1 กันยายน 2546 10:41 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
ฝนตกลงมาข้างนอก ผู้คนพากันวิ่งหาร่มเพื่อบดบังหยาดฝนที่หล่นลงมา ฉันกลับเดินฝ่าออกไปสวนทางกับผู้คน ไม่มีเหตุผลอะไรหรอก อาจเป็นเพราะกำลังว้าวุ่น ด้วยเสียคนของใจไป อยากใช้สายฝนลบความว่างเปล่าเปลี่ยวให้จางหาย
ฉันทนอะไรต่ออะไรไม่ไหวแล้วคนดี สิ่งที่เธอทำทุกอย่างเหมือนฉันไม่มีค่าสำหรับเธอเลย หากอยากจะไปจากฉันขอแค่คำลาสั้นๆ คำเดียว ฉันก็จะปล่อยเธอไป หรือกลัวว่าคำลาจะทำร้ายฉัน แต่ทำอย่างนี้ทำร้านฉันมากกว่ากับการเผื่อฉันไว้เป็นตัวเลือกในใจ
เธอรู้สึกบ้างไหมว่าทำเกินไป เหมือนไม่ได้ทำร้ายใครเลย ความรักเดินไกลจากฉันไปเรื่อยๆ ความห่วงใยที่เธอเคยให้ก็เริ่มจางหาย เพราะเธอต้องห่วงใยใครอีกคน ความรู้สึกดีๆ ก็ลดน้อยถอยลงไปตามระยะทาง คำที่เคยบอกรัก บอกคิดถึงฉันเสมอ มันตกลงไปที่ไหนกันนะ หรือตกหายระหว่างทาง จึงรอนแรมมาไม่ถึงฉันสักที
ฝนร้าวทำให้ฉันหนาวหนัก เปียกทั้งตัว ทั้งสองตา และเปียกไปถึงใจ ใครๆ คงพากันขอสิ่งที่หวังกับดวงจันทร์และดวงดาว แต่วันนี้ฉันจะขอจากสายน้ำฝน ให้ช่วยชะล้างใจฉันที ล้างเธอคนเดิมของความรู้สึกให้หมดจากใจ เพราะคนเดิมไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป ฉันจึงตัดใจ เดินจากไปเสียที
ขอให้เธอโชคดีในทางที่เธอเลือกเดิน หากเพียงแต่บอกลาซักคำ ฉันคงไม่ต้องเจ็บขนาดนี้ ไม่เหลือแล้ว แม้คำว่าเพื่อนในส่วนลึกของใจ...........
....................................
แล้วสุดท้ายก็จบลงบนน้ำตา..
สิ้นสุดลงแล้วความห่วงหาทั้งหมดที่ให้
เธอมองข้ามกันเหมือนฉันไม่มีหัวใจ
ปล่อยให้ฉันจมอยู่กับคำถามว่าทำไม เธอถึงจากไปไม่มีคำลา
ไหนบอกว่าจะมั่นคง
ไม่ว่ากี่ปีเธอจะไม่พลัดหลงไปจากความห่วงหา...
แล้วในที่สุดเธอก็ลืมเลือนคำสัญญา
ปล่อยให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า
... แม้แต่น้ำตา ยังมีค่าไม่เพียงพอ..............
.........................................
30 August 2003
ความเจ็บมันกัดกินลึกไปถึงหัวใจ จนดูเหมือนจะชินชากับความเจ็บปวด
เจ็บอีกแล้ว กับความรักและความโง่งมงายของตัวฉันเอง
เธอคนที่ฉันรัก ในวันนี้เธอก็เดินจากไปอย่างไม่มีแม้คำลา ไม่หลงเหลือแม้ความเป็นเพื่อน
หรือความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีให้กัน
เสียใจนะ กับการเหินห่าง ฉันทำผิดอะไร ฉันไม่ดีตรงไหน.....
ถ้าเพียงแค่บอกลากันซักคำ ฉันคงไม่ต้องเจ็บขนาดนี้......
..............................................
29 สิงหาคม 2546 12:03 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
พี่ชาย...............
กับ ผู้ชาย...................
ความรู้สึกในคำสองคำนี้คงไม่แตกต่างกันเท่าไหร่.. การได้มองโลกในแง่ร้าย กับการยอมรับความจริง คงจะดีกว่าต้อง หลอกตัวเองว่ายังมีใคร เรื่องที่เกิดขึ้น น้องสาวคนนี้คงจะคิดไปข้างเดียวเองสินะ น้องสาวคนนี้คงจะอ่อนไหวไปเอง สำหรับพี่ชายแล้ว มันก็คงเป็นเรื่องเพียงชั่วคืนที่ผันผ่าน ... ผู้หญิงเจ้าชู้คนที่ไม่เป็นที่ต้องการของใคร - ใคร
คำพูดของผู้ชาย มักจะทำให้ฉันหวิวไหวไปกับมันอยู่เสมอ แล้วผลสุดท้ายก็ไม่พ้นความเจ็บปวด ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ความอ่อนโยนของพี่ชาย ทำให้น้องสาวคนนี้หลงไหลเคลิบเคลิ้มไปกับมัน แม้จะเป็นเพียงชั่วเวลาสั้นๆ แต่มันก็เกิดขึ้น จะให้ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็คงเป็นไปไม่ได้ รู้ดี และเข้าใจ ว่าพี่ชายคงจะไม่คิดอะไรเกินเลย เพราะพี่ชายคงจะมีใครอีกมากมายให้คิดถึง น้องสาวคนนี้ก็คงเป็นได้เพียงแค่ น้องสาวคนหนึ่งในหลายๆ คนของพี่ชายเท่านั้น ไม่มีความหมาย ไม่มีค่าอะไรเลย
ความรัก ... ทำฉันเจ็บปวดอีกแล้ว
ผู้ชาย ... ทำให้ฉันรู้สึกไร้ค่าขึ้นมาอีกแล้ว
ความรัก กับผู้ชาย คงจะไม่มีจริง.......................................
.........................................................
29 สิงหาคม 2546 11:48 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
................................................................................................
อีกครั้งแล้วที่เจ็บ เจ็บกับความมักง่าย เจ็บกับความโง่งมงายของตัวเอง
หลงเชื่อ หลงรัก แล้วผลสุดท้ายที่ออกมาก็คือ น้ำตา..
ความรักที่ไม่มีทางเรียกร้องให้กลับมา ความทรงจำที่ยังคงทำร้ายให้หัวใจดวงนี้ต้องปวดร้าว
ไม่เข้าใจอยู่เหมือนกันว่าทำไม?
ผู้หญิงคนนี้ต้องเจอแต่กับรักที่ผิดหวัง
ผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนไม่อยากจะเริ่มต้นใหม่กับใคร..
เค้า..ผู้ชายที่ฉันรัก
เข้ามาแล้วก็จากไป ไม่มีแม้กระทั่งคำบอกลา...
ฐานะที่เธอหยิบยื่นให้ในวันนี้ จะทำอะไรไปได้ดีกว่าการต้องยอมรับกับความเจ็บปวด และทำใจ
ท่องเอาไว้ ว่าฉันมันรักใครไม่เป็น
ฉันมันไม่รักใคร
ฉันเองก็แค่ผู้หญิงเจ้าชู้..
ที่รักใครไม่เป็นก็เท่านั้น.........................
.................................................................................................
7 กรกฎาคม 2546 11:49 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
เคยสงสัยไหมว่า ทำไม คนๆ หนึ่งต้องใช้ทั้งชีวิตกับการลืมเลือนใครซักคน
แม้ในวินาทีสุดท้ายของชีวิต ภาพคนๆ นั้นอาจจะยังคงตามมาวนเวียนอยู่ในหัวใจ..
คำตอบง่ายๆ ของความรัก ก็คือรัก..
ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมต้องเป็นผู้ชายคนนี้ที่ฉันยังคงจดจำ และคิดถึงอยู่เสมอทุกเวลา ไม่ว่าเวลาไหน เค้าก็ยังเป็นคนแรกที่ฉันนึกถึง ไม่ว่าจะมีความสุขหรือว่ามีปัญหามากมายมารายล้อม ทำอะไร ฉันก็ยังนึกถึงเค้า คิดถึงเค้า..จนมันเกิดคำว่าทรมาน.. หัวใจเริ่มจะบอกตัวเองว่าไม่ไหวแล้วนะ เพราะที่ฉันคิดถึงเค้าไป มันไม่เคยไปถึงเค้าเลย มีเพียงภาพความทรงจำเก่าๆ ที่ตามมาหลอกหลอนจนฉันแทบบ้า... ใครหลายๆ คนเคยบอกไว้ ว่าถ้าวันใดที่ต้องเลิกกับคนที่เรารัก ให้เก็บภาพความทรงจำดีๆ ไว้.. แต่ฉันคนนึงล่ะ ที่ไม่ขอเก็บอะไรไว้เลย.. ยิ่งฉันนึกถึงความทรงจำดีๆ ที่เคยมีร่วมกัน มันก็ทำให้ฉันยิ่งอยากอยู่ใกล้ชิดเธอมากขึ้น อยากจะเจอ แทบใจจะขาด.. เสียใจ และสุดท้าย.. ฉันก็ต้องร้องไห้..
แล้วอย่างนี้ฉันจะมีความสุขหรือ??
ก็นั่นสินะ คนเราถูกเลี้ยงดูมาต่างกัน.. แต่สำหรับในมุมมองของคนที่ปวดร้าวแล้ว คงคิดได้เพียงเท่านี้...
ทุก ๆคืนทีมองฟ้า ฉันเองก็พยายาม ส่งความคิดถึงไปให้มันถึงเธอ แต่แล้วความคิดถึงของฉันก็ถูกลมพัดผ่าน ทั้งยังหล่นหายไปกับระยะทาง มันเลยไปไม่ถึงเธอเลย แม้เศษเสี้ยว
ทำไมนะ ทำไมต้องเป็นฉันที่ทนทุกข์ทรมานอยู่อย่างนี้
ฉันเฝ้าบอกตัวเองว่า ความคิดถึงมันทรมาน และพยายามจะไม่คิดถึงใคร ฉันก็ทำได้ แต่ยังยกเว้นคนๆ เดียว นั่นก็คือ เธอ..
เธอ คนเดียวที่ฉันรัก..
และยังเป็นเธอคนเดียวที่ทำให้ฉันรู้จักความร้าวไหว..
เธอคนเดียว ที่หัวใจฉันจะมีอยู่ตลอดไป..
ไม่รู้ว่าทำไม แต่ก็ต้องจำใจยอมรับ ไว้แม้จะทรมาน...
-------------------------------------------------------
เคยคิดถึงใคร แล้วรู้สึกเศร้ามะ ......
28 กุมภาพันธ์ 2546 03:00 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
แปลกนะ
เวลาที่ฉันมีความสุข
รอยยิ้ม มันเต็มตื้นอยู่ในหัวใจฉัน
แต่ฉันกลับไม่สามารถ
ถ่ายทอดอะไรออกมา
เพื่อใช้เป็นความทรงจำดีๆ เลย
แต่กลับกัน
เวลาที่ฉันร้องไห้
หัวใจเต็มไปด้วยความหม่นมัว
ฉันกลับสามารถถ่ายทอด..
ความรู้สึกออกมาเป็นตัวอักษรได้มากมาย
พอฉันมานั่งอ่าน
ได้อารี่เก่าๆ ของฉัน
ทำไมมันจึงมีแต่เรื่องราว
ของความเจ็บร้าว...
น้อยครั้งเหลือเกิน
ที่จะมีรอยยิ้ม...
หรือเป็นเพราะฉันเอง
ที่เอาภาพความปวดร้าว มาบดบังสิ่งดีๆ
หรือเป็นเพราะ
ในชีวิตของฉันได้เจอเรื่อง
เลาร้ายมากกว่าเรื่องดี
ทำไมเป็นคนอย่างนี้นะ...
แล้วเมื่อไหร่ จะได้ร่าเริงกับเค้าบ้าง
เมื่อไร.........................
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++