29 กันยายน 2547 02:14 น.
ผู้หญิงอ่อนหวานอ่อนไหว
วันนี้ฉันว่างงานไม่ค่อยมีไรทำ
เปิดเน็ตต่อสาย
เข้าไปโลกความฝัน
เข้าไปอ่านข้อความเก่าๆ
ที่เธอฝากไว้ให้กัน
มันทำให้ฉันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
และนั่งอมยิ้มเหมือนคนบ้า
จนใครพากันหันมามอง
จนไม่สนใครจะว่า
หรือหันมามองที่ตัวฉัน
แค่ฉันรู้สึกว่าดีๆ
ที่ได้อ่านข้อความของเธอ
29 กันยายน 2547 02:11 น.
ผู้หญิงอ่อนหวานอ่อนไหว
ลมร้อนผ่านไปแล้วซิ
ถึงคราวลมหนาวมาเยือนถิ่น
หัวใจฉันคงสั่นระริกระริน
เหน็บหนาวอีกคราว
คราวนี้คงหนาวสั่นถึงหัวใจ
เพราะคนเคยใกล้ใจ
ได้เดินทางไกล
ไปพร้อมลมร้อนนั่นยังไง
ไม่อยากให้เธอไปไหนเลย
เมื่อยามเหน็บหนาวแบบนี้
จะรั้งห้ามยังไงดีกัน
เพราะเหตุผลไม่พอที่จะทำให้เธออยู่ต่อ
เธอจำเป็นต้องไป
ฉันก็อดใจไม่ไหว
เมื่อคนรักต้องลาไกล
เพราะเหตุจำเป็นต้องจำใจ
งานและหน้าที่ เธอทำเพื่อเรา
เพื่ออนาคตวันข้างหน้า
สร้างสววรค์น้อยรอคอย
ความรักของสองเรา
ส่วนฉันอยู่ตรงนี้
แม้จะเหน็บหนาวรานร้าวใจ
ก็จะเป็นกำลังใจส่งไปถึงเธอ
เพื่อทำให้เธอมีพลัง
และเพื่อที่เธอจะไม่เหน็บหนาว
ไม่ทำให้เธอรู้สึกว่าอ้างว้าง
ไม่ทำให้เธอรู้สึกว่าเดียวดาย
อยู่คนเดียวตามลำพัง.ในวันที่ลมหนาวมาเยือน
28 กันยายน 2547 23:22 น.
ผู้หญิงอ่อนหวานอ่อนไหว
ไม่ต้องการหรอกคำยืนยันของเธอ
เพราะที่ผ่านมาฉันรู้ซึ้งแล้ว
กับสิ่งที่คุณมีมาให้ฉัน
ไม่ต้องการหรอกคำมั่นสัญญา
เพราะฉันรับรู้มันได้จากสายตา
ที่เธอเป็นสื่อนำมาถึงฉัน
25 กันยายน 2547 17:01 น.
ผู้หญิงอ่อนหวานอ่อนไหว
ที่รักตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน
คุณรู้ไหมมีใครเขาเฝ้าห่วงหา
อยากจะให้คุณกลับมา
อยากบอกว่ารักคุณจนหมดใจ
กลับมาเถอะนะคุณคนไกล
อย่าได้ปล่อยให้คนรอยังฉัน
รอคุณนานอย่างนี้
กลับมารับรู้ความรู้สึกที่ฉันมี..รักเธอหมดใจเสียที
หน้าส่วนตัว
2215
