25 มิถุนายน 2546 23:08 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ภาพใครคนหนึ่งยืน..ร้องไห้
กลางสายฝนไม่อายใคร..ไม่อายฟ้า
หยาดน้ำฝน..ร่วงปะปน..หยดน้ำตา
แยกไม่ออกว่าน้ำบนใบหน้า..คือสิ่งใด
หากแต่แววตานั้น..มันฟ้อง
สะท้อนเสียงร่ำร้อง..จากส่วนลึกอันร้าวไหว
สีหน้าของคนเจ็บปวด..รวดร้าวใจ
ปกปิดใครไม่ได้.....
.....แม้แต่ฟ้ายังร่วม..ร้องไห้..ไปด้วยกัน
...........................
22 มิถุนายน 2546 02:27 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ฉันรัก..โดยไม่ต้องการจะ..เรียกร้อง
ไม่คิดจับจอง...ครอบครองเธอเอาไว้
ไม่ฝืน..ไม่บังคับ..ว่าเธอต้องรับรักที่ให้ไป
ไม่เคยหวังสิ่งใด..ขอเป็นฝ่ายให้ก็เพียงพอ
ฉันรัก..โดยไม่ต้องการได้..คืนกลับ
แม้เธอไม่ซึมซับ..พร้อมยอมรับ..ไม่ตัดพ้อ
สิ่งใดที่ทำได้..ฉันทำให้ไม่รั้งรอ
ทั้งหมดแค่เพียงขอ.....
......แลกกับการมีชีวิตต่อ. . เ พื่ อ รั ก เ ธ อ . .
..................................
ข้างล่าง..เป็นของเดิม จะเห็นว่าขาดสัมผัสระหว่างบทด้วยละค๊าบบบ เอิ๊ก ๆๆ
เคยไหมที่จะรักใคร..อย่างนี้
อย่างฉันที่รักเธอ..แบบให้
ไม่ว่าสิ่งที่ได้ตอบแทนจะเป็นยังไง
ก็รับได้..เพราะไม่เคยหวังในตัวเธอ
สำหรับเธอ..ใจฉันที่มีให้
ที่ให้ไปไม่ต้องการ..ตอบสนอง
ที่ให้ไปไม่เคยหวังจะได้ครอง
เป็นเจ้าของหัวใจเธอ..ไม่ต้องการ
..................................
21 มิถุนายน 2546 12:19 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เพราะฉันเป็นคนขี้ใจน้อย...
เธออย่าปล่อยให้รอคอยอย่าง..เปลี่ยวเหงา
เฮฮากับเพื่อน..ลางเลือนคิดถึงเรา
ทิ้งให้อยู่กับอารมณ์เก่าเก่า.....
.....อยู่คนเดียวอย่างเศร้า..หัวใจ
ความรักที่กี่นาน..ก็เท่าเดิม
เธอไม่คิดจะเพิ่มเติมเลย..ใช่ไหม
ช่วยทบทวนสักหน่อย..ก่อนคนใจน้อยต้องน้อยใจ
ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนต่างอย่างไร.....
....กับความผูกพันชิดใกล้ของคนรักกัน...
..........................
ข้างล่างเป็นของเก่า...
...........................
ยอมรับว่าเป็นคน..ใจน้อย..
ทุกครั้งที่เธอปล่อย..ให้ต้องเหงา
เห็นเพื่อนมีความสำคัญ..กว่าเรา
คนใจน้อยต้องคอยเฝ้า..น้อยใจ
ความรักที่กี่นานก็..เท่าเดิม
ขอร้องช่วยต่อเติมบ้าง..ได้ไหม
อยากให้เธอช่วยทำความ..เข้าใจ
ว่าความเป็นเพื่อนต่างยังไงกับ..ความรัก
...........................
20 มิถุนายน 2546 00:50 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เดินคนเดียวท่ามกลางหมอกสีขาว..
บนเส้นทาง..ที่ทอดยาวไปข้างหน้า
มองไม่เห็น..เหมือนถูกเร้นทั้งสองตา
ยื่นมือไปไขว่คว้า..ควานหาสิ่งนำทาง
ที่พบพานก็แค่เพียงความว่างเปล่า...
มีแต่เรา..รู้สึกเศร้าและเคว้งคว้าง
ทรุดตัวกอง..ร้องร่ำไห้..ครวญคราง
บนเส้นทางเปลี่ยวร้าง.....
.....จะอยู่อย่างอ้างว้าง..ได้. . . อ ย่ า ง ไ ร . . .
......................................
20 มิถุนายน 2546 00:20 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เหมือนชีวิตจมอยู่ในกองไฟ...
เผาผลาญ..จนมอดไหม้ไปทั้งร่าง
ล้มตัวลง..เกลือกกลิ้งไปตามทาง
สุดเสียงร้องครวญคราง..สลบไป
แล้วถูกสาดน้ำเกลือ..ให้ลุกตื่น
ต้องทนฝืน..สิ้นแรงจะยืนไหว
แสนหนาวเหน็บ..เจ็บร้าวถึงหัวใจ
อยู่ไม่ไหว..ตายไม่ได้..ทรมาน
..............................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
หน้าส่วนตัว
915
