19 กรกฎาคม 2547 07:07 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เอาความหลัง ฝังไว้ ที่ในอก
เหินระหก หอบช้ำ ย่ำเท้าหนี
อยากจะฝืน กลืนเก็บ เจ็บเคยมี
ติดอยู่ที่ ลี้ไกล กลับไม่พ้น ..
เหมือนยิ่งก้าว ยิ่งร้าว หนาวลึกล้ำ
ใจระส่ำ ย้ำติด คิดสับสน
เดินจากไกล ไฉนกลาย คล้ายเดินวน
ทุกข์ระคน บ่นหา ว่าอาวรณ์
จำต้องค่อย ถอยกลับ แม้คับจิต
ด้วยชีวิต คิดไป ไม่อาจถอน
เมื่อฝังใจ ไยฝืน กลืนร้าวรอน
จะหนาวร้อน ตอนไหน ไม่ง่ายลืม
..................................
17 กรกฎาคม 2547 07:16 น.
ผู้หญิงสีม่วง
โสตสำเนียง..เสียงเพลง..บรรเลงร้อง
ท่วงทำนอง..คล้องใจ..ให้ซาบซึ้ง
เพลงจากเขา..เราฟัง..ช่างตราตรึง
คิดคำนึง..ถึงเพ้อ..เผลอใจตาม
คงมิวาย..คล้ายเรา..เข้าติดบ่วง
ดั่งกรรมทวง..หน่วงรัก..จักย้อนถาม
บทเพลงนั้น..หวั่นจิต..คิดลุกลาม
ถึงนิยาม..ความเก่า..พาเราตรม
ทั้งบทเพลง..บทกลอน..ทุกท่อนหวาน
แต่ก่อนกาล..นานไม่..ให้คนอื่น
เขาผูกพัน..กัลยา..น้ำตารื้น
ทั้งหลับตื่น..ยืนยัน..มั่นกับใคร ..
. . . . .
เขาห่วงหวง..ห่วงหา..ยามลาจาก
จำใจพราก..ยากยิ่ง..กว่าสิ่งไหน
เขาออดอ้อน..วอนรัก..ประจักษ์ใจ
แม้ร้างไกล..ไม่คลาย..สลายลง
เขารำพัน..ฝันหา..ยามลาล่วง
ทุกถ้อยทวง..ควงคู่..ดูใหลหลง
เขาตราตรึง..ซึ้งวจี..ฤดีปลง
สายใยส่ง..คงมั่น..นิรันดร
เขาอาวรณ์..งอนง้อ..ขอคำกล่าว
จะร้อนหนาว..ร้าวกาย..อย่าคลายผ่อน
ขอจงมั่น..สัญญา..ว่าบทกลอน
อย่าแรมรอน..กร่อนใจ..ด้วยไกลตา
เขาบรรเลง..เพลงรัก..จักหวานยิ่ง
จะไม่ทิ้ง..สิ่งหวง..ให้ทวงหา
เขาฝากกอด..พรอดพร่ำ..เช้าค่ำมา
จงรักษา..กายใจ..ไว้ให้กัน
เขาฝากคำ..ย้ำใจ..แม้ไกลหน้า
จะกลับมา..หาใจ..ไม่แปรผัน
จะครองคู่..อยู่ร่วม..รวมสัมพันธ์
ในสักวัน..มั่นใจ..ไม่แชเชือน
. . . . .
แอบดูเขา..เราช้ำ..ระกำนัก
เหมือนอกหัก..ชักมีด..กรีดใจเฉือน
เพลงรักเขา..เรานั้น..อย่าฟั่นเฟือน
ต้องย้ำเตือน..เบือนบ่าย..ส่ายหน้ามา
ไม่ใช่เพลง..ของเรา..ที่เขาให้
คงฝังใจ..ในรัก..ปักแน่นหนา
ยังอาวรณ์..ถอนรัก..หักใจมา
ยากโรยรา..คราก่อน..ย้อนทรงจำ
จึงส่งเพลง..เคยซึ้ง..เพลงหนึ่งนั้น
เรารู้ทัน..พลันเจ็บ..เก็บมาช้ำ
เปิดฟังไป..ใจขม..จมน้ำคำ
สองเขาย้ำ..พร่ำ ( คำ ) หวาน..ผ่านบทเพลง ..
.....................................
16 กรกฎาคม 2547 06:40 น.
ผู้หญิงสีม่วง
จาก..ขอบฟ้าแดนไกล...กว่าใจคิด
จาก..หนึ่งมิตรจิตเดียว...หมายเกี่ยวฝัน
จาก..หนึ่งห้วงเวลา...ทิวาวัน
จาก..คืนนั้น ( สู่ ) คืนนี้...ราตรีงาม
ฉัน..เอยขอเอ่ยอ้าง...บอกต่างหน้า
ฉัน..สิจาวอนไหว้...เทพไท้ถาม
ฉัน..อยากเห็นเธอสุข...อยู่ทุกยาม
ฉัน..( จะ) จดจำเธอนี้......ตราบนิรันดร์
ถึง..วันนี้แล้วหนอ...ว่ารอคอย
ถึง..สิด้อยคำพร...มิอ่อนหวาน
ถึง..มิเลิศเป็นเอก...ใครเสกสรรค์
ถึง..แล้ววันสุขสันต์...วันเกิดนาง
เธอ..เอยจงสุขสันต์...ทุกวันไป
เธอ..สดใสสดชื่น...ทุกคืนหวัง
เธอ..พร้อมพรักสมปอง...มิพร่องจาง
เธอ..ประดั่งเทพี...ของพี่เอย...
..................................
ปล. จากเธอถึงฉัน , , ขอบคุณมากนะคะ , , จะจดจำไม่ลืมค่ะ , ,
ปล.2 มีข้อผิดพลาดไปบ้าง , , ความที่คนแต่งรีบร้อนอยากให้ทันวันเกิด , ,
, , แต่คนรับพอใจที่ได้มาแบบนี้ , , อย่าว่ากันเลยนะคะ , ,
11 กรกฎาคม 2547 00:36 น.
ผู้หญิงสีม่วง
วันจะเคลื่อน เดือนจะผ่าน นานแค่ไหน
แต่ทำไม ไม่เลือนลาง จางความช้ำ
หนึ่งชีวิต ลิขิตให้ ใจจดจำ
ต้องกลืนกล้ำ คำว่ารัก หนักหัวใจ
ผ่านหนึ่งเดือน เหมือนหนึ่งปี ที่ยังเจ็บ
มันหนาวเหน็บ ต้องเก็บบ่ม ข่มเอาไว้
ในหนึ่งวัน ทั้งฝันตื่น ฝืนทนไป
อกโหยไห้ ใจระบม เพราะขมรัก
หนึ่งนาที ที่มีนั้น มันนานแสน
ด้วยอัดแน่น แค่นอุรา จนหนาหนัก
ภาพทรงจำ ยังย้ำเตือน เกลื่อนใจนัก
ดั่งจมปลัก กักชีวิต ติดวังวน
หนึ่งหัวใจ เมื่อไหร่หนอ รอวันฟื้น
อีกกี่ตื่น กี่หมื่นหนาว กี่คราวฝน
วันขื่นขม คืนซมซาน จะผ่อนปรน
กว่าจะพ้น คงป่นปี้ ชีวีวาย ...
...........................................
5 กรกฎาคม 2547 01:10 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ตื่นตื่นตื่น..มาคุยกันหน่อยได้ไหม
เกิดเหตุใด..จึงเข้านอนแต่หัวค่ำ
กลางวันหมางเมินเดินแทบ..หน้าคะมำ
พูดคุยไปก็ไม่สนใจด้วยซ้ำ..ทำไมกัน
ได้ยินเสียงหวานหวานรำคาญหู
ลืมตาดู...อู้ว์ยักษ์อยู่ข้างกายฉัน
หน้าตาบึ้งโหดร้ายหมายฆ่าฟัน
ลุกฉับพลันมองอีกที...เอ้า...ที่รักเอง อิอิ
หนอยแน่ะ..ทำเป็นมาเบิ่งตาโต
น่าโมโห..เดี๋ยวบิดหูให้ร้องเอ๋ง
แอบหนีเที่ยวใช่ไหม..พ่อคนเก่ง
ถึงทำง่วง .. พ่วงด้วยเซ็ง..หลายสัปดาห์
ไม่ใช่เว้ยแค่ดูบอลตอนดึกดื่น
แทบทุกคืนเลยง่วงทุกท่วงท่า
อย่าเซ้าซี้ถามมากเบื่อหนักหนา
ไปเลยไปให้ไกลตารำคาญจริง ..... (คนจะนอน อิอิ) 555
คนใจร้าย..ผู้ชายจอมกะล่อน
ทำปลิ้นปล้อนเห็นแก่บอล..เตะเราทิ้ง
ก่อนเคยพูด..เราสำคัญกว่าทุกสิ่ง
ไม่ทันไรก็กลมกลิ้ง..ยิ่งกว่าบอล
วะ ฮะ ฮ่า ดูทำท่าหน้างอนหงิก
คิดให้ฉันกระดิกหางไปออดอ้อน
มันยากจ๊ะที่รักคนจะนอน
รู้เธองอนเดี๋ยวก็หายเหมือนหลายครั้ง
ฮึ !! ก็ได้..ในเมื่อไม่สนใจฉัน
อย่ามีหน้ามาว่ากัน..ในคราวหลัง
ทุบกระปุกพนันบอล..ให้หมดตังค์
หมูออมสินที่แตกพัง..มันของเธอ ( อิอิ บ้างดิ่ )
ไม่ต้องห่วงคนมันรวยถึงรวยมาก
ไม่ลำบากมีเงินเพลินเสมอ
หล่ออย่างฉันตังค์เหลือใช้ไว้ปรนเปรอ
หากวันใดเห็นฉันเหม่อ...คือหมดเงิน ...อิอิ
เอ่อ..ขอโทษ..ที่เห็นกินบะหมี่ซอง
หมดหลายกล่องจนท้องอืด..หน้าจืดเขิน
กินอาหารบนเหลาหรู..ดูน่าเพลิน ( มีเงินนี่.. )
ไยเธอเมิน..หันพึ่งพา..มาม่า..ไวไว
ก็อยู่อย่างเรียบง่ายใจประหยัด
ได้ยินชัดสองหูรู้ใช่ไหม
หากไม่มีของกินในวันใด
จะไปให้เธอเลี้ยงนะ...คนดี อิอิ (ใกล้หมดหละ555 )
ไม่ต้องมาเฉไฉ..เลี่ยงไปเรื่อย
ทำอืดเอื่อย..เฉื่อยชา..มาเร็วรี่
บอกมานะ..ระหว่างฉันกับบอลคืนนี้
คิดถ้วนถี่ตอบให้ดี..เลือกสิ่งใด
เธอก็รู้อยู่แล้วยังมาถาม
ให้มากความกลุ้มอกเดี๋ยวโบกให้
เห็นเธอถือไม้กวาดง้างกางไว้
จ๊ะ จ๊ะ จ๊ะ เลือกเธอไง..นะตัวเอง ... อิอิ
รู้หรอกนะ..ทำเป็นมาพูดจาหวาน
ทีเมื่อกี้..ยังอาจหาญมาอวดเบ่ง
เตะรอบชิงแล้วคืนนี้..เลยแกล้งเกรง
ขี้เกียจต้มมาม่ากินเอง..ใช่ไหมพ่อคุณ !!?
........................................... ( จบเอาดื้อ ๆ ..แบบ..หัวตื้อแล้วอ่ะค่ะ ..แหะ ๆ )
ปล. ขอบคุณสิดน้องเปามาก ๆ น๊าาา..ที่มาร่วมด้วยช่วยกันอีกครั้ง ..
แม้ใช้เวลานานกว่าจะลุล่วงไปด้วยดี.. แต่ก็ไม่มีเสียงบ่นเลยสักแอะ ( ลองบ่นดิ่ !! )
หุหุ .. แล้วยังไง .. มาแต่งกันอีกนะ ( หมายถึงกลอนนะยะ )
ปล.2 หวังว่าอ่านแล้วจะชอบกันนะคะ..
ขอบคุณอีกทีในความกรุณาค่าาา ^_^
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
หน้าส่วนตัว
1603
