7 พฤษภาคม 2547 01:38 น.
ผู้หญิงสีม่วง
กลางดึกของคืนอันเหน็บหนาว..
นั่งมองฟ้าและดวงดาว..เฝ้าอธิษฐาน
วอนขอ..ให้แม่พ่อพ้นภัยพาล
หลายคืนผ่าน..หวังพบพาน..พร้อมหน้าตา
กลางดึกของคืนอันเย็นเยียบ..
ท่ามกลางความเงียบเชียบ..ล้มตัวห่มผ้า
ครุ่นคิด..จิตพะวง..โหยและหา
ฝืนหลับตา..เมื่อไหร่หนา..กลับบ้านเรา
กลางดึกของคืนอันเหว่ว้า..
เสียงพูดจา..แทรกเข้ามาในความเหงา
เสียงรถ..เสียงรั้ว..เสียงรัวประตูเบาเบา
เรียกบรรยากาศของบ้านที่ว่างเปล่า..ให้กลับคืน
กลางดึกคืนนี้ไม่เงียบงัน..
หลับตาฝันในเร็วพลัน..ไม่ต้องฝืน
คงยิ้มได้ในทันที..ที่นอนตื่น
อยากบอกดาวบนฟ้าทั้งผืน..ฉันขอบคุณ..
........................................
ดีใจ..ดีใจ..เตี่ยกับแม่กลับจากเชียงใหม่แล้ว..
ปลอดภัยดีทุกอย่าง..ไม่มีส่วนไหนบุบสลาย..
มีแรงหิ้วไส้อั่ว ( ที่สั่ง ) มาฝากอีก 2 กิโล ^ ^;
ใจอ่ะ..เต้นตูมตาม..ดีใจแค่ได้ยินเสียงรถ..
ก็ลุกจากที่นอนแทบไม่ทัน...
แต่ทำเฉไฉ..มองหาของฝาก 555
ค้นถุงนั้น..หาถุงนี้ให้วุ่นวาย..กลบเกลื่อนอาการ เหอ ๆๆ
เสร็จแล้วก็แวบไปนอน..หลับทั้งยิ้ม..อิอิ
รู้สึกได้...สบายใจจัง ลัล ลัล ลา ...
1 พฤษภาคม 2547 14:14 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เป็นห่วงมากเลยค่ะ..พ่อคะแม่ขา
แต่ปากลูกยา..แข็งเกินกว่าจะบอกได้
ห่วงแทบแย่..ยามพ่อแม่เดินทางไกล
แสนห่วงใย..ใจรุ่มร้อนนอนไม่ลง
หนึ่งอาทิตย์ยาวนาน..ทรมานยิ่ง
กลัวถูกทิ้ง..ให้ลูกน้อยล่องลอยหลง
พยายาม..ทำจิตคิดปลดปลง
ความพะวง..ยังส่งหนุนให้วุ่นใจ
กลัวลนลาน..พาลใจให้เป็นทุกข์
จะนั่งลุกแกล้งว่าสุข..ทำไม่ได้
กลัวการพราก..จนไม่อยากพลัดจากไป
อุ่นอกไอพ่อแม่ไซร้..ใคร่พักพิง
วอนขอพระ..สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกแห่งหน
บันดาลดล..ให้รอดพ้นจากทุกสิ่ง
อันตรายอย่ากรายกล้ำ..ลูกวอนวิง
ด้วยเกรงกริ่ง..ภัยร้ายจะหมายปอง
อันผลบุญของลูกที่ทำไว้..
ขอยกให้..เจือจานไปแด่ทั้งสอง
รอแม่พ่อ..กลับบ้านเราเฝ้าคอยมอง
พระคุ้มครองขึ้นล่องรอด..โดยปลอดภัย
............................................
เมื่อวานนี้..เตี่ยกับแม่ขึ้นไปเชียงใหม่..
กำหนดกลับ..ไม่มี แม่บอก ไปเรื่อย ๆ ( คาดว่าประมาณ 1 อาทิตย์ )
ขับรถไปกันเอง..บอกให้นั่งเครื่องไป..ก็ไม่เอา..เตี่ยไม่กล้านั่งเครื่อง ..
ให้เหมารถ..ก็บอกมันไม่ส่วนตัว เอารถไปเอง..สะดวกดี
กลับเมื่อไหร่ก็ได้..อยากแวะไหนก็แวะ ( ตามประสาคนชอบเที่ยว )
เฮ้อ..คิดเป็นห่วงมาเป็นอาทิตย์แล้ว ..
ที่สำคัญ..ตากระตุกข้างขวาอย่างไม่มีเหตุผล..
ไม่ยอมหยุด เป็นอย่างนี้มาร่วมสัปดาห์.. กระตุกตลอด
จนเรากลัว อดคิดไม่ได้ว่า จะมีเรื่องร้ายหรือเปล่า..
ประกอบกับเตี่ยกับแม่ต้องขึ้นไปธุระที่เชียงใหม่ด้วย..
กลัวไปกันใหญ่..แต่ไม่กล้าบอก..
อุตส่าห์ลางานได้ 6 วัน ( รวมวันหยุด ) จะตามไปด้วย.. ( ไม่กล้าบอกว่าเป็นห่วง )
เตี่ยก็บอกว่า..มีเพื่อนเตี่ยไปด้วย มันไม่สะดวก..
ถ้าอยากไปเที่ยว ไว้เราไปกันเองช่วงเข้าพรรษาก็ได้..
สุดท้ายต้องยกเลิกการลากับหัวหน้าอ่ะ..
T T เตี่ยกับแม่ช่างไม่เข้าใจเลย คนเค้าเป็นห่วงนะ..
อืมมม นี่ตาก็ยังไม่หายกระตุก..
เครียด คิดมาก ห่วง กังวล กลัวไปหมด..
เพราะเคยเป็นแบบนี้ แล้วมันต้องมีเรื่องไม่ดีทุกทีเลย..
ได้แต่หวัง หากจะเกิดเรื่องไม่ดี ..
ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็ขอให้เกิดกับเราแทนแล้วกัน..
ขอผลบุญที่เราพอจะมี ( ปกติบาปหนา ^ ^; )
วอนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยคุ้มครองเตี่ยกับแม่ ..
ให้เดินทางกลับมาโดยปลอดภัย..ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บด้วยเถิด..
ผู้เป็นลูกคนหนึ่งขอวิงวอนค่ะ ..
......................................
ปล. คุ้มครองหลานชายที่ตามไปด้วยอีกคนนะคะ ..
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
หน้าส่วนตัว
649
