18 กรกฎาคม 2546 01:02 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ไม่ใช่คนทำอะไร..มักง่าย
เรื่องสะสมผู้ชาย..ไม่ใช่สไตล์..ของฉัน
ไม่ได้หยิ่งจองหอง..แค่ไม่อยากจะเกี่ยวข้อง..เท่านั้น
ไม่อยากหลอกใครเล่นไป..วันวัน
.....เหมือนคนอื่นเค้าทำกันได้ลงคอ
หากเธอยังมีมโน..สำนึก
ต่อมรับความรู้สึก..ยังไม่..สึกหรอ
สิ่งที่ฉันทำออกไป..คงสื่ออะไร..ได้มากพอ
อย่าให้ต้องเอ่ยปากร้องขอ..มัน..วุ่นวาย
แววตาของฉัน..มันก็ฟ้อง
คงไม่ต้องประกาศ..ป่าวร้อง..ให้เสียหาย
เห็นแล้วไร้อารมณ์..บังเอิญฉันไม่นิยม..ของตาย
ไปไกลไกล..เถอะ..น่าเบื่อหน่าย.....
.....จะให้เคี้ยวแล้วคาย..ฉัน..ไม่ทำ
......................................
7 กรกฎาคม 2546 06:20 น.
ผู้หญิงสีม่วง
พักหัวใจ..ดีกว่า
เลิกไขว่คว้า..ให้ได้มาซึ่งความรัก
ใช่ว่าไม่เคยได้รู้จัก...
ที่พบพาน..ที่ผ่านมาทายทัก..
....ก็เจ็บหนักในหัวใจ
มันเหนื่อย..ไม่ใช่เหรอ
กับการให้หัวใจพร่ำเพ้อ..หวิวไหว
คิดฝัน..ทุ่มเทอย่างนั้นเรื่อยไป
แล้วสุดท้ายกลับไม่ได้อะไร..กลับมา
เหลือไว้เพียงความ..เจ็บปวด
ความร้าวรวด..และเสียงร่ำไห้..โหยหา
หยุดแล้ว..ตอนนี้คงถึงเวลา...
ที่หัวใจฉันจะตายและด้านชา..กับความรัก...
................................
5 กรกฎาคม 2546 12:09 น.
ผู้หญิงสีม่วง
อารมณ์..อันอ่อนไหว
กับหัวใจ..ที่ขื่นขม
น้ำตา..จากอกตรม
ต้องระทม..เพราะปักใจ
คือความ..เสน่หา
จะเลิกรา..ก็ไม่ได้
กับวันวาน..ที่ผ่านไป
วาดหวังไว้..ให้หวนมา
ทั้งรัก..ทั้งลุ่มหลง
ลืมไม่ลง..คงโหยหา
คำนึงถึง..ทุกเวลา
ยังติดตา..ยังตรึงใจ
วันนี้..ไม่มีเขา
มีเพียงเรา..เฝ้าโหยไห้
ความหลัง..ยังฝังใน
ใจหนอใจ..ไยไม่ลืม
..........................
3 กรกฎาคม 2546 00:22 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ค่ำคืนแห่งความเงียบเหงา..
อยู่อย่างเปล่าเปลี่ยวเพียงเรา..มองแสงดาววิบไหว
ความเงียบของผืนฟ้า..สะท้อนลงมาถึงหัวใจ
เมฆบดบังจันทร์เช่นไร..ใจเราก็หม่นไปเช่นนั้น
ค่ำคืนที่แสนเหน็บหนาว..
เวลาช่างนานยาว..กว่าจะก้าวสู่ห้วงฝัน
สะท้านอยู่ลึกลึก..ให้รู้สึกว่าไหวหวั่น
ค่ำคืนเย็นเยียบและเงียบงัน....
......อยากข่มตาให้ผ่านผัน..ในทันใด
......................................