31 พฤษภาคม 2549 14:57 น.
ผู้หญิงสีรุ้ง
ท่านคือ คนละเมอ
ดึกดื่นค่อนคืนลุกขึ้นมา
ก่อกำแพงปิดล้อมตัวเอง
ครั้นพอตอนกลางวัน
ท่านก็นึกฉงนใจ
เหตุไฉนไม่มีผู้ใดแวะมาเยือน
โลกอันอ้างว้างของท่านเลย
****************************************************
จาก "นับกลีบดอกไม้ " ของ ซาง ฌือ อิน
9 พฤษภาคม 2549 11:41 น.
ผู้หญิงสีรุ้ง
** อย่าเศร้าเพื่อฉัน...ฉันไม่ได้เสียอะไร
แค่เสียใจ..ไม่นานก็จางหาย
เจ็บนี้...คงไม่ฝังติดไปจนตาย
สุดท้าย...ฉันก็คงจะลบลืมมัน**
**วันนี้..ขอเพียงให้เธอกล้าบอกลา
ให้พูดมา...ทุกคำที่อยู่ในใจ
"อยากไปแล้ว..เขารอ" หรือเธอไม่มีแก่ใจ
ไม่เป็นไร..วันนี้ฉันพร้อมจะฟัง**
**อย่าห่วงฉันเลย...ฉันเข้าใจทุกอย่าง
หากการร่วมทาง...ทำได้แค่เพียงในฝัน
อย่างน้อย สุดท้าย เธอกับฉัน ก็เป็นเพื่อนกัน
เท่านั้น...ฉันไม่ได้ต้องการมากมาย**
อย่างน้อย สุดท้าย เธอกับฉันก็เป็นเพื่อนกัน
แค่ความฝัน เท่านั้นที่ฉันต้องเสียไป
วันนี้ มีเธอ เป็นเพื่อนคนนึงที่รู้ใจ
แม้เสียใจ แต่ฉันไม่ได้เสียเธอ
17 มกราคม 2549 13:03 น.
ผู้หญิงสีรุ้ง
บางครั้งมนุษย์ก็ไม่อาจแสวงหาความพึงพอใจ
จากความรู้ทางสติปัญญา หรือความเข้าใจเพียงอย่างเดี่ยวได้
"ดอกไม้ไม่จำนรรจ์"
เซน ไค ชิบายามะ
23 มิถุนายน 2548 20:09 น.
ผู้หญิงสีรุ้ง
เม็ดฝนเป็นเช่นเคย
ใจคนกลับต่างไป
ยามฝนโปรยเช่นเดิม
เพียงต่างเวลา
หน้าส่วนตัว
1516
