4 ตุลาคม 2545 00:00 น.

...ภาพเก่า..เก่า...



ฉันเป็นแค่ความทรงจำเก่า..เก่า
เธอคงเห็นเป็นเพียงภาพ..สีเทา..เท่านั้น
เป็นคนของความจริง..ที่เธอทิ้ง..และลืมกัน
เป็นคนในความฝัน.....
.....ที่รุ่งเช้าของอีกวัน..เธอลืมเลือน

ทิ้งฉันไว้ให้จมกับภาพเก่า..เก่า..
ยังยึดติดกับเรื่องระหว่างเรา..ไม่คลาดเคลื่อน
กับการที่เธอห่างหาย..จากวันกลาย...เป็นเดือน
ภาพเก่า..เก่า..ก็ลางเลือน.....
.....เปรียบเสมือน..ภาพลวงตา

และ..ถึงแม้เธอจะ..จำได้..
ก็คงไม่มีค่าในหัวใจ..ไม่สำคัญอะไร..นักหนา
เพราะจวบจนวันนี้..นับจากวันที่เธอ..จากมา
เธอไม่เคยใส่ใจจะ..ร่ำลา.....
.....ปล่อยฉันให้อยู่เพื่อ..หลั่งน้ำตา..และเฝ้ารอ...

...................................................