24 กันยายน 2547 18:02 น.
ผู้หญิงในเงาน้ำ
** สิ่งต่าง ๆ บนโลก ที่อยู่บนพื้นผิวดิน เป็นไปไม่ได้หรอก ที่หากเมื่อต้องแรงลม... จะไม่มีส่วนใดในตัวที่ "พลิ้วไหว"
มันจึงไม่แปลกอะไรนัก หากใครสักคน (คนนี้) จะกำลังสับสน และลังเลใจ ต่อสิ่งหนึ่งที่กำลังผ่านเข้ามาในชีวิต และหากฉันต้องมาเสียใจ เศร้าใจ ในความไม่แน่นอนของตัวฉันเอง ฉันก็ไม่ขอกล่าวโทษต่อสิ่งที่สร้างความสับสน ลังเลใจ และไม่แน่นอนเหล่านี้ ให้แก่ฉัน หากแต่ฉันจะกล่าวโทษว่ามันเป็นความผิดพลาดจากการตัดสินใจของฉันเอง แต่ไม่หรอกนะ... ฉันไม่มีวันที่จะกล่าวโทษหัวใจของฉันเลย ที่มันทำหน้าที่ "รัก" ถึงแม้ว่า...มันจะเป็นรักที่ไม่ควรก็ตามที
เราไม่สามารถบอกได้หรอกว่า รักครั้งนี้ รักครั้งโน้น หรือรักครั้งไหน ๆ เป็นความผิด (เพราะไม่มีความผิดในความรัก) ในเมื่อหัวใจมีหน้าที่ที่จะ "รัก" เพียงแต่ว่า... ในรักครั้งนี้ มันติดอยู่ตรงที่ "เธอ" มี "เขา" อยู่ก่อนแล้ว...ก็เท่านั้น แต่ฉันจะทำอะไรได้อีกล่ะ ในเมื่อหัวใจของฉัน มันได้ทำหน้าที่ "รัก" กับเธอไปซะแล้ว....
"เจ็บปวดไหม" ฉันถามตัวเองบ่อย ๆ คำตอบที่ได้คือ แน่นอน "เจ็บปวด" และยิ่งเจ็บปวดที่สุด เมื่อได้เห็นเวลาที่เธออยู่กับเขา มันทำให้ฉันกลายเป็นเหมือนอากาศไปโดยปริยาย "ทรมานไหม" ฉันเฝ้าถามตัวเองบ่อย ๆ ไม่แพ้กัน และคำตอบที่ได้คือ "ทรมานสิ" ทรมานมาก ที่เห็นเธออยู่ตรงหน้า (พร้อมกับเขา) เดินไปเคียงข้างกัน แต่ฉันสิ... เพียงแค่จะเอื้อนเอ่ยคำพูดสักคำเพื่อทักทาย...ก็ยังทำไม่ได้เลย ฉันยังสงสัยตัวเองอยู่เหมือนกัน "นี่ฉันเป็นตัวอะไรล่ะกันเนี่ย" ถึงเป็นสายลม แสงแดด อากาศ หรือแม้แต่สายฝน ทุกสิ่งล้วนสัมผัสเธอได้ ในขณะที่ฉันอยู่ตรงนี้ ตรงนี้แท้ ๆ กลับทำได้แค่ยืนมองดูเธอเดินผ่านไปพร้อมกับเขา
และฉันก็ถามตัวเองบ่อย ๆ อีกเหมือนกันว่า ทั้งที่ต้องเจ็บแบบนี้ ทรมานแบบนี้ "เลิกซะที..ดีมั้ย" ....... แต่ทำไมนะ คำตอบที่ได้ทุกทีไป ก็คือ ไม่ยอมเลิกรัก ไม่ยอมตัดใจซะที มันอาจเป็นเพราะความสุขกระมัง ความสุขที่ได้มาจากการที่เธอทำให้มีความสุข และก็คงเป็นเพราะความสุขนี้นี่เอง ที่สร้างความอ่อนไหวในความคิดที่จะเลิกรักเธอของฉัน และก็คงเป็นเพราะฉันอ่อนแอนั่นเอง ความอ่อนไหวกับเธอ ถึงทำให้ฉันต้องยอม... ยอมทุกอย่าง ยอมทน ยอมเจ็บปวด และยอมทรมาน ต่อไป...
โธ่ !!!!! ทำไมนะความอ่อนไหว จึงมักอยู่กับใจของคนอย่างฉัน...ใจของคนอ่อนแอ **
@@ ฉันอยากรู้ที่สุดว่า...ตอนเธอมีความสุขอยู่กับเขาคนนั้น
เธอจะรู้บ้างมั้ย...ว่าฉันจะเป็นยังไงบ้าง @@
15 กันยายน 2547 16:07 น.
ผู้หญิงในเงาน้ำ
:: ฉันจะอยู่ตรงนี้ตลอดเวลา ::
ขอบคุณวันเวลาที่สวยงาม ที่ได้นำพาเธอมาให้หัวใจได้รู้จัก ที่ได้พาเธอมาให้หัวใจได้สัมผัสความอบอุ่นของความห่วงหา ความอาทร ถึงแม้ว่าจะเป็นเวลาอีกเช่นกัน ที่จะเป็นพาให้เธอออกห่างไปจากชีวิตของฉัน
ณ วันนี้ เธอกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจฉัน นั่นเป็นเพราะฉันตั้งใจให้มันเป็นอย่างนั้น สำหรับฉันมันเป็นความตั้งใจ และจริงใจ แต่..สำหรับเธอแล้วนั้น ฉันเองก็คงตอบแทนเธอไม่ได้ เพราะฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า...สำหรับเธอนั้น ฉัน...เป็นแค่ความพลั้งเผลอหรือตั้งใจกันแน่ เพราะจากวันนั้น วันที่เราเริ่มรู้จักกัน เธอมีอะไรดี ๆ มาทำให้หัวใจชุ่มชื้นได้ทุกๆ ครั้งไป แต่ฉันก็อดคิดไม่ได้ว่าเหตุผลที่เธอทำแบบนั้นกับฉัน มันอาจเป็นเพราะในวันนั้น...เธอกับเขามีเรื่องไม่เข้าใจกัน ทำให้เธอสับสน เลยพลั้งเผลอใจไปกับฉัน แต่มาถึงวันนี้...เธอมาบอกกับฉันว่าเขากำลังกลับมา และเธอก็ไม่อยากทำร้ายฉัน เพราะฉันเป็นคนดี อย่าบอกฉันอีกเลยนะ ว่าฉันเป็นคนดี เพราะการเป็นคนดี มันไม่ได้ช่วยให้การฉุดรั้งสิ่งอันเป็นที่รักทำได้ง่ายขึ้นเลย รู้มั้ยขอบคุณที่ปลอบใจกันนะคนดี...
และเมื่อถึงวันนี้...เขากลับมาหาเธออีกครั้ง นั่นแสดงให้เห็นแล้วว่า เขายังต้องการเธออยู่และคงต้องการมากกว่าฉัน ไม่ใช่ว่าฉันไม่ต้องการเธอนะ แต่ในเมื่อเธอยังรักเขาอยู่และเขาก็กลับมาหาเธอแล้ว มันน่าจะดีกว่า...ถ้าคนที่ต้องถอยออกมา...จะเป็นฉัน
อย่ารู้สึกลำบากใจเพราะฉัน อย่ารู้สึกผิดเพราะฉัน เพราะเธอไม่ได้ทำอะไรผิด เรื่องทุก อย่างมันเริ่มจากฉัน ฉันคนเดียวเอง เพราะฉะนั้น... มันก็ควรจะหยุดลงตรงนี้ที่ฉัน ด้วยการต้องถอยออกมานั่นเอง รู้ไว้เถอะ..ว่าอย่างน้อยวันนี้ เธอก็ได้ทำให้ใครคนหนึ่งรู้สึกอบอุ่นใจทุกครั้งที่ได้คุย ได้เจอหน้า และตลอดเวลาที่ได้รู้จักกัน ไม่ต้องกลัวหรอกนะว่าฉันจะเสียใจ เพราะฉันจะเสียใจมากกว่า ถ้าการจะรั้งเธอเอาไว้..มันทำให้เธอเป็นทุกข์ แต่ฉันจะมีความสุขมาก ถ้าทำให้เธอมีความสุข กับสิ่งที่เธอเลือก
มันเจ็บปวดมากนะ..เมื่อเห็นคนที่เรารัก มีความสุขอยู่กับคนอื่น..แต่มันจะเจ็บ ปวดมากกว่า เมื่อรู้ว่า...คนที่รักนั้นไม่มีความสุขเลย...เมื่ออยู่กับเรา
ไม่ต้องบอกให้ฉันทำตามที่หัวใจเรียกร้องหรอกนะ เพราะการเรียกร้องของหัวใจของผู้หญิงธรรมดาคนนี้ มันจะเป็นการไปทำร้ายหัวใจของผู้หญิงอีกคน ในเมื่อมีหัวใจหนึ่งดวงที่ต้องเจ็บ และเสียใจ มันคงจะบาปน้อยกว่ากระมัง ถ้าหัวใจดวงนั้นจะเป็นของฉันเอง
แต่โปรดอย่าได้คิดว่า ฉันตัดสินใจจากมาเพราะฉันหมดใจ เปล่าเลย...ฉันกำลังช่วยให้เธอตัดสินใจต่างหาก มันไม่ง่ายเลยนะกับการต้องห้ามตัวเองอยู่เสมอว่า เรารักคนคนนี้ไม่ได้ ห้ามรักเด็ดขาด แต่เพราะฉันดูจากหน้าเธอวันนั้น มันบอกได้ในทันทีว่าเธอลำบากใจ และอึดอัดใจน่าดู ถ้ายังมีฉันมาวุ่นวายอยู่ หน้าเธออาจจะอมทุกข์แบบนั้นไปตลอดแน่ ซึ่งฉันไม่อยากให้เป็นแบบนั้น ใบหน้าเธอที่ยิ้มแย้ม ดูดีกว่ากันเยอะ เพราะงั้นฉันจึงต้องช่วยเธอตัดสินใจซะที
แต่ฉันคงยังจะเก็บความรู้สึกดี ๆนี้ไว้ เพื่อทำให้หัวใจดวงนี้อบอุ่นได้บ้างในทุกครั้งที่นึกถึง แรก ๆ อาจจะเหงาบ้าง ก็คงไม่แปลก แต่จะเป็นไรไปล่ะ ในเมื่อฉันเองก็ยังคงมองเห็นเธอได้ในทุกวัน ที่ฉันอยากจะเห็น ยังโทรหาเธอได้ทุกครั้งที่อยากได้ยินเสียง จริงมั้ย ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วล่ะก็...จากนี้ไปก็ขอให้เธอกับเขา..... รักกันให้ดีนะ ......
หน้าส่วนตัว
1016
