10 มีนาคม 2546 21:02 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
ฉันมีเพียงแค่หนึ่งหัวใจ...
... หนึ่งหัวใจที่เธอไม่เคยต้องการเลย..
ฉันมีเพียงแต่สองมือ...
... สองมือที่ไม่อาจเหนี่ยวรั้งเธอไว้ได้...
ฉันมีเพียงแค่หนึ่งคำร่ำลา..
....หนึ่งคำร่ำลาที่ไม่อาจทำให้เธอซาบซึ้งในความรักของฉัน...
เธอมีหัวใจหนึ่งดวง...
...หนึ่งดวงที่ไม่เคยมีฉันอยู่ในนั้นเลยเพียงเศษเสี้ยว...
...ทำไมนะ...
...ฉันเป็นผู้ให้...และเธอเป็นผู้รับ...
...ความรักเราน่าจะสมดุล...
...แต่มันไม่ใช่..
...เธออึดอัดในการให้ของฉัน....
...ทั้งๆ ที่เธอน่าจะมีความสุข....
...มันมากไปใช่ไหม..
..กับความรักเล็กๆของฉันที่เธอไม่เคยเห็นค่าเลย....
..............................................................
9 มีนาคม 2546 19:18 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
.........ในวันที่เธอเดินมาเอ่ยลา...
.....ฉันพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหล
....บอกตัวเองเอาไว้อยู่เสมอว่าไม่เป็นไร....
..แต่ในทุกจังหวะของชีวิตที่ดำเนินไป..
....ทั้งหัวใจก็มีแต่เธอคนเดียวที่ต้องการ..
แต่คงไม่อาจจะทำอะไรไปมากกว่านี้
เพราะว่ารู้ตัวดี ฉันคือคนที่เธอทำได้เพียงมองผ่าน..
ไม่เคยมีค่าอะไรเลย ... เพราะฉันไม่ใช่คนที่เธอต้องการ...
สุดท้าย ก็เป็นฉันที่กอบเก็บความทรมานเอาไว้ข้างใน
มีเพียงรอยยิ้มให้เธอทุกครั้งที่พบหน้า...
ไม่อาจจะให้เธอเห็นน้ำตาของความหวั่นไหว..
ใช่สินะ ... หลอกทั้งตัวเองและตัวเธอ .. สิ่งเดียวที่รู้สึกเสมอคือไม่เป็นไร..
แม้ว่าฉันจะปวดร้าวซักเท่าไหร่..
......... แต่สิ่งเดียวที่อยากให้รู้ไว้...... ว่าทุกลมหายใจฉันมีแต่เธอ...
9 มีนาคม 2546 16:35 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
เหนื่อยเหลือเกินที่ต้องรอคอยใครซักคนอย่างนี้
ไม่รู้ว่าวันต่อไปข้างหน้าที่มีจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
รอคอยเพียงเธออยู่อย่างนี้รู้ไหมมันเคว้งคว้าง
อ้างว้างเหลือเกินบนหนทางมืดมนที่ที
จึงขอทำใจให้หยุดไว้เพียงแค่ไม่รัก..
เหนื่อยนัก ฉันจึงขอพักและจบรักเราเพียงแค่นี้..
เพราะว่ายิ่งฉันทำไป ในสายตาเธอฉันก็เป็นแค่คนโง่คนนึงที่มี
ไม่เคยเลยซักที...และคงไม่มี วันที่จะได้ครอบครองใจเธอ
--------------------------------------
ที่หายไป...
เพราะว่าไม่สบายค่ะ...
อีกอย่าง
หายไปทำใจด้วย
ท้อแท้ค่ะ....
แต่กำลังรวบรวมกำลังใจ
ที่วิ่งหนีไป..
เมื่อหลายวันที่แล้ว..
--------------------------------------------
9 มีนาคม 2546 05:46 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
อยากจะลบภาพเธออกไปจากใจให้หมดสิ้น
เผื่อว่าหัวใจจะได้ไม่ต้องชาชินกับความหวั่นไหว
อยากจะโกรธ อยากจะเกลียดเธอที่ทิ้งกันไป..
แต่สิ่งที่ฉันทำได้ ก็คือรักเธอต่อไป..บนความปวดร้าวที่มี
ได้แต่โกรธได้แต่เกลียดตัวเองตลอดมา..
ที่ไม่เคยลืมแม้ซักวินาทีอันมีค่าที่มีเธออยู่ตรงนี้..
เบื่อเหลือเกิน ที่ต้องทนปวดร้าวทุกๆลมหายใจที่มี
เมื่อไหร่นะ..ที่หัวใจดวงนี้ที่มี จะลบเลือนภาพเธอคนไม่ดีออกไป
7 มีนาคม 2546 00:54 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
คนเราคงทำตัวให้เข้มแข็งตลอดเวลาไม่ได้
สร้างภาพหลอกใครๆ ตลอดเวลาคงไม่ไหวว่าเข้มแข็ง
ในเมื่อวันนี้ หัวใจของเธอไม่มีเรี่ยวแรง..
แล้วจะก่อกำแพงขึ้นมาทำไม..
มองดูใครคนนี้บ้างซักครั้ง..
ฉันยังมีแรงพลัง ที่ยังคงจะเอาใจใส่...
ลืมกันไปแล้วใช่ไหม ถึงได้คิดว่าตัวเองไม่มีใคร..
ได้โปรดเถอะ..ฉันห่วงใย..เธอเหลือเกิน...