1 มีนาคม 2546 00:45 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
ไม่ต้องคิดเลยนะว่าความรักยังอยู่ในหัวใจ
ตั้งแต่วันที่เธอทิ้งไป ความทรงจำได ๆ ก็ไม่มีเหลือในหัวใจฉัน
ก็เธอบอกเองไม่ใช่เหรอว่าให้เราจบสิ้นความผูกพัน
เธอเองไม่ใช่หรือ ที่ปล่อยให้ฉันต้องปวดร้าวซะจนเกือบขาดใจ
แล้ววันนี้เธอคนดีจะมาเรียกร้องอะไรจากฉัน..
อย่าเลย อย่าพูดถึงความผูกพัน เพราะฉันไม่มีให้
กว่าฉันจะทำใจได้ ไม่รู้เลยเหรอ ว่าฉันผ่านมันมาได้อย่างไร
แล้ววันนี้อะไร คำสัญญาที่เธอทิ้งไป ฉันก็ไม่มีให้เธอเหมือนกัน
อาจจะเคยพูดนะว่าจะรอเธอ
แต่ตอนนั้นสมองฉันก็เบลอๆ ให้คิดซะนะว่าเป็นความฝัน
รอเธอไม่ได้หรอก ฉันไม่ยอมใช่ชีวิตไร้ค่าเพื่อคนที่ไม่รักกัน
ไปเถอะ ไปตามทางที่เราเลิกกัน แค่นั้นก็พอ...
28 กุมภาพันธ์ 2546 04:16 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
ถือว่าอโหสิกันแล้วนะ
แล้วพรุ่งนี้เช้าฉันจะใส่บาตรทำบุญไปให้
เผื่อว่าชาติหน้าเธอเกิดมาจะได้รู้จักคำว่าหัวใจ
จะได้รู้จักรักใครๆ กะเค้าซักที
ก็สงสารเธออยู่หรอก
ที่เธอไม่ยอมบอกกันตั้งแต่แรกอย่างนี้
แต่ไม่เป็นไร พรุ่งนี้เราก็จะหมดเวรหมดกรรมกันซักที
สาธุ.. ขอให้เธอไปดี.. อย่ามาหลอกหลอนกันอีกเลย...
28 กุมภาพันธ์ 2546 02:50 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
เอาสิ ทำร้ายฉันซะให้พอ..
จะไม่เรียกร้องหรือขอความเห็นใจใดๆ ทั้งนั้น
เธอคงจะลืมไปแล้วล่ะ ว่าฉันเคยอยู่ในฐานะคนผูกพัน
ในวันนี้ที่ฉันหมดความสำคัญ เธอจึงทำร้ายกันอย่างเลือดเย็น
อย่าใช้คำว่าสงสารกับผู้หญิงอย่างฉัน
เพราะว่าความเจ็บปวดร้อยพัน ฉันจะไม่ให้เธอเห็น
ในเมื่อเธอ มอบให้ฉันได้เพียงแค่ความชาเย็น
ฉันคนนี้ก็ยอมเป็นที่รองรับอารมณ์ของเธอ
แต่ขอบอกอะไรเธอไว้ให้เข้าใจ
ที่ฉันทำอย่างนี้ลงไป ไม่ใช่เพราะความรักที่มีให้กับเธอเสมอ
สิ่งเดียวที่ฉันมอบให้เธอได้ในตอนนี้ก็คือคนที่ไม่รักเธอ
ความรักความผูกพันน่ะเหรอ มันเป็นเรื่องเพ้อเจ้อเกินไป
แล้วจำไว้เลยนะว่าเธอทำอะไรกับฉัน
เพราะว่าซักวันฉันจะเอาคืนสิ่งที่ทำให้ฉันหวั่นไหว
ยอมเจ็บตอนนี้ แต่เมื่อถึงทีฉันก็อย่าเรียกร้องอะไร
เพราะวันนั้นฉันจะเอาคืนให้สะใจ สมกับที่เสียใจมานาน...
28 กุมภาพันธ์ 2546 02:39 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
ก็พอจะเข้าใจแล้วล่ะว่าเธอรู้สึกยังไงกับฉัน
คนๆ นี้ทีไม่เคยมีความสำคัญจนถึงขั้นนี้
เป็นได้เพียงแค่เศษขยะเกะกะตาในความรูสึกที่มี
ยอมแพ้แล้วคนดี ในวันนี้ขอยอมแพ้อย่าง่ายดาย
ทุกอย่างคงผิดที่ฉันเอง
ทำตัวอวดเก่ง และคิดว่าจะได้รักเธอมาง่าย ๆ
แต่สุดท้ายทุกอย่างที่ให้ไปก็เป็นเหมือนน้ำรดลงบนกองทราย
ทุกสิ่งดีๆ ได้ละลาย หายไปจากใจของเธอ
อยากรู้จริง ๆเลยนะว่าใจเธอทำด้วยอะไร
ถึงไม่เคยหวั่นไหว และมีใจกับความรักที่ฉันเสนอ
หลายปีมาแล้ว ที่มั่นคงไม่เคยคิดเปลี่ยนใจจากเธอ
แต่สิ่งตอบแทนที่ฉันได้รับได้พบเจอก็คือเป็นคนไร้ค่าเท่านั้นเอง
เอาสิ!! อยากจะทำร้ายอะไร
ฉันคนนี้อีกก็ทำ...
ทำซะให้พอ...
เผื่อว่า เธอจะสะใจเพิ่มขึ้นกว่านี้
อีกนิด
27 กุมภาพันธ์ 2546 22:45 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
เหลือเชื่อเลยนะว่าจะมีคนที่ไม่มีหัวใจ
หลงเหลือ ดำเนินชีวิตไปอยู่บนโลกใบนี้
และฉันก็โชคร้ายที่มาได้เจอคนหัวใจไม่มี
โธ่! น่าสงสารตัวเองที่ได้มาเจอเศษซากคน
แต่ฉันน่าจะสงสารเธอมากกว่า
เพราะพระเจ้าก็ให้หัวใจทุกคนมาไม่สับสน..
หลุดรอดมาได้ไง เดินอยู่ตรงนี้ตั้งหนึ่งคน..
ปล่อยให้ร่างกายต้องเวียนวน เดินอยู่กับคนที่เค้ามีหัวใจ
เป็นคนที่มีปมด้อยอย่างนี้ก็ไม่บอก
ปล่อยให้ฉันเฝ้าหลอกตัวเองว่าเธอนั้นหวั่นไหว
ถึงว่าสิ...ทุ่มเทไปเท่าไหร่ เธอก็ไม่เคยรู้สึกอะไร
แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะฉันอโหสิให้ แค่นั้นเธอก็น่าสงสารพอ...