21 ตุลาคม 2545 23:46 น.
ผู้หญิงสีม่วง
หากฉันต้องเสียน้ำตา...
เพราะเธอก้าวเข้ามา..เพียงเล่น..เล่น
หากฉันต้องตายไปทั้งเป็น..เป็น
เพราะเธอมาฆ่าเข่น..ที่หัวใจ
ฉันจะยอมกลับไปเป็นคนเก่า...
เป็นคนเดิมที่ว่างเปล่า..แต่ไม่เหงาจนร้องไห้
ยินดีอยู่คนเดียว..ยอมโดดเดี่ยวไม่มีใคร
ดีกว่าวันนี้ยังยิ้มได้.....
.....แต่พรุ่งนี้จนตลอดไป..เหมือน..ซากคน..
.........................................
21 ตุลาคม 2545 21:38 น.
ผู้หญิงสีม่วง
อยากให้เธอ..หายไข้
หากอยู่ใกล้..ใกล้..จะหยิบยาเอาไปป้อน..
ถ้าเธอหนาวจะห่มผ้า..ให้เธอหลับตา..พักผ่อน..
เช็ดตัวให้..ยามเธอตัวร้อน...จะได้นอนฝันดี..
อยากให้เธอ..หายป่วย
ช่วยทำอะไรได้..ก็จะช่วย..ไม่หลีกหนี
เป็นสิ่งที่ฉันเต็มใจ..หากมันจะส่งผลให้..เธอหายดี
แต่..ระหว่างเรามันไกลเต็มที.....
.....ได้แต่ส่งใจอยู่ทางนี้..ห่วงใยเธอ...
........................................
18 ตุลาคม 2545 00:30 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ต่างคนก็ต่าง..เหงา..
เป็นความรู้สึกที่ตรงกันของสองเรา..ในตอนนี้
ฉันอาจดูไม่สำคัญ..ไม่ว่าเธอจะมีฉัน..หรือไม่มี
เธอเองก็ไม่ใช่คนที่ใจฉัน..รู้สึกใยดี..ใด..ใด
จุดสิ้นสุดของ..ความเหงา
ก็คงไม่เหลืออะไรให้เก็บเอา..มาฝันใฝ่
แค่คนเหงากับคนเหงา..ร่วมอารมณ์ที่ว่างเปล่า..ไม่มีอะไร
สุดท้ายก็เป็นแค่คนแปลกหน้า.....
.....ที่ไม่มีค่าในหัวใจ..กันและกัน
Poem by...ผู้หญิงสีม่วง...เมื่อ 18 ต.ค. 2545
...........................................................
ก้อแค่คนที่ผ่านเข้ามา.. ในเวลาที่ฉันเหงา
ก้อแค่ความรู้สึกบางเบา.. ลอยมาเข้าในหัวใจฉันตอนนี้
ไม่อยากบอกว่า.. ไม่คิดถึง.. ไม่รัก.. ไม่ใช่ว่าไม่ดี
แต่ตอนนี้ฉันไม่มี.. หัวใจให้ใคร.. ไม่มีอะไร.. ให้รักเลย
Poem by...เด็กน้อย..เมื่อ 17 ต.ค. 2545
12 ตุลาคม 2545 23:36 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ไม่มีการกลับมาของ..คนเก่า
เมื่อเธอไปแล้วกับเขา..ความเป็นเราก็..ขื่นขม
ผ่านแล้วให้ไปลับ..ไม่มีการหวนกลับ..ของสายลม
อย่าตีสีหน้าว่า..ตรอมตรม.....
.....อย่าได้ซานซม..มาอ้อนวอน...
ไม่เหลือคำว่ารักจากใจที่..ชาด้าน..
ไม่มีความสงสาร..เพราะความร้าวราน..มันเสี้ยมสอน
หมดอาการไยดี..ใจฉันนับจากนี้..ไม่สั่นคลอน
ประสบการณ์ผ่านหนาวร้อน.....
.....บอกฉันให้ตัดรอน..สั่งสอนเธอ...
........................................
10 ตุลาคม 2545 07:18 น.
ผู้หญิงสีม่วง
รู้อยู่แก่ใจว่า..ไม่มีสิทธิ์
จึงไม่กล้าแม้แต่จะคิด..ไป..ใฝ่ฝัน
ไม่อาจร่วมทาง..เพราะความต่าง..ระหว่างกัน
ความไม่เหมาะสมมาขวางกั้น....
....ให้ฉันนั้นต้อง..กลั้นใจ...
จึงไม่หวังอะไรมากไป..เกินกว่า...
การได้พบ..สบตา..แล้วแอบเก็บมา..หวั่นไหว
แค่ความหมายจากสายตา..กับรอยยิ้มที่เธอมีมา..ตลอดไป
ก็สร้างความพองโตให้หัวใจ.....
.....และเพียงพอแล้วที่ฉันจะยิ้มได้..ทั้งน้ำตา...
......................................
หน้าส่วนตัว
924
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
