7 มกราคม 2551 17:04 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เราทำได้...เราต้องทำได้
เราต้องท่องเอาไว้กับคำคำนี้
ปัญหานะหรือ...สบายบรือสบายดี
ไม่เห็นจะยุ่งยาก...ไม่เห็นจะมากมี...เรื่องแค่นี้...สบายสบาย
จิ๊บจิ๊บ...เรื่องจิ๊บจ้อย
ปัญหามาหาบ่อยบ่อย...ปล่อยปล่อยไว้อย่างนั้น
เดี๋ยวก็ผ่านพ้น...อย่าไปสน...อย่าไปให้ความสำคัญ
เดี๋ยวก็ผ่านคืน...เดี๋ยวก็ผ่านวัน...แล้วเดี๋ยวมันก็ผ่านไป
ยิ่งกว่านั้น...ใครกันไม่เคยมีปัญหา
ทุกคนมีปัญหานานา...อย่าทำให้อุราต้องหวั่นไหว
มองดูรอบข้าง...ระหว่างทาง...ระหว่างความเป็นไป
เห็นไหม...ใครต่อใคร...เขาก็มีปัญหา...และอาจจะยิ่งใหญ่...กว่าใจเรา
ฉะนั้น...ลุกขึ้น..ลุกขึ้น..นะคนดี
พอกันเสียที...หยุดหมองเศร้า
กลับมาเริ่มต้นใหม่...ในวันที่สดใส...ในวันที่บรรเทา
แล้วลบเลือนเรื่องเก่าเก่า...ที่ทำให้เราไม่สบายใจ
ยิ้มนิด...แล้วยิ้มหน่อย
ยิ้มให้บ่อยบ่อย...เลิกหวั่นไหว
แล้วเก็บเรื่องราวความสุข...มาเคล้ามาคลุก...ต่อหทัย
ไม่นาน...ไม่นานแน่คนไกล...เดี๋ยวความสดใสก็กลับมา
25 ธันวาคม 2550 22:20 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ก่อนนั้นเราอาจรักกัน...นั้นคงใช่
แต่ตอนนี้..ทุกอย่างได้เปลี่ยนไป..เธอมีใครเสน่หา
ลืมฉันไป..ลืมฉันแล้ว..ไม่มีวี่แวว..จะกลับมา
ทำให้ฉันต้องโศกกา...มีน้ำตา...มาเป็นแรมเดือน
พอแล้วนะ...พอกันเสียที
กับการที่ฉันต้องมี..น้ำตามาเป็นเพื่อน
จบสิ้นทุกอย่าง...และจะลาร้าง..ขอย้ำเตือน
แม้ไม่อาจจะลบเลือน...วันปีเดือน...ที่เคยมีเรา
แต่ก็จะไม่ยอมให้ความเศร้ามาเข้าใกล้
ต่อแต่นี้และตลอดไป...จะไม่ยอมหงอยเหงา
จะเริงร่า..สดใส...ทั้งหัวใจ...จะไม่เอา
ความหม่นหมองเหมือนอย่างเก่า...จะเป็นแค่เรื่องเล่าที่ผ่านมา
ฉันจะเริ่มต้นชีวิตใหม่
จะพยายามให้ห่างไกล...ความอ่อนล้า
จะขอยืนในตำแหน่ง..ผู้หญิงแกร่งแห่งกาลเวลา
และจะทำให้เธอรู้ว่า...ฉันโชคดีหนักหนา....ที่เลิกลากับเธอ
22 ธันวาคม 2550 22:17 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ขอบคุณนะ..ที่รักกัน
คอยดูแลฉัน...ยามอ่อนล้า
ห่วงใยใส่ใจ...ในทุกวันเวลา
คอยแก้ปัญหานานา...ยามฉันพบเจอ
ขอบคุณนะ...ที่รักกัน
คอยห่วงใยดูแลฉัน...ยามน้ำตาล้นเอ่อ
คอยปลอบฝัน...ยามฉันฝันละเมอ
คอยให้กำลังใจเสมอ...ยามอ่อนล้าไร้แรงใจ
ขอบคุณนะ...ที่รักกัน
ยามฉันพบทางตัน...เธอไม่เคยไปไหน
แก้ปัญหาให้ทุกครา...ทุกเวลายังห่วงใย
ขอบคุณนะ...จากใจ...ขอบคุณที่ให้..ขอบคุณที่รักกัน
20 ธันวาคม 2550 20:09 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เลขา : ผู้จัดการเจ้าค่ะขณะนี้
อยากจะเรียนว่ามีคนโทรหา
ผู้จัดการ : เขานั้นเป็นผู้ใดให้บอกมา
เลขา : เขาบอกว่า ชื่อ ความรัก หวังทักทาย
ผู้จัดการ : บอกเขาไปแล้วกันในวันนี้
ผมงานยุ่งมากมีมิรับสาย
เลขา : ได้เจ้าค่ะบอกให้ได้สบาย
ตามคำสั่งเจ้านายรับประกัน
จนเวลาผ่านไปนานแสนนาน
เลขา : เจ้านายค่ะถึงกาลจะผ่านผัน
ความรักยังรอสายคล้ายผูกพัน
ผู้จัดการ : ไม่สะดวกอีกแล้วนั่นบอกเขาที
จนเวลาผ่านไปเหลือคณา
เลขา : เจ้านายค่ะขอเรียนว่าขณะนี้
ผู้จัดการ : คุณความรักโทรหาอีกหละซี
บอกผมมีงานยุ่งยังตุงนัง
แต่แล้วมาวันหนึ่งซึ่งแสนว่าง
ผู้จัดการอ้างว้างสร้างทุกข์ขัง
แถมข้อความมีมาพาประดัง
เจ้าความรักจริงจังการบอกลา
จึงทำให้หัวใจใฝ่อาทร
ผู้จัดการนั้นย้อนความห่วงหา
คิดติดต่อความรักในสักครา
แม้ความรักนั้นหนาบอกลาไกล
ผู้จัดการ : ช่วยต่อสายความรักให้ผมที
เลขา : ได้เลยค่ะตอนนี้พร้อมโทรให้
ตู้ดตู้ดตู้ดปลายสายทุกครั้งไป
พร้อมให้ฝากเอาไว้ในข้อความ
เลขา : ติดต่อแล้วไม่ได้เจ้านายขา
ฝากข้อความไหมหนา..ฉันขอถาม
ผู้จัดการ : ไม่เป็นไรไม่ต้องฝากเนื้อความ
เว้นวรรคตามสักระยะถ้าจะดี
ซึ่งเวลาก็ผันผ่านจนนานเนิน
เจ้าความเหงามาเชื้อเชิญไม่หลีกหนี
ส่วนความรักห่างหายคล้ายไม่มี
ในเยื่อใยไมตรีที่ให้กัน
ซึ่งสุดทนจนสุดท้ายคล้ายไม่ไหว
ติดต่อไปฝากข้อความเหมือนตามฝัน
ผู้จัดการ : คุณความรักใยเงียบหายไปหายวัน
ไม่สบายหรือเปล่านั่นผมห่วงใย
ซึ่งก่อนนั้นผมไม่ว่างต้องขอโทษ
ขอได้โปรดอภัยให้ได้ไหม
และตอนนี้ผมพร้อมยอมพลีใจ
ที่จะมีรักยิ่งใหญ่ในใจตน
ซึ่งหากคุณได้รับข้อความนี้
โปรดปราณีติดต่อมาหาสักหน
อย่าให้ผมทรมานการจำนน
ที่ทุกข์ทนจนเหงาเศร้าเดียวดาย
แล้วก็รอร๊อรอพอวันหนึ่ง
เลขา : เจ้านายค่ะความรักซึ่งเคยขาดหาย
ติดต่อมาหาอีกแล้วค่ะเจ้านาย
ปฏิเสธปลายสายเลยไหมเอย
ผู้จัดการ : ไม่ต้องครับผมรับสายให้โอนมา
แสนดีใจหนักหนาพาเอื้อนเอ่ย
ผู้จัดการ : สวัสดีคุณความรัก...ทักทายเลย
โปรดเฉลยคุณห่างหายไปไหนมา
ซึ่งก่อนนั้นผมขอโทษโปรดอภัย
ที่ไม่เคยใส่ใจความห่วงหา
ไม่เคยสนใจคุณทุกครั้งครา
ไม่เคยคิดเลยว่าคุณสำคัญ
ความรัก : ไม่เป็นไรเพราะฉันนี้มิเคยโกรธ
หรือถือโทษคุณสักนิด..คิดอย่างนั้น
เพราะฉันนี้มีหน้าที่ทุกวี่วัน
ให้ความรักความผูกพันเสมอมา
ซึ่งเมื่อใดคุณเปิดใจต้อนรับรัก
คุณจะได้ทายทักรักห่วงหา
แต่ที่ผ่านมานั้นเหมือนร้างลา
เป็นเพราะว่าฉันไม่ได้จ่ายค่าโทร
**********************************
เงินมีค่าเสมอแม้นเรื่องรัก
แต่อย่าหนักถึงขนาดการซื้อหา
เรื่องความรักความจริงใจด้วยเงินตรา
เพราะคุณค่าที่มีมาคงสูญไป
12 พฤศจิกายน 2550 00:09 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ขออัญเชิญ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทุกทิศที่
ประทานพร วันนี้ ให้พี่สาว
มีชีวิต สดใส คล้ายเดือนดาว
ที่สกาว วาวใส ในนภา
ยิ่งกว่านั้น เกียรติยศ ปรากฏมี
ทุกนาที มีแต่ความ งามสง่า
ใครเห็นหลง ใครเห็นรัก ปักอุรา
ตั้งแต่แรก สบตา ทุกคราไป
แถมเงินทอง ก่ายกอง นับอนันต์
ทรัพย์หมื่นพัน ใช้กัน ไม่หวาดไหว
ยิ่งกว่านั้น คิดหวัง หรือตั้งใจ
ในสิ่งใด ขอสมหวัง ดั่งต้องการ
หน้าส่วนตัว
1689
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
