ปล่อยทุกอย่างเป็นอยู่ทั้งรู้ผิด พาชีวิตตกเหวแห่งเปลวไฟ เมื่อพ่ายแพ้อ่อนแอเกินแก้ไข จมดิ่งในกงเกวียนสุดเปลี่ยนทาง ใจก็รู้เป็นไปอย่างไร้สิทธิ์ ยังทำผิดไม่ถอยคิดปล่อยวาง เมื่อรักแล้วยากเกินใจเหินห่าง ยอมอยู่อย่างทุกข์ทน "คนไม่ดี" ผิดที่ฉันและเธอที่เผลอใจ ก้าวหลงไประเริงเพลิงโลกีย์ เป็นหญิงชั่วชายเลวไร้ศักดิ์ศรี ไม่เหลือมีคุณธรรมคอยค้ำชู เก็บรักซ่อนซุกไว้ใครอย่าเห็น เปรียบรักเป็นเรื่องผิดใคร่คิดดู สถานะเราที่เห็นและเป็นอยู่ ก็คือ "ชู้" ไร้เกียรติน่าเดียดฉันท์