28 พฤษภาคม 2547 00:12 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เช้า..สาย..บ่าย..ค่ำ..ของวันนี้ต่างจากวันนั้น
มีเพียงฉันที่พร่ำรักรำพัน..ถึงความสัมพันธ์ที่เลือนหาย
คำอยากชิดใกล้..เป็นเพียงเรื่องสมมุติที่เธอเขียนใส่ในนิยาย
เรื่องแต่งที่หลอกคนโง่ได้อย่างง่ายดาย..ไม่มีความหมายใดใด
จากวันนั้นจนวันนี้...ต่อให้อยู่ใกล้กันแค่มือคว้า..
ก็คงเหมือนไกล..ไกลจนชาติหน้าก็ไม่อาจพบเจอกันอีกได้
เพราะความรู้สึกคิดคิดนึกนึกที่เธอเคยมี..มันเปลี่ยนไป
ไม่มีเหลือ..ไร้เยื่อใย..ต่างโดยสิ้นเชิงจากที่เธอเคยได้เอ่ยออกมา..
แล้วตัวของฉันจะทำอย่างไรได้ดีไปกว่าการนิ่ง..และงงงัน
เหมือนคำพูดเธอเมื่อวันก่อนเพิ่งผ่านผัน..ไปอย่างช้าช้า
ความรู้สึกอิ่มเอมใจ..เปลี่ยนไปเป็นความรู้สึกมึนชา
ปรับตามเธอไม่ทัน..มันอ่อนและล้า..ไปทั้งกายทั้งใจ
สุดท้าย..มีแต่ตัวฉันที่เจ็บ..ด้วยความโง่งม
หลงตัวอักษร..และเก็บไปชื่นชม..ให้เจ็บจมร้าวไหว
ยึดติดกับภาพความทรงจำ..ที่มันถลำจนฝังลึกลงในใจ
ฉันควรทำเช่นไร..ล้างความรู้สึกก็ไม่ได้..รักต่อก็ไม่ไหว..ทรมาน ..
..............................................................
24 พฤษภาคม 2547 21:50 น.
ผู้หญิงสีม่วง
โกรธ..แค้นชิงชังในความรู้สึก
เกลียด..จนสำนึกใดรั้งไว้ไม่อยู่
อัดอั้น..ตันใจกว่าที่ใครล่วงรู้
รันทด..หดหู่จนไม่อยากหายใจ
เก็บกด..อดกลั้นไว้มานานเนิ่น
ทุกข์..ที่ได้เผชิญมันเกินรับไหว
ท้อ..ที่หัวใจยังต้องเต้นต่อไป
ทรมาน..กับการเปล่าไร้ในทางหนี
เหนื่อย..จับจิตกับชีวิตอันสับสน
ดิ้นรน..อยากไปให้พ้นจากตรงนี้
ไขว่คว้า..หาจุดจบไม่พบสักที
ซมซาน..พลังงานที่มีเริ่มหมดลง
สู้..ทนอยู่ได้อีกนานสักแค่ไหน
ภัยพาล..ผลาญใจแหลกไปเป็นผุยผง
มาร..ความสุขรานรุกใจที่มั่นคง
ชีวิต..ทรนงต้องล้มลงด้วยมือมาร
........................................
19 พฤษภาคม 2547 23:18 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เธอมีฉันในชีวิต..ในวันที่คิดว่าโดดเดี่ยว
ใจเธอเพียงเศษเสี้ยว..แลกทั้งใจหนึ่งเดียวของฉัน
จนวันที่เธอรู้สึกว่า..ฉันไม่มีค่าความสำคัญ
จึงถอนใจเสี้ยวหนึ่งนั้น..ปล่อยลืมฉันอย่างเลือดเย็น
ระหว่างเราความสัมพันธ์..จึงเหมือนควันที่เบาโหวง
ฉันคว้าได้แต่ความเปล่าโล่ง..ไม่มีอะไรให้มองเห็น
ไม่พบตำแหน่งที่อยู่..ไม่รู้สถานะที่เป็น
เธอให้ความผูกพันอย่างซ่อนเร้น..เช่นเพียงเงา
ตัวตนของฉัน..คงไม่ต่างกับควันที่ไร้ค่า
เป็นเพียงคนที่ผ่านมา..ในเวลาที่เธอเหงา
เธอจึงคว้าเอาไว้ใช้..แค่เพียงพอให้บรรเทา
แล้วความสัมพันธ์อันบางเบา..คงสลายตัวจนว่างเปล่า..สักวัน
.............................................
19 พฤษภาคม 2547 00:02 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เธอจะเอาอย่างไร..ทำไมทำห่างเหิน
อยู่อยู่เธอหมางเมิน..จะให้ฉันเดินไปทางไหน
เธอไม่เป็นเหมือนเก่า..ฉันไม่อาจเดา..ไม่เข้าใจ
ควรหยุดหรือก้าวต่อไป..มันอึดอัดใจเต็มที
เธอเปลี่ยนไปแล้ว..ไม่มีแววของวันก่อน
เยื่อใจที่อาทร..ดูแหลกรอนจากก่อนนี้
ถ้อยคำเคยห่วงหา..กลายเป็นว่าไม่ไยดี
ทำคล้ายจะหลีกหนี..พบกันที..ไม่ทายทัก
เธออยากจะเลิกรา..จึงหลบหน้า..ใช่ไหม
เล่นหายตัวไป..เจอเมื่อไหร่..ทำไม่รู้จัก
วันนี้ฉันมีน้ำตา..เหมือนกับว่า..เจ็บยิ่งนัก
เธอทำเหมือนหมดรัก..หาญหักน้ำใจกัน
เธอไม่ยอมพูดจา..หรือกลัวว่าจะเสียชื่อ
คงห่วงจะถูกลือ..จึงเล่นยื้อหัวใจฉัน
ไยไม่เอ่ยคำร่ำลา..คอยหนีหน้าไปวันวัน
กล้าเริ่มความสัมพันธ์..ก็ต้องกล้าจบมันด้วยตัวเอง..
..............................................
17 พฤษภาคม 2547 00:22 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เพราะฉันรักใครรักง่าย
จึงมักเวียนว่ายในรัก
แต่หากรักแล้วแน่นหนัก
ยากนักจักถอนใจคืน
เพราะรักจึงหวังได้ชิด
สักนิดชีวิตได้ชื่น
คงเพ้อหากเธอเป็นอื่น
ขมขื่นหัวใจไม่จาง
เพราะเธอมาทำให้รัก
ทายทักหัวใจที่ว้าง
เหมือนถูกติดปีกเบาบาง
บินคว้างตามทางรักไป
เพราะใจไม่ใช่หินผา
ไม่แปลกหากว่าหวั่นไหว
ความรักเหมือนดั่งเปลวไฟ
หลอมใจละลายพริบตา ..
................................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
หน้าส่วนตัว
1797
