...เคย...

ผู้หญิงสีม่วง

เคยผ่านเรื่องราวอันร้าวไหว
หัวใจถูกย่ำช้ำหนักหนา
ฝังใจกับคำเอ่ยอำลา
น้ำตาเอ่อนองสี่ห้องใจ

เคยถูกคนเห็นเป็นดอกหญ้า
ชายตาผิวเผินแล้วเมินใส่
เก็บกลั้นเกินกว่ากล้าบอกใคร
ระทมข้างในใจร้าวรอน

เคยติดในบ่วงคนลวงหลอก
ช้ำชอกหัวใจยากไถ่ถอน
ทุกคืนมิอาจข่มตานอน
เคราะห์ซ้ำกรรมซ้อนจนอ่อนแอ

เคยถูกกล่าวหาแกล้งว่าร้าย
อับอายจนคร้ามไปตามแก้
ทุกคนเมินหน้าไม่มาแล
ย่ำแย่แพ้ภัยคนใกล้ชิด

เคยผ่านสารพันล้วนปัญหา
นานาขวากหนามคอยตามติด
อุปสรรคกลุ้มรุมสุมชีวิต
มีสิทธิ์มีเสียงเพียงจำนน

เคยคับแค้นใจในวาสนา
เกลียดโชคชะตาพาปี้ป่น
ชีวิตต้องคลุกความทุกข์ทน
หลุดพ้นลำบากยากเต็มกลืน

เคยผ่านร้อนหนาวกี่คราวแล้ว
ไม่แคล้วจ่อมจมความขมขื่น
กกกอดความช้ำทุกค่ำคืน
กี่ตื่นกี่หลับยังจับใจ

เรื่องราวความหลังมันฝังราก
ค้นจากเบื้องลึกรู้สึกได้
ที่ผ่านมาแล้วไม่แล้วไป
ยังคงร้าวไหวใช่แค่ เคย

......................................