20 กุมภาพันธ์ 2549 12:43 น.
ผู้หญิงสีรุ้ง
รสขม ที่แสนหวาน เมื่อผ่านประสาทสัมผัสรับรสแล้ว ต่างรู้ว่า มันขม
ทั่วไปแล้ว รสขม เรานั้นไม่สู้จะปรารถนา แต่หากว่า เป็นรสขมที่ซ่อนเสน่ห์ชวน
หลงไหลนี้ไว้ล่ะก็ กลับทนได้และยินดีที่จะสัมผัส ลิ้มรส ความขมที่ทำให้เป็นสุข
เมื่อแรกสัมผัส อาจทำหน้าเจื่อนเนื่องด้วยรสที่ขมไม่คุ้นเคย แต่หากได้ลอง
แล้ว ก็จะไม่ปฎิเสธมันอีก จะเสพติดมัน รักมัน นำมันเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของ
ชีวิต ไฝ่หามัน เพียงได้กลิ่นหอมของมันเจือมากับลมที่ผ่านปลายจมูกจางๆ
เซ็กส์ล่ะ ไม่ต่างกันเลย ขลาดกลัวเมื่อเบื้องแรก เจ็บปวดด้วยรสแรกแห่งการ
สัมผัส หัวใจเต้นแรงด้วยแรงสุบฉีดจากตอบรับสัญชาติญาน ซึมซับความรู้สึกที่
แผ่ซ่านด้วยอาการที่ปราศจากการเสแสร้ง
และเช่นกัน มันจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ไม่อาจปฎิเสธเมื่อจิตใจเรียก
ร้อง เสพติด ดั่งกับ ไม่รู้จักอิ่มเต็ม
มนุษย์............
20 กุมภาพันธ์ 2549 08:35 น.
ผู้หญิงสีรุ้ง
ความไม่เข้าใจ ความใฝ่รู้ หรือการไม่รู้จักพอ................
คนๆนึง จะทำอะไรได้บ้างในหนึ่งชีวิต
ฉัน ไฝ่หาความว่างเปล่า อยู่ข้างหนึ่ง หน้าไม่อายที่อีกข้างหนึ่ง ไขว่คว้าหา
สิ่งเกาะยึดที่ไม่จีรัง เลือนราง
เสียงหัวเราะ ดังขึ้นแล้วจางไป ดอกไม้ช่อเก่า เคยสวย ความงามกลับเป็น
สิ่งที่ผ่านล่วงไปแล้ว
ฉันสงสัยจริงๆว่า มนุษย์เนี่ย เกิดมาเพื่อประโยชน์อันใด
เพื่อสร้างโลกเหรอ... เพื่อทำลายระบบนิเวศ หรือเพื่อทำลายเผ่าพันธ์ตัวเอง
มนุษย์ เหมือนกัน ทำล้านๆอย่างที่ต่างกัน
มนุษย์ เรียนรู้ ศึกษา วิวัฒนาการ แต่ก็น่าแปลกที่ความรู้ ไม่ได้ช่วยให้
มนุษย์ คลายสันดานที่ธรรมชาติมอบให้เลย ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าใด
เพียงแต่รูปแบบการแสดงออกแห่งสันดานนั้น ยิ่งแยบคายขึ้นทุกขณะ
หน้าส่วนตัว
1577
