1 มีนาคม 2550 15:36 น.
ผู้หญิงสีรุ้ง
ฉันกำลังยิ้ม ......
ยิ้มขอบคุณ ลมหนาว
ฤดูหนาวคราวนี้ หอบเอาความสดชื่นครั้งใหญ่ในชีวิตของฉันมาด้วย....
ลมหวาน สีชมพู
รู้สึกโชคดีอย่างบอกไม่ถูก กับความรู้สึกดีๆที่ได้รับ
ฉันเอื้อมมือเพื่อสัมผัสลมหนาวแสนหวานนั่นอย่างเจียมตัว
ในใจคิดอยากกอดเก็บสายลมนี้ไว้เป็นของฉันคนเดียว
ความกังวลหนึ่งก่อตัวขึ้น หลังจากวูบแรกของสายลมที่ผ่านไปแล้ว
ไม่รู้ว่า สายลมแสนสวยนี้จะอยู่รอให้ฉันสัมผัสอีกนานเท่าใดกัน
พอคิดว่า ฉัน ต้องบอกลาและปล่อยสายลมไปตามทางของมัน ความรู้สึกเหงาก็ก่อตัวขึ้นภายในจนรู้สึกได้ชัดเจน
อาจหลงเหลือเพียงความทรงจำถึงสัมผัสที่รู้จักกับสายลม......
แต่ถึงยังไง ก็ยังรู้สึกขอบคุณ สายลม ที่ผ่านเข้ามาในช่วงเวลาที่อ่อนแรง......
หน้าส่วนตัว
1145
