4 สิงหาคม 2546 23:40 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ระยะทาง...พิสูจน์ใจ
หนักแน่นแค่ไหน..ทั้งใจเธอ..ใจฉัน
ระยะเวลา...ที่เราต้องห่างกัน
พิสูจน์ว่าเรานั้น..มั่นคงต่อกัน..เพียงใด
แม้ว่าเราไกลห่าง..อย่างนี้
อย่าห่วงเลยคนดี..ความรักที่ฉันมีเธอเชื่อได้
จะมีเธอคนเดียวเสมอ..ใกล้ใกล้ใจ
ไม่หวั่นไหวไปกับใคร..ที่ใกล้ตา
หากรักแล้ว..ต้องเชื่อใจกัน
ไม่เห็นต้องหวั่น..แค่เรานั้นไม่พบหน้า
แม้ไม่พบเจอ..ฉันก็ยังรักเธอเสมอมา
และจะรักให้มากกว่า..ระยะที่เราเห็นว่า..ห่างไกล
...................................
4 สิงหาคม 2546 15:06 น.
ผู้หญิงสีม่วง
พูด..ไม่ออก
กับคำที่เธอบอก..ต้องการฉัน..
รู้มั๊ย..ฉันไม่รู้สึกอะไร..ไม่ไหวหวั่น
เพราะความต้องการของเธอนั้น..มันมากไป
สำรวจใจตัวเอง..บ้าง
มันไม่ได้มีที่ว่าง..ให้ใครคนไหน
มีเขาอยู่แล้วเต็มพื้นที่ของ..หัวใจ
แล้วจะให้ฉันไปอยู่ตรงส่วนใด..ในใจเธอ
..................................