
จึงแสนสุขสนุกไม่ทุกข์เลย
แถมขอเอ่ยความฝันฉันมีเธอ
8 พฤษภาคม 2547 02:10 น.
ผู้หญิงไร้เงา
แปลกแต่จริง
เมกกะ
มันเป็นเรื่องจริงที่แปลกๆ
ที่อยู่ๆเธอก็มาแทรกกลางใจฉัน
ทั้งที่เราพบเจอกันไม่กี่วัน
หัวใจที่เคยว่างเปล่านั้น กลับเปลี่ยนไป
ตื่นขึ้นมาก็คิดถึงเธอคนแรก
ทั้งอาการแปลกๆก็เกิดขึ้นจนได้
เช่น อยากเห็นหน้า อยากพบ อยากโทรไป
อยากให้เธอมาอยู่ใกล้ๆ กันทุกวัน
ความรู้สึกเหมือนคนเพี้ยน
เห็นหน้าเธอวนเวียน ทั้งตอนตื่นและในฝัน
เธอต้องรับผิดชอบด้วย นี่มันเรื่องสำคัญ
ขอแค่เธอมาอยู่ใกล้ๆกัน อาการนั้นคงดีกว่าเดิม
หญิงก็เป็น
ผู้หญิงไร้เงา
แสดงว่าอาการเธอและฉัน
ไม่ต่างกันเลยนะเธอรู้ไหม
เพราะเมื่อฉันได้รู้จักได้รู้ใจ
ก็มีความหวั่นไหวอยากใกล้เธอ
ยิ่งเมื่อตอนเธอห่างหายให้รู้สึก
ในสำนึกหวั่นไหวให้พร้ำเพ้อ
อยากเห็นหน้าอยากไปหาอยากพบเจอ
กับตัวเธอที่ชิดใกล้ใจผูกพัน
แถมอยากเซฮัลโหลโทรทุกเมื่อ
จนไม่อยากจะเชื่อในใจฉัน
ว่ารู้สึกถึงเพียงนี้ในชีวัน
กับเธอนั้นเหมือนกันนะคนดี
6 พฤษภาคม 2547 22:17 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ไม่ว่าจะให้พูดอีกกี่ครั้ง
ฉันก็ยังจะพูดคำคำนี้
เพราะเธอนั้นเป็นคนที่แสนดี
แถมหยิบยื่นไมตรีมาให้กัน
ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรในชีวิต
ทั้งดวงจิตมอบให้ไม่แปรผัน
มอบคำหนึ่งคำนี้มากำนัล
เป็นรางวัลนะจ๊ะคนแสนดี
แถมคำนี้ไม่เคยจะเผยให้
กับใครใครด้วยดวงใจของฉันนี้
แต่มอบแล้วความจริงใจในวจี
กับคนดีคนนี้ที่ผูกพัน
ซึ่งคำหนึ่งคำนี้ที่มอบให้
จากดวงใจให้ไปไม่แปรผัน
กับคนดีที่ชิดใกล้ใจผูกพัน
ซึ่งคำนั้นให้คงมั่นฉันรักเธอ