11 กรกฎาคม 2547 00:36 น.
ผู้หญิงสีม่วง
วันจะเคลื่อน เดือนจะผ่าน นานแค่ไหน
แต่ทำไม ไม่เลือนลาง จางความช้ำ
หนึ่งชีวิต ลิขิตให้ ใจจดจำ
ต้องกลืนกล้ำ คำว่ารัก หนักหัวใจ
ผ่านหนึ่งเดือน เหมือนหนึ่งปี ที่ยังเจ็บ
มันหนาวเหน็บ ต้องเก็บบ่ม ข่มเอาไว้
ในหนึ่งวัน ทั้งฝันตื่น ฝืนทนไป
อกโหยไห้ ใจระบม เพราะขมรัก
หนึ่งนาที ที่มีนั้น มันนานแสน
ด้วยอัดแน่น แค่นอุรา จนหนาหนัก
ภาพทรงจำ ยังย้ำเตือน เกลื่อนใจนัก
ดั่งจมปลัก กักชีวิต ติดวังวน
หนึ่งหัวใจ เมื่อไหร่หนอ รอวันฟื้น
อีกกี่ตื่น กี่หมื่นหนาว กี่คราวฝน
วันขื่นขม คืนซมซาน จะผ่อนปรน
กว่าจะพ้น คงป่นปี้ ชีวีวาย ...
...........................................
5 กรกฎาคม 2547 01:10 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ตื่นตื่นตื่น..มาคุยกันหน่อยได้ไหม
เกิดเหตุใด..จึงเข้านอนแต่หัวค่ำ
กลางวันหมางเมินเดินแทบ..หน้าคะมำ
พูดคุยไปก็ไม่สนใจด้วยซ้ำ..ทำไมกัน
ได้ยินเสียงหวานหวานรำคาญหู
ลืมตาดู...อู้ว์ยักษ์อยู่ข้างกายฉัน
หน้าตาบึ้งโหดร้ายหมายฆ่าฟัน
ลุกฉับพลันมองอีกที...เอ้า...ที่รักเอง อิอิ
หนอยแน่ะ..ทำเป็นมาเบิ่งตาโต
น่าโมโห..เดี๋ยวบิดหูให้ร้องเอ๋ง
แอบหนีเที่ยวใช่ไหม..พ่อคนเก่ง
ถึงทำง่วง .. พ่วงด้วยเซ็ง..หลายสัปดาห์
ไม่ใช่เว้ยแค่ดูบอลตอนดึกดื่น
แทบทุกคืนเลยง่วงทุกท่วงท่า
อย่าเซ้าซี้ถามมากเบื่อหนักหนา
ไปเลยไปให้ไกลตารำคาญจริง ..... (คนจะนอน อิอิ) 555
คนใจร้าย..ผู้ชายจอมกะล่อน
ทำปลิ้นปล้อนเห็นแก่บอล..เตะเราทิ้ง
ก่อนเคยพูด..เราสำคัญกว่าทุกสิ่ง
ไม่ทันไรก็กลมกลิ้ง..ยิ่งกว่าบอล
วะ ฮะ ฮ่า ดูทำท่าหน้างอนหงิก
คิดให้ฉันกระดิกหางไปออดอ้อน
มันยากจ๊ะที่รักคนจะนอน
รู้เธองอนเดี๋ยวก็หายเหมือนหลายครั้ง
ฮึ !! ก็ได้..ในเมื่อไม่สนใจฉัน
อย่ามีหน้ามาว่ากัน..ในคราวหลัง
ทุบกระปุกพนันบอล..ให้หมดตังค์
หมูออมสินที่แตกพัง..มันของเธอ ( อิอิ บ้างดิ่ )
ไม่ต้องห่วงคนมันรวยถึงรวยมาก
ไม่ลำบากมีเงินเพลินเสมอ
หล่ออย่างฉันตังค์เหลือใช้ไว้ปรนเปรอ
หากวันใดเห็นฉันเหม่อ...คือหมดเงิน ...อิอิ
เอ่อ..ขอโทษ..ที่เห็นกินบะหมี่ซอง
หมดหลายกล่องจนท้องอืด..หน้าจืดเขิน
กินอาหารบนเหลาหรู..ดูน่าเพลิน ( มีเงินนี่.. )
ไยเธอเมิน..หันพึ่งพา..มาม่า..ไวไว
ก็อยู่อย่างเรียบง่ายใจประหยัด
ได้ยินชัดสองหูรู้ใช่ไหม
หากไม่มีของกินในวันใด
จะไปให้เธอเลี้ยงนะ...คนดี อิอิ (ใกล้หมดหละ555 )
ไม่ต้องมาเฉไฉ..เลี่ยงไปเรื่อย
ทำอืดเอื่อย..เฉื่อยชา..มาเร็วรี่
บอกมานะ..ระหว่างฉันกับบอลคืนนี้
คิดถ้วนถี่ตอบให้ดี..เลือกสิ่งใด
เธอก็รู้อยู่แล้วยังมาถาม
ให้มากความกลุ้มอกเดี๋ยวโบกให้
เห็นเธอถือไม้กวาดง้างกางไว้
จ๊ะ จ๊ะ จ๊ะ เลือกเธอไง..นะตัวเอง ... อิอิ
รู้หรอกนะ..ทำเป็นมาพูดจาหวาน
ทีเมื่อกี้..ยังอาจหาญมาอวดเบ่ง
เตะรอบชิงแล้วคืนนี้..เลยแกล้งเกรง
ขี้เกียจต้มมาม่ากินเอง..ใช่ไหมพ่อคุณ !!?
........................................... ( จบเอาดื้อ ๆ ..แบบ..หัวตื้อแล้วอ่ะค่ะ ..แหะ ๆ )
ปล. ขอบคุณสิดน้องเปามาก ๆ น๊าาา..ที่มาร่วมด้วยช่วยกันอีกครั้ง ..
แม้ใช้เวลานานกว่าจะลุล่วงไปด้วยดี.. แต่ก็ไม่มีเสียงบ่นเลยสักแอะ ( ลองบ่นดิ่ !! )
หุหุ .. แล้วยังไง .. มาแต่งกันอีกนะ ( หมายถึงกลอนนะยะ )
ปล.2 หวังว่าอ่านแล้วจะชอบกันนะคะ..
ขอบคุณอีกทีในความกรุณาค่าาา ^_^
3 กรกฎาคม 2547 21:37 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ทุกครั้งที่ฉันโทรไป..แต่เธอไม่ว่าง
พูดคุยคำสองคำเหมือนเหินห่าง..ฉันทนได้
ได้ยินเสียงเธอสบายดี..แค่นี้ก็อุ่นใจ
แค่รู้เธอไม่เจ็บไม่ไข้..ก็เพียงพอ
โทรไปเพื่อไต่ถามถึงความเป็นอยู่ ..
สักนิดเพียงให้ฉันรับรู้..ได้ไหมหนอ
แม้ชีวิตเธอนั้น..จะไม่มีฉันร่วมถักทอ
ไม่มีสิทธิ์ร่วมเติมต่อ..ฝันของเธอ
ยินดีจะยืนอยู่..คอยเฝ้าดูห่างห่าง
เป็นกำลังใจในทุกการก้าวย่าง..อยู่เสมอ
แม้น้ำตาจะไหลอาบ..จนมองเห็นภาพ..พร่าเบลอ
เต็มใจเป็นเพียงฉากหลังของชีวิตเธอ..อยู่ไกลไกล
................................................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
หน้าส่วนตัว
1038
