15 กันยายน 2547 23:15 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เหตุอันใดใยเธอมาเหินห่าง
แถมจืดจางรักเก่าเราอย่างนี้
เหมือนดั่งว่าคำมั่นสัญญามี
ที่คนดีให้กันวันก่อนมา
กลายเป็นคำหลอกลวงติดบ่วงฝัน
ที่ตัวฉันคนเดียวเก็บเกี่ยวหา
ซึ่งเธอนั้นพูดพลันลั่นวาจา
แต่มิได้กลั่นมาจากดวงใจ
ทำให้ฉันต้องระทมขื่นขมนัก
กับคำรักที่เธอมักมอบมาให้
เหมือนเป็นดั่งยาพิษที่จิตใจ
รับเอาไว้เต็มใบเต็มใจเลย
จึงได้เจ็บเหลือเกินประเมินได้
ว่าหทัยร้าวหวั่นพลันเฉลย
คล้ายดั่งแก้วแวววาวแตกร้าวเลย
ที่ไม่อาจเหมือนเคยเลยระทม
13 กันยายน 2547 22:21 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ก กอดกักเก็บ กักกัน การเกิดก่อ
ข เขาขาดขอ ขบขัน ไขขับขาน
ค คลอนแคลนคลอด คอคด คราวค้างคาน
ง ง้าวงุ่นง่าน งั่วเงีย ง้าวงามงอน
จ จากเจอเจ็บ จบจม ใจแจ่มจันทร์
ฉ ฉาบเฉียบฉัน ฉาบฉล ฉาบเฉียบฉอน
ช ชอบชายชาญ ชอกช้ำ ชายเชี่ยวชอน
ซ ซุกซนซอน ซ่อนซ่า ซ่อมแซมซม
ญ หญิงญญ่าย* ญี่ญาณ ญญี่หญิง
ด ดุจดวงดิ่ง ดั่งโดน ด้วงดอมดม
ต ตกต่ำต้อย ติดตาม ตอนติดตรม
ถ ถูกถั่งถม ถากถาง ถึงไถ่ถอน
ท ทนท่วมท้น ทุกทาง ทั้งท้อแท้
ธ ธอนธรรมแธ ธรธรรม เธอธานธอน
น หน่ายเหนื่อยนัก หนักหนา นั้นแน่นอน
บ แบบใบบอน บัวบาง บดเบียดบัง
ป เปลี่ยนแปลงไป ปล่อยปละ ปลอบป้องปก
ผ ผ่านผันผก ผิวเผิน ผ่านเผลอผัง
ฝ ใฝ่ฝันฝ่อ เฝ้าฝัน เฝ้าฝืนฝั่ง
พ แพ้พ่ายพัง พกพา เพิ่มเพียงพอ
ร รักรวดร้าว รักร้าง ร้าวรานรอน
ล หลบหลอกหลอน หลีกเลี่ยง ลาลับล่อ
ว วิ่งวนเวียน แวกว่าย วนเวียนวอ
ศ โศกเศร้าศอ โศกศูนย์ ศอโศกศักย์
ส สิ้นแสงสี สูญเสีย สิ้นสุดแสน
ห หากหวงแหน หักห้าม หมั่นเหหัน
อ อาจอยู่อย่าง อ่อนแอ องอาจอัน
ฮ เฮฮาฮัน ฮึดฮัด โฮฮือฮา
(ญญ่าย แปลว่า พ่ายแพ้)
8 กันยายน 2547 00:41 น.
ผู้หญิงไร้เงา
แค่แผลงศร ตอนมีรัก ปักไว้ให้
กับเธอนั้น คนจริงใจ ใช่เพียงฝัน
แต่เธอกลับ ซุ่มซ่าม ตามไม่ทัน
ศรของฉัน เลยเหหัน นั้นทันใด
กลายเป็นศร ที่ปักไว้ ให้รู้สึก
แต่จริงจริง แล้วไม่ลึก รู้สึกได้
ก็คงคล้าย มาหลอก อยากบอกชาย
ว่าเรานั้น ไม่ใจร้าย แค่นิดเดียว
เพราะจริงจริง เคยมีรัก ที่หนักแน่น
แต่ต้องมา เจ็บเหลือแสน ครั้งกอบเกี่ยว
มางานนี้ ใจผสม เคยกลมเกลียว
ต้องการจะ แก้เกี้ยว เกี่ยวรักคืน
เลยตั้งใจ มาหลอก บอกให้รู้
หากเธอยัง อยากเคียงคู่ ให้อยู่ฝืน
แต่หากจัก ยอมแพ้ แค่วันคืน
รักเรานั้น คงเป็นอื่น ให้ชื่นชม
3 กันยายน 2547 16:04 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฉันเป็นเพียงแค่ดอกหญ้าค่าน้อยนิด
ไม่มีสิทธิ์เป็นดอกฟ้าค่าสูงส่ง
เป็นได้เพียงแค่กาในป่าดง
ไม่มีวันเทียบชั้นหงส์คงนิรันดร์
แต่แม้นเป็นเพียงดอกหญ้าค่าต่ำต้อย
ไม่เคยน้อยใจในจิตคิดเหหัน
เพราะดอกหญ้าก็มีค่าอยู่เหมือนกัน
และตัวฉันก็ภูมิใจในค่าตน
ว่าดอกหญ้าอย่างฉันค่านั้นมี
ไม่ใช่ไร้ความดีในทุกหน
เพียงแต่อาจต่ำต้อยน้อยกว่าคน
สูงเลิศล้นอย่างดอกฟ้าสง่างาม
แต่ดอกหญ้าอย่างฉันนั้นรักจริง
ไม่เคยทิ้งดวงใจใครให้ไหวหวาม
เมื่อรักใครก็ห่วงใยทุกโมงยาม
และยังคงติดตามความรักเรา
1 กันยายน 2547 22:52 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฉันนั้นรู้ความหวังดีเธอมีให้
แถมด้วยความห่วงใยให้ห่วงหา
แต่รู้ไหมในใจฉันที่ผ่านมา
มันปิดตายเกินกว่าจะเปิดใจ
ด้วยแผลลึกผนึกแน่นคล้ายแก่นสาร
เป็นตำนานรักร้าวเศร้าหวั่นไหว
ไม่สามารถปกปิดสนิทใจ
กับความรักร้าวไหวในใจตน
ที่ก่อนนั้นมีเขาเฝ้าห่วงหา
แต่นานมาเขาจากลาพาหมองหม่น
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาพาเตือนตน
จะไม่คิดจะไม่สนรักอีกเลย
จึงขอเธอจากลาอย่ามาเศร้า
หรือต้องการเป็นเงาเฝ้าเปิดเผย
ให้เธอลบฉันจากใจไปเสียเลย
แล้วเธอจะไม่คุ้นเคยรักช้ำทรวง
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
หน้าส่วนตัว
1484
