14 กันยายน 2547 18:03 น.
ผู้หญิงอ่อนหวานอ่อนไหว
คนนี้นอนไม่หลับ
เลยออกมาเดืนเล่นข้างนอก
เดินเมอๆเผลอมองไปบนฟ้า
สายตาไปสบเข้ากับดาวหนึ่งดวง
มันช่างงดงามจับใจเหลือเกิน
แต่ที่น่าเศร้าใจนัก
ที่ได้เห็นดาวอีกดวง
ลอยเข้ามาใกล้ดวงดาวที่ฉันชอบ
ดูครอบเคียร์กันช่างสุขเหลือล้น
หากหาคำเปรี่ยบเทียบได้
ช่างรักกันหวานแหว
มีแต่คำจ๊ะๆๆๆจ๋าๆๆ
แล้วเมื่อเอากลับมาคิด
กลับมามองดูตัวฉัน
มันก็มาสะกิดหัวใจฉัน
แล้วก็มีความรู้สึกอิจฉาดาว
ที่มีทั้งความรักมีทั้งความสุข
ไม่เหมือนกับตัวฉันเลยสักกะนิด
ที่คืนแล้วคืนเล้า
ต้องนอนเหงาเพียงลำพัง
13 กันยายน 2547 07:05 น.
ผู้หญิงอ่อนหวานอ่อนไหว
หลับตาลงคราใดยังคิดถึง
หลับตาลงคราใดยังฝันหา
หลับตาลงคราใดยังเฝ้าหวงห่วงใย
หลับตาลงทุกๆคราฉันยังรักเธอ
คิดถึง..รอยยิ้มใสๆ
คิดถึง...คำพูดหวานๆ
คิดถึง..มือที่ที่อบอุ่น
คิดถึง...สายตาที่ห่วงใย
กลับมาไวๆนะคนดี
อย่าปล่อยให้คนคอยเขาใจเหงา
อย่าปลอยให้คนรอต้องซึมเศร้า
อย่าปล่อยให้ฉันต้องตรอมตรม
งานเสร็จเมื่อไหร่รีบกลับมา
ฉันจะรอท่าที่นัดหมาย
มารื้นฟื้นความเข้าใจ
ให้มั่นคงและยืนนานอีกเหมือนเดิม
เธอจำที่ตรงนั้นได้ไหม
ที่เราสัญญาจะมากลับมาทักทาย
มานั้งดูดอกไม้บาน
นั่งดูวิวชมจันทร์ใต้ฟ้าสีคราม
13 กันยายน 2547 06:01 น.
ผู้หญิงอ่อนหวานอ่อนไหว
คิดถึงคนหลายใจ
ที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ก็รู้ว่าเธอเจ้าชู้หลายใจ
รักทีละหลายๆคน
แต่ฉันไม่สนใจว่าเธอรักใคร
ขอแค่ได้รักเธอเพราะรู้ว่าเธอเป็นคนดี
ดีกว่าไปรักคนไม่ดีหลายๆคน
ถึงเจ้าชู้ประตูดิน
แต่หัวใจดวงหนึ่ง
มีรักให้กับฉัน
ถึงเธอมีรักอีกร้อยพัน
ที่ให้ใครฉันไม่แคร์
13 กันยายน 2547 05:28 น.
ผู้หญิงอ่อนหวานอ่อนไหว
แม้คนเราเลือกเกิดไม่ได้
แต่เราลือกทำในสิ่งที่เราอยากทำได้
อย่างทำความดีเข้าไว้
สักวันความดีจะเห็นผล
12 กันยายน 2547 16:21 น.
ผู้หญิงอ่อนหวานอ่อนไหว
อยู่ใกล้..ทำไม่รู้สึกเหมือนอยู่ไกล
อยู่ใกล้...ทำไมยังรู้เหงาๆ
อยู่ใกล้...ทำไมยังรู้สึกวึมเศร้า
อยู่ใกล้เธอ...ทำไมรู้สึกเหมือนเธอไม่มีใจ
ก้อธิบายยากกับความรู้สึกนี้ที่ฉันเป็น
มันรู้สึกอ้างว้างเดียดาย
เหมือนมีแต่ตัวเองอยู่ลำพัง
ทั้งที่อันที่จริงแล้วนั้น เธอก็อยู่ด้วย
หรืออาจเพราะเธอไม่ได้อยู่ด้วยใจ
ไม่ได้สนใจใสใจว่ามีฉันอยู่
เธอทำเฉยเมยไม่พูดจาอะไร
เลยทำให้ฉันรู้ว่าไม่มีใคร
หน้าส่วนตัว
617
