29 พฤษภาคม 2547 22:17 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ไม่เคยคิดจะตามหา
หรือใฝ่คว้าเธอมาใกล้
เพียงได้เห็นเป็นสุขใจ
กับขวัญใจในฝันเรา
ไม่เคยคิดจะเจอะเจอ
กับตัวเธอเหมือนใครเขา
เพียงแค่เห็นเด่นนานเนาว์
ในฝันเราก็สุขใจ
ไม่เคยคิดจะครอบครอง
เป็นเจ้าของปองชิดใกล้
เพียงแค่นี้ที่พอใจ
เพราะชิดใกล้ในฝันเธอ
ไม่เคยคิดจะเพ้อพร่ำ
หรือตอกย้ำให้พร่ำเพ้อ
เพียงแค่นี้ที่พบเจอ
สุขเสมอแล้วตัวเรา
28 พฤษภาคม 2547 23:45 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฉันจะขอเป็นเงา
เมกกะ
ขอบคุณ...กาลเวลา
ที่นำคนอกหักมาพบกัน
ขอบคุณ...เขาสองคนนั้น
ที่ทิ้งฉันและเธอไป
ขอบคุณ...สำหรับความเสียใจ
ที่ทำให้ในวันนี้
เกิดความรู้สึกดีดีมาแทนที่
หวังว่าคนดีคงคิดเหมือนกัน
เธอเข้ามาทำให้วันเหงาๆ
เข้ามาทำให้ความเศร้านั้นจางหาย
จากคนเคยอ้างว้างและเดียวดาย
ก็กลับกลายเป็นคนใหม่ในพริบตา
เธอเข้ามาเติมเต็มในชีวิต
เข้ามาทำให้ความคิดฉันเปลี่ยนไป
จากที่เคยคิดว่าจะไม่คบใคร
กลับหวั่นไหวเมื่อได้รู้จักเธอ
ก็เจอใครมาตั้งมากมาย
เคยรู้สึกดีๆ กับใครตั้งหลายหน
จะผิดไหมที่จะให้เธออีกคน
ฉันรอจนวันนี้เริ่มแน่ใจ
ในความรู้สึกที่มีให้
หากอนาคตจะเปลี่ยนไป
อยากให้เปลี่ยนคำว่า รู้สึกดีดี
เป็นคำอื่นแทนที่จะได้ไหม
เปลี่ยนเป็นคำว่า รักและจริงใจ
เปลี่ยนเป็นคำว่า ห่วงใย มีให้กัน
เปลี่ยนจาก ฉันและเธอมาเป็น เรา
เราคือฉันและเธอ
ผู้หญิงไร้เงา
ฉันเองก็ขอบคุณกาลเวลา
ที่นำพาให้ฉันมาชิดเคียงใกล้
และขอบคุณเขาของเธอที่เผลอไป
แถมขอบใจเธอคนดีที่มีกัน
และอีกคนที่ฉันนั้นลืมไม่ได้
ต้องขอบใจมากมายคือเขานั้น
คนที่ทิ้งฉันไปให้จาบัณย์
ทำให้ฉันแสนช้ำเหลือคณา
ซึ่งตอนนั้นในใจให้รู้สึก
ปวดร้าวลึกยากผนึกการห่วงหา
ด้วยเจ็บช้ำเกินจะกล่าวเล่าออกมา
ว่ารู้สึกเจ็บหนักหนาสักเท่าไหร่
รู้แต่ว่าใจตนไม่สนแล้ว
เรื่องความรักขอคาดแคล้วแล้วไม่ไหว
เจ็บเหลือทนจนฉันไม่สนใจ
ว่าจะมีผู้ใดมารักกัน
แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนไปไม่เหมือนเก่า
เมื่อเธอมาคอยเฝ้าทำฉันหวั่น
จึงได้เปิดโอกาสให้ครบกัน
และสุดท้ายเธอและฉันกลายเป็นเรา
28 พฤษภาคม 2547 01:15 น.
ผู้หญิงไร้เงา
แค่เพียงส่งเสียง
เมกกะ
ยามเธอเศร้า ตกต่ำ และสับสน
ต้องการใครสักคนยื่นมือให้
ยามไม่มีสิ่งที่หวังได้ดังใจ
ทั้งโชคร้ายไร้สุขต้องทุกข์ทน
หลับตาสิ แล้วจงคิดถึงฉัน
ฉันจะหัน มาเคียงข้าง ดั่งล่องหน
จะมา พร้อมแสงสว่างกลางกมล
มาช่วยค้นหาทางกลางค่ำคืน
เพียงส่งเสียงเรียกกันฉันจะรู้
ฉันจะกู่กลับมาทำหน้าชื่น
ฉันจะวิ่งมาหากันทุกวันคืน
มาซับรื้นน้ำตาอย่าน้อยใจ
ฤดูไหนร้อนหนาวหรือฝนตก
อย่าเศร้าโศกโปรดจงส่งเสียงใส
ฉันจะยืนเคียงข้างเธอทันใด
โปรดรู้ไว้เธอมี เพื่อนคอยเตือนกัน
แม้วันใดแสงดาวบนฟากฟ้า
มีเมฆา สีเทาขวาง เส้นทางฝัน
สายลมเหนือพริ้วเหงาให้ร้าวราน
แม้ใจสั่นหนาวสะท้านหวั่นฤดี
ตั้งสติให้มั่นฉันยังอยู่
บอกให้รู้ฉันคอยดูอยู่ที่นี่
มายืนคอยหน้าบ้านเธอทันที
ก๊อกก๊อกที่หน้าประตูเรารู้กัน
ฤดูร้อนฤดูหนาวหรือคราวฝน
อย่าทุกข์ทนนะเธอเกลอของฉัน
เธอจะมีฉันเคียงคู่อยู่ทุกวัน
เพราะว่า ..เธอมีฉันเป็น เพื่อนใจ
สื่อสำเนียงแทนใจ
ผู้หญิงไร้เงา
จะส่งเสียงเรียกร้องก้องกู่หา
ให้รู้ว่าฉันยังทุกข์ลุกไม่ไหว
แต่หากเธอนั้นมาใกล้ฉันเมื่อไหร่
อาจเปลี่ยนไปเป็นสุขไม่ทุกข์ทน
จึงได้ส่งเสียงหวานขานเรียกชื่อ
เพื่อได้สื่อคำซึ้งถึงหมองหม่น
จากใจหญิงคนหนึ่งซึ่งร้าวรน
และต้องทนเจ็บปวดรวดร้าวใจ
กับความรักครั้งก่อนนอนเจ็บช้ำ
แสนระกำห่วงหาพาหวั่นไหว
จึงขอเรียกเธอคนดีที่ห่วงใย
มาดูใจกันบ้างอย่าห่างเลย
ด้วยตอนนี้แสนเศร้าเหงาหนักหนา
จึงได้เอ่ยวาจามาเฉลย
ว่าคนดีอยู่ที่ใดให้มาเลย
ด้วยทุกข์ทนเหลือจะเอ่ยเปิดเผยกัน
และคิดว่าเธอนั้นคงช่วยได้
เพราะเธอเป็นเพื่อนชายคล้ายแฟนฉัน
ที่ดูแลห่วงหามานานวัน
แถมผูกพันเป็นเพื่อนกันมานานปี
จึงจะเลื่อนมิตรภาพให้ซาบซึ้ง
ให้เธอเป็นที่หนึ่งในใจนี้
จากเพื่อนเกลอครั้งเก่าไม่เข้าที
เลยเปลี่ยนใหม่ให้ดีเป็นแฟนกัน
26 พฤษภาคม 2547 23:25 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ที่ต้องสร้างปราการด่านสุดท้าย
มากั้นชายจากตนให้หม่นหวัง
ด้วยเพราะว่าเคยพลาดจากรักพัง
จึงได้ยั้งจากรักหักอาลัย
เพราะเคยเจ็บเคยปวดเคยรวดร้าว
ในทุกคราวที่มีรักหักใจไหว
แต่เมื่อมาพบเธอเจอห่วงใย
จึงทำให้ใจสั่นไหวให้อาวรณ์
เริ่มมีใจพันผูกปลูกรักให้
เต็มดวงใจดวงนี้ที่ถ่ายถอน
เริ่มห่วงหาห่วงใยให้อาทรณ์
กับทุกตอนเมื่อใกล้เธอเผลอผูกพัน
จึงขอย้ำคำสัญญาถ้าเธอให้
ว่าดวงใจดวงนี้มิแปรผัน
ฉันก็พร้อมจะเคียงข้างมิห่างกัน
ด้วยเชื่อมั่นในความรักที่ทักทาย
และขอบอกมิกลับกลอกบอกให้รู้
ฉันจะอยู่เคียงข้างดั่งมั่นหมาย
หากเธอทิ้งเธอขว้างร้างชีพวาย
ไปจนตายไม่ขอรักพักผูกพัน
26 พฤษภาคม 2547 11:41 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ความผูกพันพันผูกปลูกรักให้
เต็มดวงใจใจดวงทรวงแน่นเหนียว
จากแรกเริ่มเริ่มแรกแปลกจริงเชียว
ช่างกลมเกลียวเกลียวกลมสมหทัย
เหมือนดั่งว่าว่าดั่งชาติครั้งก่อน
เคยโคจรจรโคโผชิดใกล้
ร่วมทำบุญบุญทำฉ่ำหทัย
เกิดชาติใหม่ใหม่ชาติมิขาดกัน
จึงพบพานพานพบให้คบหา
เป็นบุญญาญาบุญแนบหนุนฝัน
ให้พบเจอเจอพบประสบกัน
เหมือนดั่งฝันฝันดั่งที่ตั้งใจ
แถมใกล้ชิดชิดใกล้ไม่เคยห่าง
แม้แต่ทางทางแต่ไกลแค่ไหน
ยังเหมือนชิดชิดเหมือนมิเลือนไกล
ด้วยดวงใจใจดวงยังห่วงกัน
จึงได้เกิดเกิดได้ในดวงจิต
กับญาติมิตรมิตรญาติมิขาดนั้น
เหมือนสายใยใยสายด้ายเดียวกัน
ที่เธอฉันฉันเธอมิเผลอลืม
*-*ขออภัยผู้อ่านทุกท่าน เนื่องจากกลอนบทนี้ไม่เข้าหน้าส่วนตัว และเป็นกลอนที่แต่งให้เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ จึงขออนุญาตลงใหม่อีกครั้ง ขอบคุณค่ะ)
หน้าส่วนตัว
2821
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
