16 มีนาคม 2547 23:18 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ฉันเป็นเพียง..ผู้หญิง..ธรรมดา..
ไม่น่ารัก..ไม่สะดุดตา..ไม่สวยใส
ไม่ฉลาด..ไม่เก่งกาจ..บาดใจใคร
ไม่พิเศษ..ไม่มีอะไร..ให้จดจำ
ฉันเป็นเพียง..ผู้หญิง..ธรรมดา..
ไม่เจนเรื่อง..จำนรรจา..ให้น่าขำ
ไม่โดดเด่น..เรื่องร้องเล่น..ทั้งเต้นรำ
แบบเดิมเดิม..ซ้ำซ้ำ..ทำทุกวัน
ฉันเป็นเพียง..ผู้หญิง..ธรรมดา..
อย่างที่เป็น..ตลอดมา..ฉันเป็นฉัน
จะเปลี่ยนแปลง..แต่งเติม..คงไม่ทัน
เฝ้ารอคน..มารักนั้น..คงฝันไป
.......................................
15 มีนาคม 2547 19:46 น.
ผู้หญิงสีม่วง
อยู่ดีดี..ก็คล้ายจะเป็นหวัด
หายใจติดขัด..จมูกก็คัด..น้ำมูกไหล
ห้านาทีจาม..อีกห้านาทีตามมาด้วยไอ
เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวเหมือนจะเป็นไข้..ทรมาน
แม่จะพาไปหาหมอ..ก็ไม่อยาก
ยาเม็ดใหญ่กินลำบาก..กลืนยากแถมไม่หวาน
นอนซุกขดตัว..ปวดหัว..หลายอาการ
เดินไม่ไหวแทบต้องคลาน..เฮ้อ..ใครจะสงสารเรา
ยัง....เป็นขนาดนี้ยังไม่หมด
โถชีวิตรันทด..คิดแล้วมันน่าเศร้า
ก็หัวใจมันไหวหวั่น..มีอาการสั่นเทา
ร่ำร้องไม่อยากอยู่กับเรา..เอ้า..เอาเข้าไป
สงสัยภูมิต้านทานจะบกพร่อง..
หน้าโทรมป่วยจนหมอง..ไปมองหน้าใครไม่ได้
แถมหัวใจยังไม่รักดี..เจ้าของเจ็บอย่างนี้ยังหนีไกล
คิดจะไปให้คนอื่นดูแลใจ..ทิ้งเราได้ลงคอ..
เป็นหวัดยังไม่หาย..แต่ใจกลับหาย..
ทิ้งเราไว้ให้เดียวดาย..ใจร้ายจริงหนอ
ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน..ปล่อยเราให้เฝ้ารอ
เดี๋ยวเถอะ..ไว้หายคราวนี้จะไปให้หมอ.......
.......ฉีดวัคซีนป้องกันการแข็งข้อ..ของหัวใจ..
.............................................
15 มีนาคม 2547 05:11 น.
ผู้หญิงสีม่วง
หากน้ำตาที่ฉันต้องสูญเสีย..
ส่งผลให้ฉันอ่อนเพลีย..สู้ไม่ไหว
ไม่อาจเผชิญทางข้างหน้า..ที่ขาต้องก้าวไป
หมดแรงท้อแท้ใจ..ในโลกแห่งความจริง
หากการร้องไห้มีแต่ผลร้าย..
มีแต่จะเสียหาย..ทำลายทุกทุกสิ่ง
หยุดกำลังใจ..สกัดพลังกายให้อยู่นิ่ง
ทำให้คนหนึ่งคนต้องละทิ้ง..ในสิ่งที่สำคัญ
หากน้ำตา..ที่มันคอยหลั่งไหล..
มันตอกย้ำความช้ำใจ..และไหวหวั่น
มีแต่ผลในทางลบ..หักกลบความเชื่อมั่น
ปิดเร้นทางแห่งฝัน..ปิดกั้นทางก้าวไป
หากการร้องไห้..บ่งบอกความพ่ายแพ้
แสดงความอ่อนแอ..ท้อแท้..หม่นไหม้
หากการหลั่งน้ำตา..ทำชีวิตไม่มีค่าอีกต่อไป
คงไม่มีคำว่าร้องไห้..ในพจนานุกรม
แต่เพราะน้ำตา..มีค่ากว่านั้น
ล้างตาล้างใจใสพลัน..ผลักดันความขื่นขม
ฟ้าหลังฝนงามเช่นใด..ในโลกใบกลมกลม
หลังการร้องไห้ตรอมตรม..เปรียบเหมือนคนล้มแล้วลุกยืน
ฉันจึงยัง..ไม่เลิกร้องไห้
เสียใจคราใด..ปล่อยน้ำตาให้ไหลไม่ฝืน
อ่อนแอเพียงชั่วคราว..ปวดร้าวเพียงข้ามคืน
ขอเพียงยังลืมตาตื่น..จะกลับฟื้นคืนกำลังใจ
.............................................
13 มีนาคม 2547 16:34 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ในหนึ่งคราวพัดผ่านของลมหนาว..
ตามเส้นทางที่ทอดยาว..ไปข้างหน้า
ลมหอบความรู้สึกต่างต่าง..นานา
พัดความเศร้า..เหงา..เหว่ว้าไปทางใด
โปรดช่วยพัดผ่านมาทางนี้..
เอาความเหงาที่ฉันมี..ไปด้วยได้ไหม
และเมื่อผ่านมาแล้ว..ขอจงผ่านไป
อย่าหวนคืนมาใหม่ใน..อีกครา
อยากให้พัดมา..เพียงสายลมอุ่น
หวานละมุน..ช่วยหนุนรักให้มาหา
สายลมรักช่างเอื่อยไหว..เหตุใดยังไม่มา
หรือทางที่ฉันอยู่ต้องใช้เวลา..เนิ่นนาน
รอการเดินทางมาของลมรัก..
สักวันคงได้ประจักษ์..พบรักหวาน
ลมเหงาผ่านไป..ลมรักยังไม่พบพาน
หรือลมจะแกล้งทรมาน..ให้ฉันรอนานกว่าใคร
เพราะครั้งก่อน..ตอนผ่านมาทางฉัน
กลับมองไม่เห็นมัน..ไม่เอื้อมมือคว้าไขว่
เพราะความที่กลัวรัก..จึงหยุดพักปิดใจ
สายลมแห่งรักที่อ่อนไหว..จึงให้บทเรียน
......................................
10 มีนาคม 2547 20:16 น.
ผู้หญิงสีม่วง
โหยหาบางสิ่งบางอย่าง..
มาเติมเต็มช่องว่าง..ที่ขาดหาย
เดือนปีที่เลยผ่าน..ยิ่งต้องการมากมาย
เพราะรู้สึกเดียวดาย..ในโลกใบกลม
หัวใจรานรอน..อ่อนล้า
ชีวิตที่ผ่านมาช่างขื่นขม..
จึงต้องการความรัก..มาชื่นชม
อยากทิ้งความซานซม..ไม่สมใจ
อยากได้ความห่วงหา..
ความอาทรในแววตา..มองเห็นได้
มากกว่าคำว่ารัก..อยากได้ความจริงใจ
พร้อมยอมเทให้..ไม่เรียกร้องอะไรในกัน
ใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่..
กว้างพอให้ฉันหลับไหล..ปล่อยใจฝัน
เปรียบมืออันอ่อนนุ่ม..โอบอุ้มคุ้มกัน
จูงมือร่วมฝ่าฟัน..ไม่ไหวหวั่นต่อภัยใด
มองหาคนนำทาง..
ไม่ปล่อยฉันให้อ้างว้าง..ร้างไร้
อยากได้ที่พักพิง..มีไว้อิงแอบแนบใจ
ยามงอแงร้องไห้..ขอมีใครเช็ดน้ำตา
อยากมีคนคอยตามใจ..
ชี้นกเป็นไม้..ยอมได้ไม่ว่า
ฉันทำผิด..ไม่คิดโมโหโกรธา
อภัยให้ไม่ถือสา..คอยหาความ
อยากได้อย่างนั้น..อย่างนี้
ทั้งที่ตัวก็ไม่มีดี..คนมองข้าม
อาจเหมือนโลภไป..อยากได้จนเกินงาม
แต่ไม่ได้บังคับคุกคาม..หยามใจใคร
แค่บอกไว้..ในสิ่งที่ใจร่ำร้อง..
อาการมันฟ้อง..ว่าขาดการเอาใจใส่
เปล่าเห็นแก่ตัวไม่ต้องกลัว..จะคืนให้ไป
ในสักวันที่ฉันรู้สึกได้..ว่าหัวใจถูกเติมเต็ม
.............................................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
หน้าส่วนตัว
686
