4 กันยายน 2548 13:30 น.
ผู้หญิงสีรุ้ง
และแล้ววันนึง ฉันก็ได้รู้ว่า ฉันเองได้ใช้เวลาทั้งหมดในชีวิต เพื่อ
เฝ้าดูมัน หล่อเลี้ยงมัน เทิดทูนมันให้มีอิทธิพลเหนือความรู้สึกของฉันเอง
.........น่าขำ ที่มาวันนี้ ฉันไม่เห็นประโยชน์อะไรในการที่จะมีมันอีกต่อไป.......
สุดท้ายที่ฉันต้องการ ก่อนเดินทางใกล ไม่ใช่ อำนาจ ภาระหน้าที่ หรือหน้า
ตา ที่ต้องรักษาอีกต่อไป
ฉันเพียงต้องการ ความว่างเปล่า ภาระที่ฉันดูแลมาตลอดชีวิต เวลานี้ฉัน
มองไม่เห็นมันบนบ่าของฉันอีกต่อไปแล้ว
.
....ฉันต้องไปแล้วล่ะ........
........เดินทางเพื่อไปยังอีกโลกนึง.....
คงไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้ว ที่นั่น ไม่มีใครรู้จักฉัน ทั้งยังไม่มีใครสนใจ
ความเป็นมาของฉันด้วยซ้ำ
แล้ววันนึง เธอเองจะเข้าใจว่าฉันหมายถึงอะไร เพราะเธอเองคงต้อง
เดินทางเหมือนฉันเช่นกัน
ลาก่อน...