1 ธันวาคม 2547 18:07 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ลักษมณ์
ข ขวดของเราเอาไปไหนใคร่บอกมา
ค คนขึงขังหวังตามหาแม้ไกลแสน
ฆ ระฆังข้างฝาหล่นหนใดใครบอกแทน
ฌ เฌอคู่กันนั้นพุ่มแบนราบไม่มี
ฎ ชฎาสวมพลันแหงนมองไปทั่ว
ฏ ปฏักหุนหันก็มัวพลันหนี
ฐ สัณฐานเข้ามารองแท่นรองไม่มี
ฑ นางมณโฑหน้าขาวศรีเจ้ากระดอนกระเด็น
ฒ ผู้เฒ่าเดินย่องย่องลี้ลับไป
ณ เณรไม่มองมองไปไม่เห็น
ฟ ฟันสะอาดจังกี่ซี่ยังกระเซ็น
ภ สำเภากางใบเด่นยังไม่เห็นที
ม ม้าคึกคักควบเผ่นเร็วลี
ย ยักษ์เขี้ยวใหญ่เขี้ยวนี้ยังหนี
ษ ฤษีหนวดยาวจำศีลยาวละซีนี่
ฬ จุฬาท่าผยองนี้อยู่ที่ท้องนภาฤๅ
ผู้หญิงไร้เงา
ข ขวดของเรา เอาไปเฝ้า แต่โรงกลั่น
ค คนทุกวัน แสนสุขสันต์ นั้นหาไม่
ฆ ระฆังตี ข้างฝา พาปวดใจ
ฌ เฉอรู้ไว้ เพราะอะไร ให้บอกมา
ฏ ชฏาสวม สูงค่า พาสูงยศ
ฏ ปฏักงด หนีหาย ไม่ห่วงหา
ฐ สัณฐานตั้ง รองไว้ ในทุกครา
ฑ นางมณโฑ งามสง่า กว่าผู้ใด
ฒ ผู้เฒ่ายิ่ง น่าเคารพ จึงนพน้อม
ณ เณรก็ยอม รู้พร้อม นพน้อมให้
ฟ ฟันของเรา สีขาว พราววิไล
ภ สำเภากาง เรือใบ ในทุกที
ม ม้าพยศ คนชอบ คิดจะปราบ
ย ยักษ์ยังต้อง ราบคาบ ยอมถอยหนี
ษ ฤษีเก่ง ยิ่งกว่าใคร ในธานี
ฬ จุฬาค่า มากมี นี้เหลือเกิน
28 พฤศจิกายน 2547 21:20 น.
ผู้หญิงไร้เงา
(ช) ก ก๊อง ก๊อง ก๊อง พี่มาเคาะ ประตูใจ
ข ขอเข้าไป หน่อยได้ไหม แม่น้องหญิง
ค ความรักเจ้า จึงได้เฝ้า ใฝ่แอบอิง
ง งามจริงจริง จึงมอบรัก ประจักษ์ใจ
(ญ) จ จะให้น้อง เปิดประตู สู่ห้องรัก
ฉ ฉายาพี่ ที่ตระหนัก ชักไม่ไหว
ช ช่างเจ้าชู้ ประตูดิน ทุกถิ่นไป
ซ ซึ่งใครใคร เขาบอกไว้ ในฉายา
(ช) ญ หญิงอย่าเชื่อ เขาใส่ร้าย ป้ายสีพี่
ด ด้วยพี่นี้ ทุกนาที มีห่วงหา
ต ตราตรึงจิต ยามคิด แม้นิทรา
ถ ถึงตัวเจ้า เท่านั้นหนา ยอดดวงใจ
(ญ) ท ทำอย่างไร ก็ไม่เชื่อ เบื่อคำหลอก
ธ ธารน้ำใจ น้องดูออก ขอบอกไว้
น น้องไม่กล้า มอบรัก พักหทัย
บ แบบกลัวให้ แล้วใจ ต้องน้ำตา
(ช) ป ปฏิเสธ หมดเยื่อ ไม่เหลือใย
ผ เผื่อให้พี่ ได้ชิดใกล้ ใจห่วงหา
ฝ เฝ้าแต่คอย ปิดกั้น ทุกวันมา
พ เพียงเพราะว่า เขาว่าไว้ หรือไงเธอ
(ญ) ร รุกรบเร้า เฝ้าแต่หา ในความจริง
ล ลีลายิ่ง กว่าใคร ใฝ่เพียงเพ้อ
ว เว้าวอนบอก มิกลับกลอก บอกนะเออ
ศ ศึกษาเจอ จากเพื่อนเกลอ แฟนเธอไง
(ช) ส สรุปแล้ว อย่างนี้ พี่ขอลา
ห หากวันหน้า พี่จะมา หาน้องใหม่
อ อยู่อย่างนี้ คงไม่ดี จึงลี้ไกล
ฮ ฮาปล่อยไก่ ตัวเบ้อเร่อ เจอเพื่อนแฟน
24 พฤศจิกายน 2547 20:43 น.
ผู้หญิงไร้เงา
คนชิดใกล้ ในวันนี้ มีเพียงฉัน
แต่เธอฝัน ถึงเขา เฝ้าห่วงหา
ไม่ยอมบอก กลับกลอก หลอกวาจา
ว่ายังรัก เสมอมา พาสุขใจ
ทั้งที่ความ เป็นจริง ที่หญิงคิด
เธอตามติด คอยห่วงหา พาหวั่นไหว
ในแววตา ที่เผย เคยคุ้นใจ
เธอมีเขา นั่นไง ในความจริง
ส่วนตัวฉัน อยู่ใกล้ แค่ปลายตา
แต่ไม่เคย เห็นค่า มาสุงสิง
เธอรักเขา เราจึงเหงา เศร้าใจจริง
เมื่อทุกสิ่ง ในความจริง ยิ่งช้ำตรม
ไปจากฉัน เลยดีกว่า เธอว่าไหม
อย่ามาทำ ให้ใจ ต้องขื่นขม
หากหมดรัก ไม่เห็นค่า น่าภิรมย์
ก็อย่าชม เชยชิด คิดรักกัน
23 พฤศจิกายน 2547 22:13 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เพียงผืนฟ้าหรือนภาที่กว้างใหญ่
ไม่อาจกั้นสองดวงใจเธอและฉัน
เพียงภูเขาที่สูงหนาหน้าผาชัน
ไม่อาจกั้นความคงมั่นฉันแน่ใจ
เพียงทะเลและสายหมอกที่หยอกเหย้า
ไม่อาจกั้นรักเราให้หวั่นไหว
เพียงแสงแดดที่แผดเผาร้อนเท่าใด
ไม่อาจกั้นสายใยใจมั่นคง
เพียงพายุโหมกระหน่ำยังจำติด
ไม่เคยคิดแหนงหน่ายในประสงค์
พร้อมมอบรักพลีใจให้ซื่อตรง
ด้วยยืนยงจงรักภักดีกัน
22 พฤศจิกายน 2547 23:58 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ความอ้างว้าง เดียวดาย ข้างกายฉัน
แถมน้ำตา เป็นรางวัล อย่างหมั่นหมาย
ไม่เคยชื่น คืนสุข ทุกข์เคียงกาย
และมากมาย ความท้อแท้ แน่หทัย
เหมือนชีวิต ช่างมืดมน จนอ่อนล้า
ยากที่จะ เยี่ยวยา รักษาไหว
แต่เมื่อมี เธอเข้ามา รักษาใจ
ส่งสัมผัส อุ่นไอ ให้แก่กัน
ทำให้ฉัน สดชื่น รื่นชีวา
เกินที่จะ ตรีตรา ความร้าวหวั่น
ให้ใกล้ชิด ยึดติด ในสัมพันธ์
ตั้งแต่วัน มือน้อยน้อย คอยปลอบโยน
เหมือนสัมผัส อุ่นไอ ด้วยใจรัก
ปลอบนำชัก ให้ใจ อ่อนละโหย
ได้พลิกฟื้น คืนวัน ฝันกอบโกย
ไม่ต้องโรย ความเศร้า เคล้าน้ำตา
แถมสัมผัส ของเธอ ช่างละมุน
และอบอุ่น จนฉันนี้ รู้ดีว่า
สักวันหนึ่ง คงจะถึง ซึ่งชีวา
ได้เจอเธอ หละหนา ชายในฝัน
หน้าส่วนตัว
1703
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
