28 กุมภาพันธ์ 2546 03:00 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
แปลกนะ
เวลาที่ฉันมีความสุข
รอยยิ้ม มันเต็มตื้นอยู่ในหัวใจฉัน
แต่ฉันกลับไม่สามารถ
ถ่ายทอดอะไรออกมา
เพื่อใช้เป็นความทรงจำดีๆ เลย
แต่กลับกัน
เวลาที่ฉันร้องไห้
หัวใจเต็มไปด้วยความหม่นมัว
ฉันกลับสามารถถ่ายทอด..
ความรู้สึกออกมาเป็นตัวอักษรได้มากมาย
พอฉันมานั่งอ่าน
ได้อารี่เก่าๆ ของฉัน
ทำไมมันจึงมีแต่เรื่องราว
ของความเจ็บร้าว...
น้อยครั้งเหลือเกิน
ที่จะมีรอยยิ้ม...
หรือเป็นเพราะฉันเอง
ที่เอาภาพความปวดร้าว มาบดบังสิ่งดีๆ
หรือเป็นเพราะ
ในชีวิตของฉันได้เจอเรื่อง
เลาร้ายมากกว่าเรื่องดี
ทำไมเป็นคนอย่างนี้นะ...
แล้วเมื่อไหร่ จะได้ร่าเริงกับเค้าบ้าง
เมื่อไร.........................
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
25 กุมภาพันธ์ 2546 19:49 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
คงสนุกสินะ...
ที่ทำให้ใครคนนี้ต้องหวั่นไหว ไปกับคำพูดลม ๆ แล้ง ๆ
ที่เธอไม่เคยคิดจะใสใจและแลเห็นในคุณค่าของมันเลย..
พูดออกมาเพียงเพื่อให้ใครคนนี้ไม่ต้องคิดมาก
คงผิดที่ฉันเอง
ที่เก็บคำพูดเหล่านั้นมาใส่ใจ สร้างภาพหลอกตัวเอง
ซะยิ่งใหญ่เหลือเกินว่าเธอรักกัน
วาดฝันไว้อย่างสวยงาม
แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับมา ก็คือความเจ็บปวด
คิดนะว่าน่าจะทำใจได้แล้ว...
แต่ก็เป็นเพียงแค่ความคิด
เพิ่งจะรู้ว่าความจริงกับความฝัน
มันยังห่างไกลกันเหลือเกิน
อยากจะล้มตัวลงนอน
กอดหมอนร้ำไห้ให้หายบ้า
อยากจะลบเลือนคราบน้ำตา..
และความปวดร้าวที่ได้มาจากใครบางคน..
21 กุมภาพันธ์ 2546 20:40 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้...
เกิดขึ้นมาจากความไม่รู้....
หนึ่ง... คือไม่รู้ว่าจะต้องวางตัวฉันเองไว้ตรงไหน...
อยากจะเข้าใจเธอ...
แต่ก็ไม่อยากจะให้เธออึดอัดที่มีผู้หญิงคนนี้เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับชีวิตเธอ
สอง ... คือไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร
ที่จะพังกำแพงที่เธอก่อขึ้นมาในหัวใจ..
อยากจะรักเธอนาน ๆ แต่ฉันกำลังท้อแท้ เมื่อนึกถึงความเจ็บปวด
สมอง บอกว่าไม่ควรจะรอ..
แต่หัวใจ... ยินดีที่จะรอเธอ...
สาม... คือไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวอย่างไร...
เวลาที่เราได้อยู่ใกล้ๆ กัน... จริงอยู่ที่เราคบกัมานาน..
แต่เรื่องนั้น มันจบไปแล้ว และ ครั้งนี้คือการเริ่มต้นใหม่ของเราสองคน
สี่... คือไม่รู้ว่าโอกาสที่ฉันได้รับมานั้น
ฉันจะทำได้ดีที่สุดแค่ไหน..
เพราะว่าหัวใจและความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม..
ถึงจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมาก
แต่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไป...
ก็คือความมั่นใจของฉัน ที่จะพูด ที่จะคุย ที่จะทำ..
สำคัญไม่ใช่หรือ??
ห้า... คือ ไม่รู้ว่าจะเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาทำไม
ทั้ง ๆ ที่อีกฝ่าย อีกคนที่ฉันอยากจะให้รู้ คงจะไม่เปิดใจ
ที่จะรู้ทุก ๆสิ่งในหัวใจฉัน..
ถึงแม้วันนี้ฉันได้โอกาส ที่จะทำอะไรใหม่ๆ
ฉันก็ไม่แน่ใจ ว่า ฉันจะเข้มแข็งพอ หรือว่าจะอดทน...
ต่อความเย็นชาของเธอไหวหรือไม่
อยากจะเปลี่ยนจากความไม่รู้
เป็นความเข้าใจ และรู้ ในตัวเธอทุก ๆ เรื่อง
ถึงเวลานี้ฉนจะท้อ ...
แต่ฉันจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด
เท่าที่คน ๆ นี้จะทำได้
แม้ต้องเจ็บ
แม้ต้องปวด
แต่ฉันเชื่อว่าซักวัน รักแท้ต้องชนะหัวใจเธอ..
เพราะฉันคนนี้ศรัทธาในรัก...
14 กุมภาพันธ์ 2546 23:22 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
จบลงแล้วสินะ ความรักของเรา ที่ช่วยกันสร้างมา ด้วยเหตุผลสั้นๆ ง่าย ๆ แต่บาดลึดเข้าไปในหัวใจ อย่างรุนแรง "ฉันรักเธอมากเกินไป ฉันเอาใจใส่เธอมากเกินไป" เธอคงไม่เข้าใจฉันว่าเพราะอะไรฉันถึงทำเช่นนั้น ฉันผิดหรือ?? ที่กลัวจะสูญเสียเธอไป ยิ่งฉันกลัว ฉันต้องยิ่งเอาใจใส่เธอด้วยความรักมากยิ่งขึ้น...
และแล้ว... ความรักของฉัน กลับมาทำร้ายตัวฉันเอง เจ็บและปวด คือความรู้สึกที่สามารถจะถายทอดออกมาเป็นตัวอักษร แต่ก็คงยังไม่ถึงครึ่งที่ฉันได้รู้สึกจริงๆ เธอคนที่แสนดีในสายตาฉัน วันนี้เป็นเพียงผู้ชายเลือดเย็น ที่ชอบขุดคำแรงๆ ขึ้นมาทำร้ายจิตใจที่อ่อนแอของฉันให้ตายลงไปอย่างช้า ๆ วันนี้หัวใจของฉันได้ตายลงไปจริงๆ แล้ว และอีกไม่นาน ร่างกายของฉันคงจะตายไปพร้อมกับวิญญาณและความรู้สึกที่มีมากมาย
วินาทีนั้นที่เธอเดิมมาเอ่ยคำลา... ฉันทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ อยากจะร้องไห้ อยากจะแสดงความอ่อนแอทั้งหมดออกมาเพื่อให้เธอรับรู้ว่าฉันอยู่ไม่ได้จริง ๆถ้าชีวิตนี้ขาดเธอ แต่ความเป็นจริงแล้ว ฉันคงทำได้เพียง เก็บกลั้นน้ำตาทั้งหมดไว้ และเดินหันหลังจากมาจากคนที่ฉันไม่อาจขาดไปจากชีวิตได้ ภาพความทรงจำกระหน่ำซัดเข้ามา เหมือนว่าตั้งใจจะมาทำร้ายหัวใจดวงนี้ให้พังยับเยิน ตอกย้ำให้สมองที่ไม่อยากจะรับรู้อะไรได้รับรู้ว่า ต่อไปนี้... คงจะไม่มีอะไรอย่างนั้นอีกแล้ว เสียงหัวเราะของเราดังขึ้นในโสตประสาทฉันเหมือนว่าจะมาหัวเราะเยาะที่ฉันมันโง่ โง่ที่หลงรักเธอเข้าเต็มหัวใจ รอยยิ้มของเธอผุดขึ้นในความทรงจำของเหมือนว่าจะมาตอกย้ำฉันให้ฉันได้รู้ว่าเธอดีใจเพียงใดกับการที่ได้จากฉันไปในครั้งนี้ คำถามสุดท้ายที่ฉันถามเธอ ก็คือ " รักกันมั้ย" -- "ไม่รักและไม่มีวันจะรัก" คือคำตอบที่ฉันได้รับ แล้วที่ผ่านมาคืออะไร เธอทำอย่างนั้นไปเพื่ออะไร ความอบอุ่นที่ฉันได้รับเป็นภาพลวงตาที่ฉันสร้างขึ้นมาหลอกตัวเองอย่างนั้นหรือ .. หรือว่าฉันเข้าใจผิดไปเอง ว่า การะกระทำทั้งหมด 2 ปี คือรัก..
ไม่รู้และไม่อยากจะรู้อะไรอีกแล้ว... ถึงแม้ฉันจะอ่อนแอ... แต่ฉันก็เสียใจไม่กี่วัน.. ความรู้สึกต่อมา ก็คือ ทำใจ และยินดีที่จะรักเธอโดยไม่มีเงื่อนไข ยอมที่จะอยู่อย่างไร้ความหมาย ยินดีที่จะยอมรับน้ำตาที่เกิดจากความเฉยชาของเธอ โดยไม่แม้แต่จะเรียกร้องให้เธอมาทำอะไรอย่างเดิมอีก ... คิด - ฉันคิดอยู่เสมอว่า ฉันอาจจะเอาชนะใจเธอได้โดยวิธีนี้ คงมีไม่กี่คนหรอกที่จะทำให้แข็งให้กับรักแท้ได้ ฉันคิดอย่างนั้นจริง ๆเวลานั้น... จนมาถึงเมื่อวันที่เธอบอกกับฉันว่า " ไม่ต้องมาทำอะไรเพื่อเธออีก และให้ฉันหยุดรักเธอ" เพิ่งจะรู้ ว่าความรู้สึกตอนนั้น ปวดร้าวยิ่งกว่า ตอนที่เธอมาบอกว่าเราเลิกกันอีก เธอสรรหาคำเจ็บๆ มาทำร้ายจิตใจฉัน ถ้าฉันเดาไม่ผิด เธอคงจะเกลียดผู้หญิงคนนี้มากเลยสินะ และเพิ่งจะเข้าใจทุกคำถามที่ฉันเคยสงสัย สิ่งที่ฉันไม่เคยอยากรับรู้ เธอได้ยัดเยียดให้ฉันรับรู้ และฉันก็ยินดีที่จะรับรู้ถ้านั่นคือความต้องการของเธอ ไม่รู้เลยว่า ผลที่ตามมาจะทำให้ฉันรู้สึกยิ่งกว่าตายทั้งเป็น ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยมีค่ามีความหมายในสายตาของเธอเลย ทุก ๆ อย่างที่ฉันทำไปก็เป็นได้แค่เพียงอากาศที่พัดผ่านก้อนหินไปเท่านั้น น้ำหยดหินทุกวันหินยังกร่อน แต่กับหัวใจของเธอ ถึงแม้ฉันจะทำอะไรยิ่งใหญ่และมากมายแค่ไหน เธอก็ไม่ยอมรับรู้ความรู้สึกอะไรจากฉัน
คงมีเพียงฉันคนเดียวที่รู้สึกไปเองว่า ชีวิตฉันได้เกิดมาเพื่อเธอ คืนนั้น ฉันคงทำได้อย่างเดียวคือร้องไห้ นั่งฟังเพลงช้า ๆ ที่ปวดร้าว ทุกคำพูด ทุกการกระทำเป็นเหมือนมีดที่มาแทงหัวใจของฉันครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันรู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังแย่อย่างรุนแรง ทำไม?? เธอถึงได้ใจร้ายกับฉันขนาดนี้ ความรู้สึกดี ๆ ที่เราเคยมีให้กัน ไม่ได้ทำให้เธอสงสารฉันบ้างเลยเหรอ คำถามหลายคำถามตะโกนออกมาจากใจฉัน แต่หัวสมองฉันไม่ต้องการจะรับรู้ความเจ็บปวดใด ๆ อีกต่อไปแล้ว.. ร่างกายฉัน อ่อนล้า หัวใจฉันอ่อนแอ... เกินกว่าจะรับอะไรต่อไปไหว
และแล้ว ฉันก็ตัดสินใจได้ ทางเดียวที่จะไม่ทำให้ฉันเจ็บปวดอีกต่อไปก็คือฉันต้องหยุดทุกอย่างด้วยมือของฉันเอง ความทรงจำทั้งหมดต้องจบไปพร้อมกับลมหายใจของฉัน ความเข้มแข็งเกิดขึ้นในหัวใจฉันอีกครั้ง ฉันจะมีชีวิตอยู่อีกเพียงหนึ่งอาทิตย์ พรุ่งนี้ ความรักของฉัน และร่างกายอันไร้วิญญาณของฉัน จะเดินทางไปหาเธอ เพียงเพื่อบอกลาเป็นครั้งสุดท้าย ฉันจะจดจำภาพของเธอไว้จนวินาทีสุดท้ายที่สมองของฉันจะรับรู้ อย่างน้อยฉันก็ถือว่าฉันคุ้มแล้วที่ได้ใช้ชีวิต เพราะอย่างน้อย ฉันก็เคยรู้สึกว่ามีค่าในตาของใครซักคน และฉันก็ภูมิใจที่ครั้งหนึ่งในชีวิตได้มอบความรักแท้ให้กับเธอ..... ที่รักของฉัน
เธอจะเป็นคนสุดท้ายที่ฉันจะรักและจดจำ ความรักของเธอจะคงอยู่กับฉันเสมอ แม้ว่าร่างกายฉันอาจจะไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ แม้ว่าสมองของฉันจะไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีก เธอก็จะยังอยู่ในใจฉันตลอดไป...
จะจดจำเพียงภาพเธอคนแสนดี
จารึกไว้ในหัวใจดวงนี้แม้ร่างกายจะหม่นไหม้
ความรักของเธอจะยังคงอยู่แม้ฉันต้องสิ้นลมหายใจ
เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป... ฉันขอสัญญา
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงเจ้าชู้
หน้าส่วนตัว
1776
