2 สิงหาคม 2546 16:46 น.
ผู้หญิงเดียวดาย
เมื่อความหมองหม่นมันมากับคืนฝนโปรย
หัวใจฉันถูกเฆี่ยนโบย...ด้วยสายลมแห่งเหงา
รู้หรือเปล่าคนดี...สิ่งที่เหลือที่มีระหว่างเรา
มันทำให้ฉันต้องช้ำเศร้า...ต้องรานร้าวเท่าใด
เพียงหนึ่งนาทีที่คิดถึงคุณ - - -
รู้บ้างไหมว่าใจมันแสบล้าและทารุณเพียงไหน
หนึ่งครั้งที่เอ่ยลา...รู้หรือเปล่าว่าคุณได้ฆ่าชีวิตใคร
- - - แต่คุณคงไม่รู้ คุณจึงไป - - -
และทิ้งให้ฉันเหลือเพียงหัวใจที่หยุดร้องไห้ไม่เป็น
พักนี้ไม่ค่อยว่างแต่งเลย พึ่งสอบเสร็จค่า
ได้ทำมากกว่าทำได้อ่ะ เหอๆๆๆ
30 กรกฎาคม 2546 15:32 น.
ผู้หญิงเดียวดาย
เพราะฉันรักคุณด้วยหัวใจ
โดยไม่หวังสิ่งใด เป็นของขวัญ
ให้เกียรติคุณ...ด้วยการวางชีวิตไปเดิมพัน
และยอมให้คุณเป็นเจ้าของฉันทั้งกายใจ
- - แต่เมื่อวันที่คุณลาทิ้ง - -
ปล่อยให้ฉันจมอยู่ในโลกแห่งความจริงอันหม่นไหม้
ครั้งหนึ่งที่เคยรักกัน...มันเป็นเพียฝันหรือไร
ฉันจึงไม่อาจคว้าคุณไว้ - - -
แม้ความรู้สึกดีแค่เสี้ยวใจ...ยังไม่เหลือเลย
เพราะฉันให้คุณมาก และมากเกินไปหรือป่าว
ผู้ชายอย่างคุณจึงมองเห็นฉันเป็นเพียงของตาย
และเขี่ยทิ้งกันง่ายดายเช่นนี้
30 กรกฎาคม 2546 15:26 น.
ผู้หญิงเดียวดาย
วันนี้มีคนมาถามฉันว่าความรักคืออะไร
ฉันตอบว่า...คำๆนี้ไม่มีความหมายสำหรับฉัน
ความรักคืออะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ความผูกพัน
เป็นคำที่คนมีไว้โกหกกัน.....งมงาย
ไม่มีหรอกความรักที่แท้จริง
ความรักคือสิ่งที่ฉันมองในแง่ร้าย
เขาถาม....ฉันนิยามรักอย่างนี้เพราะอะไร
ฉันบอก....คนเดียวที่ตอบคำถามนี้ได้ - - คือเธอ
29 กรกฎาคม 2546 20:42 น.
ผู้หญิงเดียวดาย
ฟ้าคืนนี้ไม่มีดาว.....
แต่ความจริง..ก็ยังมีดาวบนท้องฟ้า
เพียงแต่ในคืนนี้อาจมองไม่เห็นด้วยสายตา
เพราะคืนนี้พระจันทร์ส่องแสงโอบท้องฟ้า
บดบังดวงดาวแสนล้า...หม่นลงไป
จากนี้ไปฉันจะไม่มีเธอ
แต่ความจริงคือเธอ ไม่ได้หายไปไหน
เพียงแต่ว่าจากนี้และต่อไป
เธอจะอยู่ในอ้อมกอดของคนใหม่
ฉันก็คงเหมือนดาวที่ถูกบังแสงไว้...ในคืนจันทร์
29 กรกฎาคม 2546 20:36 น.
ผู้หญิงเดียวดาย
ฉันมองความรักในแง่ร้าย.....
เพราะหัวใจเคยถูกทำลายทุกความหวัง
อย่าถามถึงความรู้สึกที่ไม่จีรัง
ถ้าฉันไม่อาจจริงจังกับเธอหรือใคร
หัวใจผู้ชายมันน่ากลัว
หรือเธอไม่เคยรู้ตัวว่ามัน ใช่
แน่หรือ...ว่าจะรักคนที่เธอเกี่ยวมือแนบหัวใจ
ได้เนิ่นนานตลอดไป...บนโลกที่ยังมีใครเป็นล้านเป็นพัน
ฉันจึงมองความรักในแง่ร้าย.....
เพราะหัวใจเคยถูกทำลายมุกความฝัน
และคนพวกนั้นก็เหมือนเธอ ที่เอ่ยย้ำและพร่ำเพ้อว่าผูกพัน
แต่สุดท้ายก็ทิ้งกัน
แล้วฉันจะเอาความหวังใดไปเชื่อมั่น...อีกเล่าเธอ
หน้าส่วนตัว
720
