16 กรกฎาคม 2546 18:49 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
เคยถามตัวเองอย่างไม่ต้องการคำตอบ..
ว่าตัวฉันจะตีกรอบหัวใจไปถึงไหน..
ต้องเป็นอย่างนี้ ต้องเป็นอย่างนั้น ถึงไม่มีใครอยากเข้าใจ..
แต่ลึก ๆ ก็ไม่มีใครจะสนใจ ว่ามันอ้างว้างแค่ไหน
กับ..คำว่าไร้ตัวตน..
มีร่างกายอยู่ก็เหมือนไม่มี..
แต่ละวันทนอยู่อย่างนี้ และมีแต่ความสับสน..
ไร้ทางออก ไร้ความรู้สึก ไร้ตัวตน..
ทำไมเรื่องร้ายๆ ต้องจงใจเกิดขึ้นกับคนหนึ่งคน ..
อย่างไม่มีวันจบเลย.......
7 กรกฎาคม 2546 11:27 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
ห่างหายไปเหมือนไม่เคยมีตัวตน...
อ้างว้างอยู่บนความสับสน และยังเป็นฉันคนเดียวที่วูบไหว
อยู่กับความเหงา เหมือนคนไม่มีหัวใจ
เพ้อถึงเธอแล้วร้องไห้ ก็ได้แต่ปลอบตัวเองต่อไป..
... บนโลกที่โหดร้ายเพียงลำพัง..
13 มิถุนายน 2546 20:10 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
แล้วฉันก็กลับมายืนอยู่ตรงนี้..
น้ำตาไหลอาบแก้ม แต่เธอคนดีคงไม่เคยรู้
นานเท่าไหร่แล้ว ที่ไม่มีเธออย่างที่เป็นอยู่
และฉันก็อาจจะดูเหมือนว่าไม่รับรู้ ว่าเธอจากไปไกล
ก็ยังคงหลอกตัวเองว่าไม่ได้รู้สึก
ทั้งๆ ที่ในส่วนลึกเธอยังคงไม่ไปไหน
เจ็บ ฉันก็ยังคงเจ็บ เพียงแต่ไม่ได้แสดงออกไป..
รู้ เธอรู้ไหม ว่ามันทรมานเพียงใด ในวันที่ไม่มีกัน
9 มิถุนายน 2546 15:45 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
ช่วงเวลาที่ฉันหายไป..
นึกถึงกันบ้างไหม กับใครบางคนตรงนี้..
คิดถึงกันหรือเปล่า..ในความรู้สึที่เคยมี..
หรือไม่เคยเลยซักที ที่รู้สึกว่าใครคนนี้ก้าวออกมา..
เพราะทนอยู่ก็เหมือนไม่มีตัวตน..
มีเพียงความสับสน ที่มาทดแทนความห่วงหา..
นานเพียงไรแล้ว..ที่ไม่ได้มองหน้าเธอเหมือนที่เคยเสมอมา..
รู้เธอเคยรับรู้ไหมว่า .. ถึงแม้ฉันจะก้าวออกมา แต่ทุกอย่างเหมือนเดิม
6 พฤษภาคม 2546 11:53 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
เป็นได้แค่ตัวคั่นเวลา...
ที่ไม่เคยจะมีค่าหรือมีความหมายกับเธอตรงนี้..
ก็เป็นได้แค่ คนๆ หนึ่งที่ตัวตนไม่เคยมี..
ไม่ว่าจะทำอะไรดีๆ เธอก็ตีค่าฉันเป็นเพียงคนแก้เหงาคนหนึ่ง..
บอกว่ารักฉันมากมาย..
แต่ที่เธอทำมันดูเหมือนคล้ายๆ ว่าเธอไม่เคยจะลึกซึ้ง..
เธอก็ยังคงมีสายตาเพื่อรอใคร ซึ่งห่างไกลเกินรั้งดึง..
ฉัน.. ก็เป็นได้แค่ ของเล่นชิ้นหนึ่ง ที่เธอไม่ซึ้ง..แก้เหงาไปวันๆ